64ο ΔΦKΘ: Ελληνική πρεμιέρα
Με φόντο μια Τεχεράνη όπου τα ναρκωτικά μοιάζουν το μοναδικό αντίδοτο στη συστημική καταπίεση, ο Αμίρ γίνεται ένας αυτόκλητος θεραπευτής-προφήτης που τα διακινεί ακούραστα στα κάθε λογής νυκτόβια πλάσματα της πόλης, με οδηγό και φύλακα-άγγελο τη γυναικεία φωνή του GPS. «Η δημιουργία αυτής της ταινίας ήταν επανάσταση, η προβολή της μια ακόμα μεγαλύτερη νίκη» εξηγεί ο σκηνοθέτης που, παρά τις απαγορεύσεις να κάνει σινεμά και της εξόδου από τη χώρα, συνέθεσε ένα guerilla σύμπαν συναρπαστικό και, κυρίως, αναπάντεχο για τα δεδομένα της σημαντικής κινηματογραφικής παράδοσης του Ιράν, το οποίο τιμήθηκε με τη Χρυσή Λεοπάρδαλη στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο. Μια ανυπότακτη ταινία δρόμου, η οποία πραγματοποιήθηκε δίχως αληθινούς ηθοποιούς, με μόνιμα κρυμμένη κάμερα και όρους θρίλερ, για να μας θυμίζει ότι ακόμα και στα πιο άγονα εδάφη μπορούν να ανθίσουν λουλούδια. Ενίοτε παραισθησιογόνα.