Malintzin 17

Ακολουθώντας μια μινιμαλιστική οπτική γλώσσα και γυρισμένο από μια ασυνήθιστη θέση, από το παράθυροενός διαμερίσματος στον δεύτερο όροφο, το Malintzin 17 παρουσιάζει δύο παράλληλες μορφές γονεϊκής φροντίδας. Για επτά μέρες και επτά νύχτες, ο σκηνοθέτης και η πεντάχρονη κόρη του, η Μιλένα, ασχολούνται με ένα περιστέρι που φροντίζει και κλωσσάει το μικρό της σε έναν επικίνδυνο κόμβο από ηλεκτρικά καλώδια, ακριβώς έξω από το μπαλκόνι τους. Το περιστέρι υπομένει το κρύο και την καταρρακτώδη βροχή, ενώ η προοβληματισμένη Μιλένα ζητάει απαντήσεις από τον πατέρα της για τη θέση του πουλιού, την ακινησία του, το νόημα –και το ρίσκο– της καταγραφής του σε βίντεο, την πραγματική του φύση (μήπως είναι ρομπότ;) και τους τρόπους με τους οποίους μπορούν να το βοηθήσουν (χρειάζεται φαγητό; Θα μάθει το μικρό να πετάει;). Γυρισμένη με κάμερα στο χέρι από μια γωνία από ψηλά, η οποία ευθυγραμμίζεται με την οπτική του περιστεριού, η ταινία χτίζει μια διακριτική αλλά δριμεία κριτική για τον εγκλωβισμό της φύσης στις βίαιες δομές της νεωτερικότητας.