Peaches Goes Bananas

Για τα τελευταία δεκαεπτά χρόνια, η Μαρί Λοζιέ έχει κινηματογραφήσει την Peaches, τη βασίλισσα του electropunk και ένα πραγματικό φεμινιστικό queer ίνδαλμα. Ανάμεσα σε εκρηκτικές συναυλίες, τη στενή σχέση με την αδερφή της, Σούρι, και τη σκηνοθεσία της πρώτης της όπερας, η Peaches δεν σταματά να επανεφευρίσκει τον εαυτό της και να εξερευνά τα όρια. Σκηνή και ζωή γίνονται ένα, αποκαλύπτοντας το πορτρέτο μιας αντισυμβατικής καλλιτέχνιδας που συντρίβει τα ταμπού, διαθέτει αστείρευτη ενέργεια και μετατρέπει το σώμα της σε τέχνη. «Στο Peaches Goes Bananas, σκιαγράφησα το πορτρέτο μιας γυναίκας και, κυρίως, μιας καλλιτέχνιδας με την οποία ταυτίζομαι σε πολλά επίπεδα. Περνώντας τα πενήντα, νιώθω τις αλλαγές στο σώμα, αλλά και την ακατανίκητη ανάγκη να συνεχίσω να δημιουργώ και να πειραματίζομαι το ίδιο ακούραστα όσο οι νεότερες γενιές. Το 2006, στη διάρκεια των γυρισμάτων του The Ballad of Genesis and Lady Jaye, συνάντησα τυχαία την Peaches. Αυτή η συνάντηση σηματοδότησε την αρχή μιας φιλίας και ενός γυρίσματος που κράτησε 17 χρόνια. Με τον χρόνο, αναδύθηκε ένα πορτρέτο που αποτυπώνει την Peaches στη σκηνή και πέρα από αυτήν. Το υλικό αποκαλύπτει τη δημιουργική διαδικασία μιας καλλιτέχνιδας που ενσαρκώνει την ανατροπή: μιας queer φιγούρας, μιας αδιαπραγμάτευτης φεμινίστριας, μιας γυναίκας σε συνεχή μεταμόρφωση. Αυτό που με συγκινεί βαθιά είναι η αστείρευτη ενέργειά της, η αφοσίωση στο πείραμα και η τόλμη να τοποθετεί το σώμα της στο κέντρο της τέχνης της, με ομορφιά και απόλυτη ελευθερία. Η Peaches δεν σταματά να αμφισβητεί, να επαναπροσδιορίζει τα όρια της ταυτότητάς της, να αποδομεί και να ανατρέπει. Το έργο της είναι τολμηρό, προκλητικό, παιχνιδιάρικο, αλλά και βαθιά πολιτικό. Η ανάγκη να πειραματιζόμαστε, να επανεφευρίσκουμε τον εαυτό μας, να ζούμε ελεύθερα, να δημιουργούμε παρά τις αντιξοότητες, να αγαπάμε και να κινούμαστε, βρίσκεται στην καρδιά της δουλειάς μου». (Marie Losier)