ΓΙΑΣΜΙΝ ΑΧΜΑΝΤ 1958-2009
To Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης εκφράζει τη βαθιά του θλίψη για τον αιφνίδιο θάνατο της σπουδαίας σκηνοθέτιδας, σεναριογράφου, παραγωγού και ηθοποιού Γιασμίν Αχμάντ, η οποία έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 51 ετών, το περασμένο Σάββατο.
Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, είχε την τιμή και τη χαρά να φιλοξενήσει το 2007 την Γιασμίν Αχμάντ, πραγματοποιώντας πλήρες αφιέρωμα στο έργο της στην 48η διοργάνωσή του στο πλαίσιο του τμήματος «Ημέρες Ανεξαρτησίας». Η Γιασμίν Αχμάντ διετέλεσε την ίδια χρονιά μέλος της Διεθνούς Κριτικής Επιτροπής του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, μαζί με τους Γίρι Μένζελ, Φρεντ Ρους, Λουκρέσια Μαρτέλ, Μάικλ Φιτζέραλντ, Νάε Καρανφίλ και Όλγα Μπρούμα.
Γεννημένη στο Johor της Μαλαισίας το 1958, η Γιασμίν Αχμάντ σπούδασε ψυχολογία στην Αγγλία. Για περισσότερο από 25 χρόνια δούλεψε στο χώρο της διαφήμισης, ενώ κατά τη διάρκεια αυτών των χρόνων έγραψε σενάρια και σκηνοθέτησε διαφημιστικά που κέρδισαν βραβεία τόσο στη χώρα της όσο και στο εξωτερικό. Η εμπειρία που απέκτησε στην τηλεόραση της επέτρεψε να γυρίσει το 2002 την πρώτη της μεγάλου μήκους ταινία, το Rabun, που πήρε μέρος στο Διαγωνιστικό Τμήμα του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορίνο το 2003.
Οι ταινίες της που ακολούθησαν, Sepet, Gubra και Mukhsin, συμμετείχαν σε μεγάλα διεθνή φεστιβάλ, όπως αυτά του Τόκιο, του Σαν Φρανσίσκο και του Ρότερνταμ, κάνοντας με αυτό τον τρόπο γνωστό τον μαλαισιανό κινηματογράφο σε όλο το κόσμο. Στη φιλμογραφία της Γιασμίν Αχμάντ συμπεριλαμβάνεται και το ντοκιμαντέρ Voices at the bottom of the pyramid του 2005, αλλά και δυο ακόμη ταινίες μυθοπλασίας το Muallaf (2008) και το Talentime (2009).
Εξέχουσα φωνή του σύγχρονου μαλαισιανού κινηματογράφου, η Γιασμίν Αχμάντ ασχολήθηκε με φλέγοντα θέματα της μουσουλμανικής κοινωνίας και δεν δίσταζε να αμφισβητήσει ανοιχτά και μέσα από το έργο της τα στερεότυπα με τα οποία μεγάλωσε. Με μαλαισιανό πατέρα, μητέρα κατά το ήμισυ Γιαπωνέζα και κινέζο σύζυγο, τολμούσε να αντιτάσσεται στον φονταμενταλισμό και τη μισαλλοδοξία και να υποστηρίζει ανοιχτά τα δικαιώματα των μειονοτήτων, ενώ βοήθησε πολλούς νέους σκηνοθέτες αναδεικνύοντας το έργο τους.