"Η πρώτη μέρα των γυρισμάτων για το Phoenix: ένα δάσος, ένας άντρας σε φόρμα Βέρμαχτ, γυναίκες με περιβολή στρατοπέδου συγκέντρωσης. Χρησιμοποιήσαμε ως αναφορά μια φωτογραφία του Ιδρύματος για το Ολοκαύτωμα: μιά έγχρωμη εικόνα με έντονο κόκκο από ένα σταυροδρόμι στο δάσος λουσμένο από ιμπρεσσιονιστικό πρωινό φως. Μόνο σε δεύτερη ανάγνωση ο θάνατος: ένα πτώμα στο γρασίδι. Κατά τη διάρκεια του γυρίσματος κάτι δεν λειτουργούσε. Ο φωτισμός ήταν καλός, το κάδρο μας τέλειο, έμοιαζε με ακριβή αναπαράσταση της εικόνας, αλλά κάτι δεν λειτουργούσε. Η αναπαράσταση του τρόμου, η φωτογραφία μέσα και γύρω από το Άουσβιτς- ήταν σα να προσπαθούσαμε να συμπυκνώσουμε τα πάντα σε μία ιστορία και να τα εξαναγκάσουμε σε τάξη. Πετάξαμε όλο το υλικό που γυρίσαμε εκείνη την ημέρα.
Πριν το Ολοκαύτωμα υπήρχαν ιστορίες, τραγούδια, μυθιστορήματα- αυτά δεν υπήρχαν τώρα. Ένα κείμενο μας βοήθησε πολύ στην προετοιμασία μας, το Ein Liebesversuch (‘An Experiment in Love’) του Alexander Kluge. Η ιστορία λαμβάνει χώρα στο Άουσβιτς. Οι Ναζί παρατηρούν από κλειδαρότρυπες ένα ζευγάρι που κάποτε ήταν τρελά ερωτευμένο. Οι γιατροί προσπαθούν να αναβιώσουν αυτό τον έρωτα. Θέλουν να δουν το ζευγάρι να κοιμάται μαζί. Σκοπός τους να δουν αν η γυναίκα έχει στειρωθεί με επιτυχία. Δοκιμάζουν τα πάντα: σαμπάνια, κεριά, τους ψέκαζαν ακόμη με κρύο νερό θεωρώντας ότι η ανάγκη για ζεστασιά θα τους φέρει κοντά. Δεν συμβαίνει τίποτα όμως- δεν κοιτάζουν καν ο ένας τον άλλον. Η αποτυχία των γιατρών είναι ένας θρίαμβος για την αγάπη: μια χαμένη αγάπη δεν μπορεί να πυροδοτηθεί από τους εγκληματίες. Μας βοήθησε πολύ αυτό το κείμενο όταν αναρωτιόμασταν αν είναι δυνατόν να αναγεννήσεις συναισθήματα όπως η αγάπη, η συμπάθεια σε αυτό το κλίμα και τις συνθήκες.
Η Νέλι θέλει να γυρίσει πίσω το χρόνο. Με ενδιαφέρουν πολύ οι άνθρωποι που δεν αποδέχονται κάτι, που αψηφούν τα πάντα και είναι επίμονοι."
Κρίστιαν Πέτσολντ
