Τελευταία νύχτα στη Χιλή

Nocturno de Chile

59ο ΦΚΘ: Ελληνική πρεμιέρα

Ένα βίντεο σε δύο μέρη (Το κυνήγι και Το δείπνο) που αποτελεί μια ελεύθερη μεταφορά του ομότιτλου μυθιστορήματος του Ρομπέρτο Μπολάνιο. Στο ένα δωμάτιο βρίσκουμε ένα δείπνο διανοουμένων και συγγραφέων, ενώ στο διπλανό εκτυλίσσονται βασανιστήρια.

Πρόγραμμα Προβολών

Δεν υπάρχουν προγραμματισμένες προβολές σε φυσικές αίθουσες.


Σκηνοθεσία: Cristóbal León & Joaquín Cociña
Συν-σκηνοθεσία: Niles Atallah
Παραγωγή: Diluvio
Φορμάτ: DCP
Χρώμα: Έγχρωμο
Χώρα Παραγωγής: Χιλή
Έτος Παραγωγής: 2008
Διάρκεια:

Κριστόμπαλ Λεόν

Οι Κριστόμπαλ Λεόν (γεν. 1980 στη Χιλή) στις πειραματικές ταινίες του (στις οποίες συνεργάζεται συστηματικά με τον Χοακίν Κοσίνια) αντλεί τεχνικές από τη φωτογραφία, τη ζωγραφική, τη γλυπτική, τον χορό και την περφόρμανς, για να προχωρήσει σε μια νέα ερμηνεία του θρησκευτικού συμβολισμού και των μαγικών τελετουργιών – στοιχείων βαθιά ριζωμένων στις παραδοσιακές κουλτούρες της Λατινικής Αμερικής. Φιγούρες από παπιέ μασέ και φαινομενικά αθώες ζωγραφιές έρχονται σε έντονη αντίθεση με τα βαρύνοντα θέματα της θρησκείας, του σεξ και του θανάτου, τα οποία πραγματεύονται οι ταινίες τους. Πέρα από την προβολή του σε διεθνή κινηματογραφικά φεστιβάλ, το έργο τους εκτίθεται τακτικά σε μουσεία και μπιενάλε στη Λατινική Αμερική, αλλά έχει παρουσιαστεί και σε χώρους όπως η Whitechapel Gallery, το KW Berlin, η Μπιενάλε Βενετίας του 2013 και το Art Basel Statements του 2012. Εκπροσωπούνται διεθνώς από την Upstream Gallery του Άμστερνταμ. Το 2018 το ΦΚΘ πραγματοποίησε αναδρομικό αφιέρωμα στο έργο τους.

Φιλμογραφία

2007 Lucía (μμ/συν-σκηνοθεσία)
2009 Der kleinere raum | The Smaller Room (μμ/συν-σκηνοθεσία)
2011 Padre. Madre. (μμ/συν-σκηνοθεσία)
2013 Los Andes (μμ/συν-σκηνοθεσία)
2018 Το σπίτι-λύκος (συν-σκηνοθεσία)
2019 Παράξενα πλάσματα (συν-σκηνοθεσία)

Χοακίν Κοσίνια

Οι Κριστόμπαλ Λεόν και Χοακίν Κοσίνια (αμφότεροι γεννημένοι το 1980 στη Χιλή) ξεκίνησαν να δουλεύουν μαζί το 2007. Στις πειραματικές ταινίες τους αντλούν τεχνικές από τη φωτογραφία, τη ζωγραφική, τη γλυπτική, τον χορό και την περφόρμανς, για να προχωρήσουν σε μια νέα ερμηνεία του θρησκευτικού συμβολισμού και των μαγικών τελετουργιών – στοιχείων βαθιά ριζωμένων στις παραδοσιακές κουλτούρες της Λατινικής Αμερικής. Φιγούρες από παπιέ μασέ και φαινομενικά αθώες ζωγραφιές έρχονται σε έντονη αντίθεση με τα βαρύνοντα θέματα της θρησκείας, του σεξ και του θανάτου, τα οποία πραγματεύονται οι ταινίες τους. Πέρα από την προβολή του σε διεθνή κινηματογραφικά φεστιβάλ, το έργο τους εκτίθεται τακτικά σε μουσεία και μπιενάλε στη Λατινική Αμερική, αλλά έχει παρουσιαστεί και σε χώρους όπως η Whitechapel Gallery, το KW Berlin, η Μπιενάλε Βενετίας του 2013 και το Art Basel Statements του 2012. Εκπροσωπούνται διεθνώς από την Upstream Gallery του Άμστερνταμ. Η πρώτη τους ταινία μεγάλου μήκους La Casa Lobo έκανε πρεμιέρα στην 68η Μπερλινάλε του 2018, όπου και απέσπασε το βραβείο Καλιγκάρι.

Φιλμογραφία

2007 Lucía
2008 Luis
2009 Der Kleinere Raum | The Smaller Room
2010 Weathervane
2011 Padre. Madre. | Father. Mother.
2011 El templo | The Temple
2011 El arca | The Arc
2012 La bruja y el amante | The Witch and the Lover
2012 Los Andes | The Andes
2016 La madrasta | The Stepmother
2017 Viva Chillan: Una crueldad innecesaria
2018 La casa lobo | The Wolf House