Μαγικό βουνό

Ψηλά στα βουνά της Γεωργίας, σ’ ένα ειδυλλιακό τοπίο, υψώνεται μια μεγαλοπρεπής έπαυλη, χτισμένη από τον τελευταίο τσάρο της δυναστείας των Ρομανόφ. Το κτίριο αυτό, ετοιμόρροπο πια, δεν θυμίζει τίποτα από το παλιό του μεγαλείο: είναι το σανατόριο Αμπαστουμάνι, που στεγάζει φυματικούς ασθενείς, στιγματισμένους και περιθωριοποιημένους. Το Μαγικό βουνό ξετυλίγει, εκκινώντας από την προσωπική περιπέτεια της συν-σκηνοθέτριας Μάριαμ Τσάτσια με τη φυματίωση, την ιστορία του κτιρίου, που στο παρηκμασμένο σώμα του εγγράφονται η ιστορική πορεία, η παραδοξότητα, η οδύνη και τα δεινά μιας ολόκληρης χώρας. Πολύ περισσότερο από μια ξενάγηση στα ενδότερα ενός σανατορίου, το Μαγικό βουνό είναι μια καταβύθιση σε έναν προσωπικό και μαζί συλλογικό εφιάλτη, εμποτισμένη σε μια ατμόσφαιρα σχεδόν μεταφυσική, όμοια με την υγρασία και την ομίχλη που τυλίγουν το άλλοτε περίλαμπρο κτίσμα. Όπως και το πολυβραβευμένο Δαμάζοντας τον κήπο (2021) της Σαλομέ Τζάσι, το Μαγικό βουνό μιλά για τη Γεωργία και τη μετα-σοβιετική συνθήκη με τη μέγιστη εμβρίθεια – και βαθύ συναίσθημα.