Ένα δικό τους καταφύγιο

Μερικές παράγκες χτισμένες στην πλαγιά του λόφου στο περιθώριο της κοινωνίας, δίχως άνδρες. Ένα καταφύγιο συλλογικής και φεμινιστικής μεταμόρφωσης. Από αυτό το σημείο, η σκηνοθέτιδα και όσες έχτισαν αυτόν τον κόσμο διερωτώνται για τη θέση τους στη φύση και στην κοινωνία, όπως και για την ελευθερία του σώματός τους και το ενδεχόμενο τού να κάνεις παιδί. Με μια ξεκάθαρη αναφορά στη γνωστή ρήση της Βιρτζίνια Γουλφ («Το μόνο που χρειάζεται για να γράψει μια γυναίκα δεν είναι παρά λίγα χρήματα κι ένα δικό της δωμάτιο»), η ταινία μας συστήνει έναν αστερισμό από απίστευτους, ασυμβίβαστους γυναικείους χαρακτήρες, ενώ μια διερευνητική πλην τρυφερή κάμερα αμφισβητεί τα όρια των έμφυλων κοινωνικών ρόλων και μας καταβυθίζει σε ένα μικροσύμπαν απόλυτης ελευθερίας και αυτοδιάθεσης.