Τέτοιο καλοκαίρι

Η φράση «Η υπερσεξουαλικότητα δεν είναι αρρώστια» θα μπορούσε να είναι γραμμένη στο κατώφλι του φιλήσυχου κοινωνικού ινστιτούτου που παρουσιάζεται στην ταινία. Τρεις γυναίκες (η μία σοβαρή Λεονί, η άλλη αυθόρμητη και η τελευταία φιλήδονη) θα περάσουν οικειοθελώς έναν μήνα σε αυτό το κτίριο που υψώνεται δίπλα σε μια γαλήνια λίμνη, με σκοπό τη διαχείριση των σεξουαλικών εμμονών τους. Υπό την επίβλεψη μιας Γερμανίδας θεραπεύτριας και ενός κοινωνικού λειτουργού, οι τρεις κοπέλες περνούν τον καιρό τους ακροβατώντας ανάμεσα στη φαντασίωση και στην πραγματικότητα, ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον, ανάμεσα στην επιθυμία και στο τραύμα. Ο Ντενί Κοτέ φέρνει τη γυναικεία σεξουαλικότητα στο προσκήνιο και διερευνά τις ερωτικές εμμονές, τη σαρκική επιθυμία και τις μύχιες σκέψεις που σπάνια ακούγονται, με έναν τρυφερό πλην ωμό και άμεσο τρόπο, αποβλέποντας στο άνοιγμα ενός διάλογου για τη διαδικασία της αυτεπίγνωσης.