Η κόψη του ψαλιδιού

Σαν να συμπληρώνει το προφίλ του σε κάποια εφαρμογή διαδικτυακών γνωριμιών, ο σκηνοθέτης ανατέμνει την προσωπική του ιστορία φτιάχνοντας ένα ευάλωτο ιδιωτικό αρχείο. Σε αυτό το πολύχρωμο μωσαϊκό, εικόνες από την παιδική του ηλικία και το κομμωτήριο όπου μεγάλωσε στα προάστια του Μπουένος Άιρες, διαδέχονται φλογερές (πλην ψύχραιμες) σημειώσεις για το φλερτ στις γκέι κοινότητες τη δεκαετία του ’90, αλλά και αποσπάσματα από τη ζωή της τριμερούς ερωτικής σχέσης στην οποία υπήρξε για επτά χρόνια. Ταξιδεύοντας από το γενικό στο ειδικό, από το ευτελές στο τρυφερό, από το ποπ στο λαϊκό και στο εστέτ, από το απώτερο παρελθόν και την πατρογονική κληρονομιά στο σήμερα και στο αύριο με μόνο οδηγό την επιθυμία, οι σκόρπιες σελίδες αυτού του ημερολογίου καταγράφουν τις ελάχιστες λεπτομέρειες καθημερινών μικροπρακτικών, ενώ ο αφηγητής ανατρέχει ατρόμητα σε τραύματα και αναλαμπές ενεργοποιώντας τα πιο απίθανα trigger points. Ένα απρόσμενο μανιφέστο ελευθερίας που αποδίδεται μέσα από διαφορετικά εκφραστικά μέσα, επιφάνειες και ανάγλυφες ποιότητες, και ταυτόχρονα ένα χαμηλότονο, ευγενές δείγμα «προσωπικού» κινηματογράφου που επιθυμεί να γινει συλλογικός.