62ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ||
4-14/11/2021
Agora Talks: «Ξαναχτίζοντας τη μηχανή μιας ιστορίας: Η επιχειρηματική υπόθεση για ριζοσπαστική ένταξη σε κινηματογράφο και τηλεόραση την εποχή του streaming».
Στο πλαίσιο των Agora Talks του 62ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 8 Νοεμβρίου στην Αποθήκη Γ΄, στο Λιμάνι της Θεσσαλονίκης, παρουσίαση με θέμα «Ξαναχτίζοντας τη μηχανή μιας ιστορίας: Η επιχειρηματική υπόθεση για ριζοσπαστική ένταξη σε κινηματογράφο και τηλεόραση την εποχή του streaming».
Με τη φράση «Αυτοί που λένε τις ιστορίες κυβερνάνε τον κόσμο» εισήγαγε ο σκηνοθέτης και ειδικός στα ΜΜΕ, Nusrat Durrani, το κοινό στο θέμα της παρουσίασής του, που αφορούσε την ανάδειξη ενός νέου τρόπου αφήγησης στην οπτικοακουστική βιομηχανία. Ο κ. Durrani υποστήριξε ότι ήρθε η ώρα να αλλάξει το δυτικό πρότυπο εξιστόρησης και να δώσει τη θέση του σε ένα νέο, πιο συμπεριληπτικό μοντέλο. «Έχουμε δύο επιλογές. Ή να συνεχίσουμε να λέμε τις ίδιες ιστορίες που πάντα λέγαμε μέσα από τις χολιγουντιανές παραγωγές, αναμασώντας το παρελθόν και τα δυτικά πρότυπα ή να φτιάξουμε μια νέα αφήγηση που να αντανακλά όλους μας», εξήγησε.
Όπως επισήμανε, τα δυτικά πρότυπα ιστοριών είναι υπερβολικά περιορισμένα και δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα των ανθρώπων. «Πρέπει να μπορώ να βλέπω κάποιον σαν εμένα σε αυτές τις ιστορίες, τις ταινίες, τις σειρές. Το κοινό θέλει αυθεντικές ιστορίες με χαρακτήρες με τους οποίους μπορεί να ταυτιστεί». Ο κ. Durrani παρουσίασε τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσουμε αν θέλουμε να δημιουργήσουμε μια νέα, συμπεριληπτική αφήγηση των καιρών μας. «Αρχικά, πρέπει να συνδεθούμε στο νέο οικοσύστημα. Υπάρχουν τόσες ιστορίες που δεν έχουν ειπωθεί. Τόσες φωνές, που έχουν υπέροχες ιστορίες να αφηγηθούν. Τόσοι τόποι που δεν έχουμε εξερευνήσει δημιουργικά», σημείωσε.
Το επόμενο σημαντικό βήμα, όπως εξήγησε, είναι να δώσουμε φωνή σε αυτούς που δεν έχουν, μιας και το δυτικό πρότυπο αφηγήσεων απορρίπτει την πλειοψηφία του πληθυσμού. Ο κ. Durrani επισήμανε πως ήρθε η ώρα να τιμήσουμε όλες τις διαφορετικές ταυτότητες των ανθρώπων αυτού του κόσμου. «Το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας είτε απουσιάζει από τις αφηγήσεις είτε εμφανίζεται ως καρικατούρα. Πού βρίσκονται οι ιθαγενείς πληθυσμοί, οι φυλές, οι πρόσφυγες, οι μειονότητες, οι μουσουλμάνοι, οι LGBTQ, οι ηλικιωμένοι, οι φτωχοί, τα άτομα με αναπηρία; Γιατί δεν λέγονται ιστορίες για αυτούς; Ποιος θα πει τις ιστορίες τους; Τα άτομα αυτά είναι αόρατα για τη βιομηχανία της ψυχαγωγίας. Πρέπει να τους δώσουμε φωνή», τόνισε.
