Ζωή σε δόσεις

Μια τολμηρή και βαθιά προσωπική οδύσσεια μέσα από την αγάπη, την τέχνη και την αίσθηση του εαυτού, δίνει ώθηση σ’ αυτό το ασυμβίβαστο, σαρωτικό κινηματογραφικό πορτρέτο μιας ζωής που καθορίζει ο εθισμός: μια ιστορία καμωμένη από υλικό μιας ολόκληρης ζωής. Η καλλιτέχνις και καθηγήτρια Λίζα Σέλμπι ανέκαθεν κατέγραφε τη ζωή με εργαλεία όπως οι μπογιές, οι λέξεις, η φωτογραφία και το φιλμ. Ενώ προσπαθεί να καταλάβει γιατί η μητέρα της, η Χέλεν, δεν ήταν κοντά της για να τη μεγαλώσει, η Χέλεν πεθαίνει. Η Χέλεν ήταν χαρισματική, ευπροσήγορη, όμορφη – και εθισμένη στην ηρωίνη. Σήμερα, πολλά χρόνια αργότερα, η Λίζα αρχίζει να γνωρίζει αυτή τη γυναίκα που ποτέ δεν αποκάλεσε Μητέρα, εξερευνώντας όσα άφησε πίσω της και σκαλίζοντας τις αναμνήσεις των ανθρώπων που την γνώριζαν. Μόνο που και ο δικός της σύντροφος, ο Έλιοτ, ξανακυλά στην ηρωίνη και εισάγεται σε κέντρο απεξάρτησης. Κρατιέται έτσι από τη δική της νηφαλιότητα και την αγάπη της για τον Έλιοτ, ώσπου καταλαβαίνει καλύτερα τον εθισμό – και τελικά την ίδια τη μητέρα της. Μια μύχια ιστορία για την απώλεια και τη λαχτάρα, η οποία διατυπώνει έναν ευρύτερο συλλογισμό για την αγάπη και την αποδοχή, καθώς γίνεται οδηγός για να ξανασκεφτούμε (αυτή τη φορά με την καρδιά μας) τη θεραπεία του διαγενεακού τραύματος.