Στάση

Φιλιππίνες, 2034. Η χώρα έχει βυθιστεί στο έρεβος: ο ήλιος έχει εξαφανιστεί, έπειτα από μια κολοσσιαία φυσική καταστροφή, την ίδια στιγμή που ένας παρανοϊκός πρόεδρος δικαιολογεί την τυραννική εξουσία του στη βάση μιας ελέω θεού εντολής. Στις Φιλιππίνες του σήμερα, η παρουσία ενός ιπτάμενου στρατού από drones που επιβάλλουν τακτικές κοινωνικού ελέγχου υπονοεί ένα μετα-αποκαλυπτικό σκηνικό. Μια δυστοπική αλληγορία για το ζοφερό παρόν που φωλιάζει σε ένα χαοτικό μέλλον, η οποία αιχμαλωτίζει τον «ψυχικό κατακλυσμό της χώρας». Ένα πολιτικά φορτισμένο κράμα επιστημονικής φαντασίας και υποδόριου τρόμου, που τρυπώνει σε μια σιωπηλή άβυσσο διαβρωτικής λήθης.