Mεγαλουπόλεις

Τέσσερις γιγαντιαίοι αστικοί οικισμοί, η Βομβάη, η Νέα Υόρκη, η Μόσχα και η Πόλη του Μεξικού, αποκαλύπτουν την αθέατη πλευρά τους στην κάμερα του Μίκαελ Γκλάβογκερ, σ’ αυτό το εντυπωσιακό ντοκιμαντέρ όπου η τραχιά κινηματογραφική ποίηση συνυφαίνεται μ’ ένα σκηνοθετικό βλέμμα που θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε ανθρωπολογικά εξπρεσιονιστικό. Αυτές οι απέραντες πόλεις απλώνουν μπροστά στα μάτια του θεατή το –πλούσιο σε ομορφιά αλλά και σε οδύνη– εσωτερικό τους, δηλαδή άτομα που ζουν στα όρια, προσπαθώντας να επιβιώσουν με οποιοδήποτε μέσο, θεμιτό ή αθέμιτο. Σπάνια στην ιστορία της η κινηματογραφική κάμερα έχει βυθιστεί με τέτοιο, επώδυνο συχνά, ρεαλισμό στα αχαρτογράφητα, σκοτεινά βάθη του αστικού σύμπαντος, διαλέγοντας για ξεναγούς της στην «άγρια πλευρά» παρίες και περιθωριακούς, ρακοσυλλέκτες, χαμίνια, νεαρούς συμμορίτες, εργάτριες του σεξ, κλέφτες και μικροαπατεώνες, όλους εκείνους που η «επίσημη» πραγματικότητα έχει αποκλείσει, όλους εκείνους που, ακόμα κι αν περνάνε από δίπλα μας, επιλέγουμε να μην τους βλέπουμε. Στο Μεγαλουπόλεις διατρανώνουν την ορατότητά τους – και δεν μπορούμε παρά να κοιτάξουμε.