Centro di Permanenza temporanea

Centro di Permanenza temporanea

25ο ΔΦΝΘ: Ελληνική πρεμιέρα
Το βασικό σκηνικό είναι ένα αεροδρόμιο. Ένα πλήθος ανθρώπων κινείται υπομονετικά προς μια σκάλα επιβίβασης αεροσκάφους. Σχηματίζει μια ουρά, ενώ στο βάθος διακρίνουμε αεροπλάνα που απογειώνονται και προσγειώνονται. Σταδιακά, η σκάλα γεμίζει από άντρες και γυναίκες μετανάστες, οι οποίοι στριμώχνονται για να κάνουν χώρο σε αυτούς που ανεβαίνουν. Τα πρόσωπα των ανθρώπων αντανακλούν τη λαχτάρα τους για την εκπλήρωση μιας αξιοπρεπούς ζωής χωρίς διαχωρισμούς και πολιτισμικούς ξεριζωμούς. Η κάμερα σιγά σιγά περιστρέφεται γύρω από τη σκάλα και αποκαλύπτει ότι δεν προσδένεται σε κάποιο αεροσκάφος. Ποιος είναι ο προορισμός αυτής της πτήσης; Ο τίτλος του έργου αναφέρεται στην ιταλική ονομασία των προσωρινών καταυλισμών όπου καταλήγουν οι παράνομοι πρόσφυγες που καταφθάνουν στις ιταλικές ακτές σε εβδομαδιαία βάση.
Πρόγραμμα Προβολών

Δεν υπάρχουν προγραμματισμένες προβολές σε φυσικές αίθουσες.

Σκηνοθεσία: Αντριάν Πάτσι
Παραγωγή: Galerie Peter Kilchmann
Φορμάτ: HD
Χρώμα: Έγχρωμο
Χώρα Παραγωγής: Ελβετία
Έτος Παραγωγής: 2007
Διάρκεια: 5'
Επικοινωνία: Adrian Paci

Αντριάν Πάτσι

Γεννημένος το 1969 στη Σκόδρα, ο Αντριάν Πάτσι είναι ένας Αλβανός καλλιτέχνης που αυτή την περίοδο ζει και εργάζεται στο Μιλάνο. Φοίτησε στην Ακαδημία των Τεχνών στα Τίρανα της Αλβανίας από το 1987 έως το 1991. Διετέλεσε λέκτορας Ιστορίας Τέχνης και Αισθητικής με βάση τη Σκόδρα από το 1995 έως το 1997, οπότε και εγκατέλειψε την πατρίδα του για το Μιλάνο, διαφεύγοντας έτσι τη βίαιη ένοπλη εξέγερση που συντάραξε την Αλβανία εκείνη τη χρονιά. Η εξορία του Πάτσι κατέχει κεντρική θέση στο έργο του, στο οποίο συχνά καταπιάνεται με θέματα που άπτονται του γεωγραφικού διαχωρισμού, της νοσταλγίας και της μνήμης, κομίζοντας μια γλαφυρή αίσθηση της μεταβλητότητας της ζωής και της τέχνης. Τα έργα του σε βίντεο, τα οποία επαμφοτερίζουν αντλώντας ελεύθερα από την επιτέλεση και τη σωματική τέχνη, εστιάζουν συχνά στην υπαρξιακή διάσταση της καθημερινότητας και περιλαμβάνουν μέλη της οικογένειάς του. Το 1999 ο Πάτσι έγινε ένας από τους πρώτους Αλβανούς καλλιτέχνες που εκπροσώπησαν τη χώρα τους στην Μπιενάλε της Βενετίας. Η πρώτη επίσημη ατομική του έκθεση έλαβε χώρα την επόμενη χρονιά στο MoMA PS1 της Νέας Υόρκης. Από το 2003, διατελεί λέκτορας εικαστικών τεχνών στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Καράρα στο Μπέργκαμο και στο Πανεπιστήμιο IUAV της Βενετίας. Είναι ο ιδρυτής του ART HOUSE στη Σκόδρα της Αλβανίας.

Φιλμογραφία

1997 Albanian stories (μμ)
2000 Believe me I am an artist (μμ)
2002 Piktori (μμ)
2002 Vajtojca (μμ)
2004 Turn on (μμ)
2006 Per Speculum (μμ)
2007 Centro di Permanenza temporanea (μμ)
2010 Electric Blue (μμ)
2011 The Encounter (μμ)
2013 The Column (μμ)
2015 The Guardians (μμ)
2015 Sue proprie mani (μμ)
2017 Rasha (μμ)
2017 Interregnum (μμ)
2017 Di queste luci si servirà la note (μμ)
2019 Broken Words (μμ)
2019 Prova (μμ)
2020 Vedo rosso (μμ)
2021 U’ncuontru (μμ)
2021 The Wanderers (μμ)