ΜΟΝΤΕΛΟ

ΜΟΝΤΕΛΟ

Πρόκειται αναμφισβήτητα για το πιο τρελλό εγχείρημα του Ελληνικού Κινηματογράφου. Απόπειρα μεταφοράς στον κινηματογράφο του Κεφαλαίου του Μαρξ, το Μοντέλο αποφεύγει συστηματικά κάθε ρεαλιστική απεικόνιση που θα περιόριζε ασφυκτικά τον εννοιολογικό πλούτο του έργου. Ο Σφήκας καταφεύγει σε μια αφαιρετική σύνθεση του χώρου, προσφεύγει στη χρήση νεγκατίφ για να μην αφήσει περιθώρια σε τυχόν παρανοήσεις που θα προέκυπταν από συγκεκριμένες απεικονίσεις, και γυρίζει όλη την ταινία με ένα και μοναδικό πλάνο όπου οι τακτικά και ομοιόμορφα επαναλαμβανόμενες κινήσεις εμπορευμάτων και ανθρώπων αντανακλούν τη συνεχιζόμενη κυριαρχία του ίδιου, αναλλοίωτου μοντέλου, υπερτονίζοντας με τις πληκτικά μονότονες κινήσεις, την παγερή αίσθηση του θανάτου που ενυπάρχει μέσα στις αντιανθρώπινες καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής.
Πρόγραμμα Προβολών

Δεν υπάρχουν προγραμματισμένες προβολές σε φυσικές αίθουσες.

Σκηνοθεσία: Κώστας Σφήκας
Σενάριο: Κώστας Σφήκας, με τη βοήθεια του Θάνου Γραμμένου
Διεύθυνση φωτογραφίας: Γιώργος Καβάγιας
Μοντάζ: Κώστας Σφήκας
Παραγωγή: Γιώργος Παπαλιός, Αννα Σφήκα, Σύγχρονος Κινηματογράφος
Σκηνικά: Κώστας Σφήκας, Γιώργος Καβάγιας
Φορμάτ: 35mm
Χρώμα: Έγχρωμη
Χώρα Παραγωγής: Eλλάδα
Έτος Παραγωγής: 1974
Διάρκεια: 90'

Κώστας Σφήκας

Ο Κώστας Σφήκας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1927. Εργάστηκε ως ταχυδρομικός υπάλληλος από τα εφηβικά του χρόνια. Το 1961 σκηνοθετεί τα Εγκαίνια, μια μικρού μήκους ταινία και ξεκινάει την περιπέτεια του αυτοδίδακτου κινηματογραφιστή. Επτά χρόνια αργότερα σκηνοθετεί με τον Σταύρο Τορνέ το μικρού μήκους ντοκιμαντέρ Θηραϊκός Ορθρος, που αγοράζεται αργότερα από το ΜΟΜΑ της Νέας Υόρκης. Ταγμένος στον πειραματικό κινηματογράφο, ο Κώστας Σφήκας έχει γυρίσει εννέα ντοκιμαντέρ και ταινίες μυθοπλασίας και συνεχίζει να δημιουργεί, αποτελώντας μια σταθερά εναλλακτική φωνή στο χώρο ελληνικού κινηματογράφου. Η πλήρης αναδρομή του έργου του θα συνοδεύεται από έκδοση μονογραφίας.

Φιλμογραφία

Ο Κώστας Σφήκας (Αθήνα 1927 Ταχυδρομικός απ' τα εφηβικά χρόνια- Γυμνάσιο- δυο έτη Παντείου) αρχίζει την περιπέτεια του αυτοδίδακτου κινηματογραφιστή, τo
1961 με το φιλμ μικρού μήκους "Εγκαίνια". Ακολουθούν τα ντοκιμαντέρ "Αναμονή"
1962, και ο "Θηραϊκός Όρθρος"
1968, σε συνεργασία με τον Σταύρο Τορνέ. Χωρίς ν' αναστέλλει την έναρξη της μεταφραστικής προσπάθειας προς τις Ανθρώπινη και Θεία Κωμωδία, για την επεξεργασία ενός κινηματογράφου, αντάξιου της Μαρξιστικής φιλοσοφικής σκέψης, εισάγει την μοντέρνα εικαστική αφαίρεση στην εικόνα αρχίζοντας με το έργο "Μοντέλο" (Α' Βραβείο καλύτερης Καλλιτεχνικής Ταινίας Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
1974 βρίσκεται από το
1979 στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης Ζώρζ Μπομπιντού Παρίσι), μετά τα έργα μ.μ. "Μητροπόλεις"
1975, "Αλληγορία"
1986, "Το Προφητικό πουλί των θλίψεων του Πάουλ Κλέε"
1995, "Προμηθεύς Εναντιοδρομών"
1998, "Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ... ΚΑΙ Ο ΣΥΛΛΕΚΤΗΣ", ΑΛΛΗΓΟΡΙΑ ΙΙΙ, ΠΑΡΑΛΛΑΓΕΣ Σ' ΕΝΑ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΚΟΝΤΕ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΣΟΛΩΜΟΥ. Η τηλεοπτική εκπομπή "Παρασκήνιο" της εταιρίας CINETIK με τον ανοιχτό ερευνητικό χαρακτήρα της του προσφέρει από το
1976 τη δυνατότητα γυρίσματος ενός σημαντικού αριθμού δοκιμιών: -Ο Βιολιστής Τάτσης Αποστολίδης
1977 (20') -Θρήνος για τον Γιάννη Χρήστο
1978 (20') -Το τσίρκο της Σοφίας
1979 (20') -Κατά Μάρκο Ευαγγέλιο
1979 (20') -Ο εξπρεσιονισμός στον κινηματογράφο
1980 (20') -Το μοντάζ του Αιζενστάιν
1982 (20') -Ποίησης Ανδρέα Εμπειρίκου
1982 (25') -Ο μισάνθρωπος του Μολιέρου
1982 (20') -Η αποκάλυψη του ηγεμόνα
1992 (25') -Ο αινιγματικός κύριος Ιούλιος
1992 (50')  Βερν-Νέμο Αλληγορία II