Ημέρες στο σκοτάδι

Ένας εικοσάχρονος κινηματογραφιστής αποφασίζει να ζήσει δύο χρόνια μαζί με άστεγους, σε εγκαταλειμμένα σιδηροδρομικά τούνελ της Νέας Υόρκης. Θέλει να μελετήσει τον τρόπο με τον οποίο επιβιώνουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι, πώς τρέφονται, πώς ζεσταίνονται, πώς κοιμούνται, πώς αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, τι νιώθουν για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται, τι πιστεύουν για τις επιλογές που τους έφεραν σ’ αυτό το σημείο, για τα λάθη τους, τις ατυχίες τους, τις πράξεις που δεν μπορούν να επανορθώσουν. Αυτό που προκύπτει ως αποτέλεσμα είναι ένα συναρπαστικό ντοκιμαντέρ που μας επιτρέπει να κοιτάξουμε τι κρύβεται «κάτω» από την επιφάνεια της μοντέρνας αστικής ζωής, πραγματευόμενο την έλλειψη στέγης όχι με τους ακαδημαϊκούς όρους μιας αποστασιοποιημένης κοινωνιολογικής καταγραφής αλλά με σπλαχνική ανθρωπιά και αληθινή ικανότητα ενσυναίσθησης. Αν λάβεις δε υπ’ όψιν ότι στόχος του σκηνοθέτη Μαρκ Σίνγκερ, γυρίζοντας την ταινία, ήταν να καταφέρει να χρηματοδοτήσει τη μετακίνηση αυτών των ανθρώπων έξω απ’ τα τούνελ, συνειδητοποιείς ότι το ντοκιμαντέρ, στις μεγάλες του στιγμές, δεν αρκείται να παρατηρεί τον κόσμο: καμιά φορά –μπορεί να– τον κάνει και καλύτερο.