Οι βρόγχοι του απογεύματος

Meshes of the Afternoon

Σε μια ταινία που συμπλήρωσε (ή και ενδεχομένως θεμελίωσε) τον κανόνα του πειραματικού κινηματογράφου από νωρίς, η κεντρική φιγούρα μιας χορογραφίας συμβολισμών είναι «μία γυναίκα που περπατάει σε ένα πεζοδρόμιο κοντά στο σπίτι της. Βλέπει στιγμιαία μία μορφή να στρίβει από τη γωνία, ξεκλειδώνει την εξώπορτα και, αφού επιθεωρεί φευγαλέα το σπίτι, ανεβαίνει τις σκάλες για να ξεκουραστεί σε μία πολυθρόνα που βρίσκεται δίπλα στο παράθυρο το οποίο βλέπει στον δρόμο. Μέσα από αυτή την απατηλά απλή εισαγωγική σεκάνς, η Μάγια Ντέρεν ενορχηστρώνει μία σκηνική δράση φαινομενικά καθημερινών αντικειμένων (ένα μεγάλο λουλούδι, μια σιλουέτα που απομακρύνεται βιαστικά, ένα κλειδί, ένα κουζινομάχαιρο, ένα ακουστικό τηλεφώνου που κρέμεται από τη βάση του και ο δίσκος ενός φωνογράφου που στριφογυρίζει) και δημιουργεί επίπεδα υπαρξιακής πραγματικότητας που αλληλοεπικαλύπτονται αλλά δεν τέμνονται ποτέ. Σε αυτή τη διαδικασία χρησιμοποιεί την αντιμετάθεση επαναλαμβανόμενων εικόνων προκειμένου να αποδώσει αφηγηματικά θραύσματα της παρατήρησης, του συμπερασμού, της συνεπαγωγής και της μνήμης, καθώς αυτά συνυφαίνονται μεταξύ τους με μια μεταβλητή σχέση. Καθώς αναπτύσσεται μέσα από την αφηγηματική ασυνέχεια που χαρακτηρίζει το Νέο Μυθιστόρημα (και συνθέτοντας μια ιδιοσυγκρασιακή κινηματογραφική γλώσσα της αποσύνδεσης, η οποία μάλιστα χαρακτηρίζει τις μεταγενέστερες ταινίες του Αλέν Ρενέ, και ιδιαίτερα το Πέρυσι στο Μαρίενμπαντ και το Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ), η ταινία διαρθρώνει μία σειρά διακριτικά δομικών, χρονικών και λογικών μεταλλαγών, ενώ καταθέτει έναν εξαίσιο επαναληπτικό και εξωπραγματικό στοχασμό για την αλληλεπίδραση εμπειρίας και μνήμης, οικιακής κοινοτοπίας και βίας, φαντασίας και αιτιότητας». (Film-Makers Co-op)
Πρόγραμμα Προβολών

Δεν υπάρχουν προγραμματισμένες προβολές σε φυσικές αίθουσες.


Σκηνοθεσία: Μάγια Ντέρεν, Αλεξάντερ Xάμιντ
Σενάριο: Maya Deren
Διεύθυνση φωτογραφίας: Alexander Hammid
Μοντάζ: Maya Deren
Ηθοποιοί: Maya Deren, Alexander Hammid
Φορμάτ: HD
Χρώμα: A/M
Χώρα Παραγωγής: ΗΠΑ
Έτος Παραγωγής: 1943
Διάρκεια: 14'
Επικοινωνία: Light Cone

