Λεβιάθαν

Επιβιβάζοντάς μας σ’ ένα τεράστιο αλιευτικό σκάφος, το οποίο αποπλέει απ’ το Νιου Μπέντφορντ της Μασαχουσέτης για την εβδομαδιαία αποστολή του, το ήδη κλασικό αυτό ντοκιμαντέρ του Λουσιάν Καστέν-Τέιλορ και της Βερενά Παραβέλ κατορθώνει το αδύνατο: Όχι μόνο μας επιτρέπει να δούμε το θέαμα αλλά επίσης σχεδόν μας ενσωματώνει σε αυτό, μετατρέποντας την ταινία σε αληθινή εμπειρία– με την όσο πιο κυριολεκτική έννοια του όρου γίνεται. Στα 87 λεπτά της διάρκειάς του το Λεβιάθαν (με τις εντελώς ανοίκειες γωνίες λήψης του, τη ριζοσπαστική χρήση του ήχου, την απουσία διαλόγων) μοιάζει με επιστροφή στην αρχέγονη, προπολιτισμική εμπειρία, πριν από την έλευση του λόγου, πριν από την εμφάνιση του υποκειμένου στον κόσμο. Εκατοντάδες ψάρια που τεμαχίζονται, σμήνη πουλιών που πετούν πάνω από ταραγμένα κύματα, απόκοσμες φωνές της ίδιας της θάλασσας, μέταλλα που βογκούν κι ανθρώπινα σώματα που επαναλαμβάνουν μηχανικές κινήσεις γίνονται εδώ τα βασικά μουσικά όργανα μιας επιβλητικής συμφωνίας εικόνων, δονήσεων και ανεξιχνίαστων αισθημάτων. Σινεμά απόλυτης υλικότητας και μεταφυσικό συνάμα.