Dont Look Back: Μπομπ Ντίλαν

Η περιοδεία του Μπομπ Ντίλαν στην Αγγλία το 1965 δεν ήταν μια απλή περιοδεία – όπως ο Ντίλαν δεν είναι μια απλή περίπτωση της μουσικής του 20ού αιώνα: αυτό που τη χαρακτηρίζει είναι κάτι που μοιάζει με ατέρμονη διαδικασία γέννησης (τραγουδιών, ιδεών, αισθημάτων, μιας ταυτότητας που δεν ολοκληρώνεται ποτέ)∙ αλλά μια ατέρμονη διαδικασία γέννησης είναι, ούτως ή άλλως, το φαινόμενο Ντίλαν. Το συναρπαστικό φιλμ του Ντον Άλαν Πένεμπεϊκερ, ένα απ’ τα καλύτερα στο είδος του direct cinema, πετυχαίνει αυτό που ιδανικά θα ήθελε κάθε ντοκιμαντέρ: να φανερώσει το σημείο εκείνο που το παρόν τέμνεται με το μέλλον, φτιάχνοντας απ’ το στιγμιαίο το αιώνιο, απ’ το εφήμερο το διαχρονικό κι απ’ το ατομικό το πανανθρώπινο. Στο Dont Look Back: Μπομπ Ντίλαν ο νομπελίστας τραγουδοποιός είναι ταυτόχρονα ένας υπέροχα αναιδής πιτσιρικάς (κινούμενος μέσα στη θύελλα της πρόσφατης δόξας του, έτοιμος να αλλάξει τον κόσμο) κι ο σπουδαίος καλλιτέχνης που όλοι ξέρουμε, αλλά που κανένας δεν γνωρίζει πραγματικά. Ο Ντίλαν ως παραίσθηση, ως μετείκασμα στον οφθαλμό της πραγματικότητας, και μια μεγάλη ταινία που απαθανατίζει μια πρόσκαιρη μορφή του – λίγο πριν αλλάξει ξανά.