Βόρειος σταθμός

Terminal norte

24ο ΦΝΘ: Ελληνική πρεμιέρα

Κατά τη διάρκεια της καραντίνας του 2020, η Λουκρέσια Μαρτέλ επιστρέφει στο σπίτι της στη Σάλτα, στην πιο συντηρητική περιοχή της Αργεντινής. Εκεί ακολουθεί τη Χουλιέτα Λάσο, η οποία, σαν μια σύγχρονη μούσα, τη συστήνει σε μια ομάδα καλλιτέχνιδων και ασυμβίβαστων γυναικών που ανταλλάσσουν ματιές και απόψεις γύρω από μια φωτιά. Απόλυτα εναρμονισμένο με το σύνολο του έργου της που συνθέτει ιστορίες μέσα από ένα κράμα ανθρώπων και τόπων, και τέσσερα χρόνια μετά το υπέροχο Ζάμα, το ντοκιμαντέρ αυτό σηματοδοτεί την επιστροφή της σπουδαιότερης σκηνοθέτιδας της Αργεντινής στη μεγάλη οθόνη. Για μια ακόμα φορά δημιουργείται στον θεατή η αίσθηση πως βρίσκεται στο περιθώριο του κόσμου, μ’ έναν τρόπο ταυτόχρονα ρεαλιστικό, συμβολικό και πολιτικό. Μέσω της πρακτικής του ντοκιμαντέρ, η Μαρτέλ βυθίζεται και παραδίνεται στη βραχνή, σαγηνευτική φωνή της Λάσο. Κι έπειτα, σε μια πορεία που μας είναι πλέον οικεία, το «εγώ» της πρωταγωνίστριας ξεδιπλώνεται και συναντά μια πληθώρα από φωνές και σώματα που η κάμερα δεν κουράζεται ποτέ να ακολουθεί. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ένας συναρπαστικός φόρος τιμής σε μια κοινότητα που, παρότι προσωρινά, γίνεται ένα πανίσχυρο αντίδοτο για την πανδημία.

Πρόγραμμα Προβολών

Δεν υπάρχουν προγραμματισμένες προβολές σε φυσικές αίθουσες.
Διαθέσιμη στο Agora Market.
Σκηνοθεσία: Λουκρέσια Μαρτέλ
Σενάριο: Lucrecia Martel
Διεύθυνση φωτογραφίας: Mauricio Asial
Μοντάζ: Iair Michel Attías
Ήχος: Jésica Suárez
Παραγωγή: Rei Cine, Contenidos Públicos Sociedad del Estado, Cont.ar
Παραγωγοί: Santiago Gallelli, Benjamín Domenech, Matás Roveda
Φορμάτ: DCP
Χρώμα: Έγχρωμο
Χώρα Παραγωγής: Αργεντινή
Έτος Παραγωγής: 2021
Διάρκεια: 37΄

Λουκρέσια Μαρτέλ

Η Λουκρέσια Μαρτέλ (1966) είναι Αργεντινή σκηνοθέτρια, σεναριογράφος και παραγωγός που συχνά εντάσσεται στο κίνημα του Νέου Αργεντίνικου Κινηματογράφου, μαζί με τους σκηνοθέτες Πάμπλο Τραπέρο, Μαρτίν Ρέιτμαν και Λισάντρο Αλόνσο. Γεννήθηκε στη Σάλτα της βόρειας Αργεντινής και ζει στο Μπουένος Άιρες. Το 1988 γράφτηκε στην Escuela Nacional de Experimentación y Realización Cinematográfica, αλλά διέκοψε τις σπουδές της λόγω έλλειψης χρημάτων. Ως επί το πλείστον αυτοδίδακτη, η Μαρτέλ ξεκίνησε την καριέρα της σκηνοθετώντας ταινίες μικρού μήκους κατά την περίοδο 1988-1995, εκ των οποίων η ταινία Rey muerto (1995) απέσπασε μια σειρά από βραβεία στο πλαίσιο διεθνών κινηματογραφικών φεστιβάλ. Η Μαρτέλ έγινε ευρέως γνωστή για τις τρεις μεγάλου μήκους ταινίες της, La ciénaga (2001), La niña santa (2004) και La mujer sin cabeza (2008), οι οποίες γυρίστηκαν στην ευρύτερη περιοχή της Σάλτα. Αυτή η τριλογία ταινιών αναδεικνύει τη μοναδική κινηματογραφική φωνή της Μαρτέλ και την αξιοσημείωτη προσέγγισή της όσον αφορά την αφήγηση, την αίσθηση του τόπου, τις υποκειμενικές συναντήσεις και την οικουμενικότητα της ανθρώπινης εμπειρίας. Το δράμα εποχής Zama (2017), η τέταρτη μεγάλου μήκους ταινία της, βασισμένη στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Αντόνιο ντι Μπενεντέτο του 1956, έκανε πρεμιέρα στη Βενετία και γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Το 2006 η Μαρτέλ ήταν μέλος της κριτικής επιτροπής ταινιών μεγάλου μήκους του Φεστιβάλ των Καννών. Έχει κερδίσει βραβεία για τις ταινίες της σε πολλά μεγάλα φεστιβάλ, όπως για παράδειγμα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σάντανς το 1999, στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου το 2001 και στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Ρίο ντε Τζανέιρο το 2008.

Φιλμογραφία

1988 The 56 (μμ)
1991 Red Kisses (μμ)
2001 The Swamp
2004 The Holy Girl
2008 The Headless Woman
2010 Fishes (μμ)
2011 Mutate (μμ)
2017 Zama