Tο μαγικό των ανθρώπων: Με σπασμένα ελληνικά

Με σπασμένα ελληνικά, με λάθη γραμματικής που αποκαλύπτουν τη δύναμη της γλώσσας να φανερώνει αλήθειες, η Νάσια μιλάει, τραγουδάει, κλαίει. Η Νάσια θυμάται και αναπολεί. Άφησε πίσω στη Μολδαβία έναν άνδρα αγριεμένο, ο οποίος έπινε και τη χτυπούσε – και κάθε που την έβλεπε, «γιατί τρέμεις», απορούσε, «αφού ακόμα δεν άρχισα να σε βαράω». Η Νάσια φεύγει για να σωθεί. Η φτώχεια και η βία όταν δεν σε αγριεύουν, σε μεταμορφώνουν σε άγγελο. Μια ζωή δεν αξίζει τίποτα και τίποτα δεν αξίζει όσο μια ζωή.