Μάγια Ντέρεν

Η Μάγια Ντέρεν γεννήθηκε ως Ελεονόρα Ντερενκόφσκι στο Κίεβο το 1917. Ο πατέρας της ήταν ψυχίατρος. Τον Σεπτέμβριο του 1922 η οικογένειά της μετανάστευσε στην Αμερική και εγκαταστάθηκε στο Σίρακιουζ της Νέας Υόρκης. Το 1938 αποφοίτησε από το Smith College με μεταπτυχιακό στη λογοτεχνία. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1930, συμμετείχε ενεργά στο Αμερικανικό Σοσιαλιστικό Κόμμα. Δραστηριοποιήθηκε στον χώρο του σύγχρονου χορού και, ενώ εργαζόταν ως βοηθός επικοινωνίας και γραμματέας του θιάσου χορού της Κάθριν Ντάνχαμ, γνώρισε τον Τσέχο εμιγκρέ κινηματογραφιστή Αλεξάντερ Χάμιντ, τον οποίο στη συνέχεια παντρεύτηκε. Ο Χάμιντ συνεργάστηκε με την Ντέρεν στην πρώτη της ταινία Meshes of the Afternoon, η οποία γυρίστηκε σε διάρκεια δύο εβδομάδων το 1943, με μια κάμερα Bolex 16mm. Ακολούθησε οι ταινίες At Land το 1944, A Study in Choreography for the Camera το 1945 και Ritual in Transfigured Time το 1946. Η Ντέρεν στη συνέχεια ολοκλήρωσε άλλες δύο ταινίες, τις Meditation on Violence (1948) και The Very Eye of the Night. Η Μάγια Ντέρεν έκανε μεγάλη προσπάθεια να δημιουργήσει υποδομές και να βρει χρηματοδότηση για το ανεξάρτητο κινηματογραφικό κίνημα που αναπτύχθηκε έπειτα στην Αμερική. Ίδρυσε το Creative Film Foundation και τελικά η αδιάκοπη προσπάθειά της συνέβαλε στη δημιουργία του πρώτου Film-Makers Co-op στη Νέα Υόρκη. Επίσης, έγραψε πλήθος τόσο θεωρητικών όσο και τεχνικών άρθρων για διάφορα κινηματογραφικά περιοδικά και δημοσίευσε άρθρα με θέμα την κινηματογραφική δημιουργία σε γυναικεία περιοδικά. Το 1946 εξέδωσε μια μπροσούρα με τίτλο Anagram of Ideas on Art, Form and Film. Πέθανε από εγκεφαλική αιμορραγία την χρονολογία 1961.

Φιλμογραφία

1943 Meshes of the Afternoon (μμ, συν-σκηνοθεσία)
1944 At Land (μμ)
1945 A Study in Choreography for the Camera (μμ)
1946 Ritual in Transfigured Time (μμ)
1948 Meditation on Violence (μμ)
1955 The Very Eye of the Night (μμ)

Αλεξάντερ Xάμιντ

Γεννημένος το 1907 στο Λιντς της Αυστρίας, ο Αλεξάντερ Χάμιντ μεγάλωσε στην Πράγα και εξελίχθηκε σε σημαντική προσωπικότητα ανάμεσα στους πρωτοποριακούς Τσέχους φωτογράφους στα τέλη της δεκαετίας του 1920. Το 1931 αφιερώθηκε στον κινηματογράφο, δημιουργώντας τα δικά του πειραματικά έργα, ενώ παράλληλα ασχολήθηκε και με τη φωτογραφία και το μοντάζ ταινιών, συμπεριλαμβανομένων αντιναζιστικών ντοκιμαντέρ για άλλους σκηνοθέτες. Δραπετεύοντας από τη γερμανική κατοχή το 1939, ο Χάμιντ εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη. Το 1942 γνώρισε τη Μάγια Ντέρεν, για την οποία φωτογράφισε την εμβληματική αμερικανική ταινία μικρού μήκους Meshes of the Afternoon (1943). Ο Χάμιντ εργάστηκε για το Γραφείο Πληροφοριών Πολέμου τη δεκαετία του 1940 και για τα Ηνωμένα Έθνη τη δεκαετία του 1960, δημιουργώντας ποιητικά έργα και κοινωνικά ντοκιμαντέρ. Μερικά από τα πιο αξιοσημείωτα έργα του είναι το Valley of the Tennessee (1944), το The Private Life of a Cat (1946), το To Fly (1968) και, σε συνεργασία με τον Φράνσις Τόμσον, το To Be Alive! (1964), ένα πρωτοποριακό πολυκάναλο έργο.

Φιλμογραφία

1943 Meshes of the Afternoon (μμ, συν-σκηνοθεσία)
1944 Valley of the Tennessee
1946 The Private Life of a Cat (μμ)
1964 To Be Alive! (μμ, ντοκιμαντέρ)
1968 To Fly (μμ)