Όπως επισήμανε, κάθε μία από τις παραπάνω ομάδες κρύβει μέσα της έναν ανεκμετάλλευτο πλούτο ιστοριών, αφηγήσεων και εμπειριών που πρέπει να ειπωθούν, αν θέλουμε κάποια στιγμή να δημιουργήσουμε μια συλλογική αφήγηση που να μας αντικατοπτρίζει όλους. «Οι ιστορίες των ιθαγενών που είναι αόρατοι μέσα στις χώρες τους. Των εκτοπισμένων πληθυσμών και προσφύγων που ξεπέρασαν τρομερές δυσκολίες. Των Μουσουλμάνων του πλανήτη που συνήθως συνδέονται με την έννοια της βίας. Των Ρομά, που διατηρούν την ταυτότητά τους παρά τις διακρίσεις σε βάρος τους. Της νεολαίας των αναπτυσσόμενων χωρών με τα ζητήματα που αντιμετωπίζουν. Των ηλικιωμένων. Των μειονοτήτων, τις οποίες η βιομηχανία αντιμετωπίζει ως μη υπαρκτές. Πού είναι αυτές οι ιστορίες; Υπάρχει τόσος ανεκμετάλλευτος πλούτος αφηγήσεων», τόνισε.
Αναφερόμενος ειδικά στο παράδειγμα της Ελλάδας, εξήγησε πως η πλούσια μυθολογία της, η γεωγραφική θέση της, αλλά και η σύγχρονη πραγματικότητά που βιώνει, της δίνουν μεγάλα περιθώρια όσον αφορά τον εμπλουτισμό της αφήγησης. «Οι Έλληνες ως λαός έχουν τεράστιο πλούτο ιστοριών και μυθολογίας. Τα Βαλκάνια στα οποία ανήκουν είναι ένας ανεξερεύνητος τόπος, γεμάτος με εκπληκτικές ιστορίες που πρέπει να ειπωθούν. Υπάρχουν, επίσης, τόσες ταλαντούχες νέες φωνές που μπορούν να δώσουν μια νέα οπτική στις τοπικές αφηγήσεις. Και η έλευση των προσφύγων δίνει πλούσιο υλικό αφήγησης», επισήμανε.
Φτάνοντας στο τρίτο μέρος της παρουσίασής του, ο κ. Durrani εξήγησε, πως για να δημιουργήσουμε αυτή τη νέα αφήγηση πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε τη δημιουργικότητα. Κι αυτό θα το καταφέρουμε μέσα από την εκ νέου πλαισίωση του πλανήτη και την εμβάθυνση της θεματολογίας. «Η Αφρική και η Ασία και οι κάθε είδους τοπικοί πληθυσμοί δεν μπορούν να αποτελούν απλώς το φόντο των ιστοριών για τους λευκούς. Ήρθε η ώρα να ψάξουμε βαθύτερα στις τοπικές ιστορίες και μυθολογίες. Είναι, επίσης σημαντικό να προβάλλουμε τις γλώσσες των λαών, καθώς είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την έννοια της ταυτότητας», εξήγησε.
Τον επαναπροσδιορισμό της δημιουργικότητας θα τον επιτύχουμε, όπως υποστήριξε και μέσω του φιλτραρίσματος του υλικού, υπό το πρίσμα της ίσης εκπροσώπησης, αλλά και μέσω της τοποθέτησης της κάμερας στα χέρια των νέων δημιουργών και των γυναικών. «Οφείλουμε να φιλτράρουμε το υλικό μέσα από το φίλτρο της δίκαιης εκπροσώπησης. Οφείλουμε να δώσουμε φωνή σε νέα τοπικά ταλέντα. Και να αφήσουμε τις γυναίκες να πουν τις δικές τους ξεχωριστές ιστορίες. Στο δυτικό πρότυπο αφήγησης κυριαρχούν οι οπτικές των αντρών», επισήμανε.
Ο κ. Durrani κατέληξε πως μόνο μέσα από την υιοθέτηση όλων των παραπάνω πρακτικών θα καταφέρουν οι εταιρείες να ανταποκριθούν στα αιτήματα της νέας εποχής και να συνεχίσουν να είναι πετυχημένες. «Το κοινό είναι πιστό σε πλατφόρμες στις οποίες βλέπει αυθεντικές ιστορίες για τον εαυτό του. Ήρθε η ώρα να αλλάξει η αφήγηση αυτού του κόσμου. Είναι επιχειρηματική επιταγή. Ο κόσμος θέλει να δει όλες τις ιστορίες».
