Μη νομίζεις πως θα ουρλιάξω

Αυτοεξόριστος για μήνες σε ένα μικρό χωριό της Αλσατίας, μετά από έναν επώδυνο χωρισμό, ο Φρανκ Μποβέ αναπλάθει τον σταδιακό του εθισμό στη μοναξιά. Μόνη του παρηγοριά το σινεμά, καθώς κάθε βράδυ βυθίζεται λαίμαργα σε ένα παράλληλο σύμπαν που λειτουργεί ως ανάχωμα καλαισθησίας μπροστά στην ασχήμια των πραγμάτων. Σταδιακά, το καταφύγιό του μετατρέπεται σε κελί, και οι ταινίες από παράθυρα διαφυγής γίνονται παραμορφωτικοί καθρέφτες. Ένα οδοιπορικό κάθαρσης στη βασανισμένη ψυχή του καλλιτέχνη, με οδηγό ένα κεραυνοβόλο κολάζ από εκατοντάδες κινηματογραφικα ενσταντανέ. Το μονοπάτι που οδηγεί στο φως περνά πάντα μέσα από το σκοτάδι.