Πρόγραμμα

Τοιχογραφία μιας σύγχρονης επαρχιακής λουτρόπολης, σχόλιο στην ελληνική κοινωνία και η ομοφυλοφιλική σχέση δύο νέων, μέσα από το βλέμμα του Χρήστου από την Αθήνα που παρακολουθεί τα γεγονότα, τους ανθρώπους και την κωμόπολη στην οποία πηγαινοέρχεται, καθώς όλα τον γοητευουν και τον απωθούν ταυτόχρονα. Ο άλλος, ο Μανώλης, έχοντας λιποτακτήσει από τον στρατό, γυρίζει στο πατρικό σπίτι του. Ο ανυπότακτος αφομοιώνεται σιγά σιγά από τον μικροαστικό κοινωνικό περίγυρο, καθώς θριαμβεύουν ο εύκολος πλουτισμός και η κρίση των αξιών. Υποκρισία, μιζέρια, εμπορευματοποίηση των πάντων, απουσία πνευματικών και καλλιτεχνικών ερεθισμάτων, ολοκληρώνουν το αδιέξοδο. Η ταινία διασχίζει τη γεωγραφία της ομοφυλοφιλίας, στηριγμένη στην ωμότητα των διαλόγων και το στέρεο σενάριό της, για να διεισδύσει στο εσωτερικό των ηρώων και του κοινωνικού μικρόκοσμου, γυρεύοντας να συναντήσει την αυθεντικότητα και την ποίηση της καθημερινής ζωής. Μακρινές επιδράσεις του ιταλικού νεορεαλισμού, αμεσότητα και δύναμη αφηγηματική. Προβλήθηκε στο Φεστιβάλ του Βερολίνου (Πανόραμα) και κέρδισε το βραβείο στο Φεστιβάλ του Τορίνο.

Ο Τάσος Μπουλμέτης εμπνέεται από τον επικό αγώνα ΑΕΚ-Σλάβια Πράγας του 1968 και, 50 χρόνια μετά, επιστρατεύει ένα πλούσιο και ταλαντούχο καστ για να αποκαλύψει το συναρπαστικό παρασκήνιο πίσω από το άπιαστο όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Σε μια χρονιά που σημαδεύτηκε από καθοριστικές αλλαγές σε όλο τον πλανήτη, η αναπάντεχη νίκη μιας ομάδας με ψυχή ανακήρυξε για πρώτη φορά στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού την Ελλάδα κυπελλούχο Ευρώπης. Μέσα σε μία λαμπερή νύχτα, ξετυλίγεται μια ιστορία εθνικής ανάτασης, με επίκεντρο τον θρυλικό αγώνα στο Καλλιμάρμαρο, που παρακολούθησε ολόκληρη η Ελλάδα από το ραδιόφωνο και πάνω από 80.000 άνθρωποι από κοντά.

Οταν η Μαρία –μια νεαρή εγκυος που δουλεύει σε ενα καταστημα μανικιούρ πεντικιούρ– απολύεται, αποφασίζει να κάνει απεργία γέννας.

Ο Πέτρος, αρχαιολόγος στο επάγγελμα, μέσα στο κέντρο τη Αθήνας, βιώνει την απογυμνωμένη ελληνική παράνοια ερχόμενος σε επαφή από επιλογή ή από σύμπτωση με ανθρώπους «διαφορετικούς»: έναν Άραβα μετανάστη που έρχεται σε μια χώρα απίστων αποφασισμένος να την κατακτήσει· μια Ελληνογαλλίδα τσελίστρια που κουβαλά την αγωνία της αλκοολικής μητέρας της· έναν νεαρό Αλβανό πιανίστα που φέρει την κατάρα της ευφυΐας και της προσωπικής του θεότητας· έναν Έλληνα μετανάστη που επαναπατρίζεται, άπατρις πλέον· έναν διευθυντή τράπεζας που πιστεύει ότι όλα εξαγοράζονται, ακόμα και η αγάπη· έναν αστυνομικό της πεζής περιπολίας που φτιάχνει μια δική του ιστορικοπολιτική πραγματικότητα. Η επαφή του Πέτρου με αυτούς τους ανθρώπους είναι κατ’ αρχήν εμπειρία τραυματική. Για καθεμία απ’ αυτές, ο Πέτρος θα καταβάλει και ένα αντίτιμο. Μερικές φορές υλικό, άλλες καθαρά ψυχικό-συναισθηματικό. Ενίοτε και τα δύο. Το κέρδος της εμπειρίας θα καλύψει την απώλεια; Ουμανισμός και αναζήτηση της ψυχικής ισορροπίας μέσα από έναν ρεαλισμό της καθημερινότητας.

Όλα κυλάνε ομαλά μέχρι τη στιγμή που η Εύα πετυχαίνει τους γονείς της να κάνουν έρωτα. Το θέαμα αυτό, δυσβάσταχτα άγνωστο, μυστήριο και βίαιο, της προκαλεί τρόμο και περιέργεια ταυτόχρονα. Από εδώ και πέρα η Εύα θα ζει μέσα από τις φαντασιώσεις της, προσπαθώντας να αποτρέψει τον υποτιθέμενο ερχομό του νέου παιδιού. (Τιμητική Διάκριση Σχεδιασμού Ήχου)

Μια πρόσφατη απόφαση φέρνει τον νεαρό Ντάνι αντιμέτωπο με ένα παράξενο αίσθημα ενοχής. Ο Σίντνεϊ, ο κατά πολλά χρόνια γηραιότερος μέντοράς του, απαξιώνει τα ρομαντικά ιδεώδη του Ντάνι, προτρέποντάς τον να επανεξετάσει τη θέση του εντός των αμφιβόλου ηθικής κανόνων της κοινωνίας. (Εύφημος Μνεία στον Chris Scott για την ερμηνεία του)

Ένα τραγικά βίαιο συμβάν διαρρηγνύει τη σχέση μιας μεξικανοαμερικάνας μοδίστρας και του ενήλικα γιου της, που πάσχει από νοητική υστέρηση. (Bραβείο «Σωκράτης Δημητριάδης», Κατηγορία «Ελληνες του Κόσμου»)

Ένας άντρας δοκιμάζει να περιπλανηθεί στο λαβύρινθο της επιθυμίας, μέσα από την εικονική πραγματικότητα ενός virtual προγράμματος στον υπολογιστή του. Από τις δημόσιες τουαλέτες και τις «αθλητικές» φαντασιώσεις των 50s, έως τους κλώνους των 80s και τα σκοτεινά σοκάκια με τους ναύτες, όλη η αλφάβητος των γκέι ερωτικών φαντασιώσεων ξετυλίγεται κινηματογραφικά. Όμως ο πόθος τι θέση έχει σ’ αυτόν τον θαυμαστό (;) νέο, virtual κόσμο;

Στα σκοτεινά προάστια μιας απροσδιόριστης ιταλικής πόλης, ένας ταπεινός φτωχοδιάβολος που βιοπορίζεται ως φροντιστής σκύλων και φαίνεται να επικοινωνεί καλύτερα με τα ζώα παρά με τους ανθρώπους, μπλέκεται σ’ έναν φαύλο κύκλο βίας. Το πρότζεκτ που κρατούσε για 12 χρόνια στο συρτάρι του ο δημιουργός του Γόμορρα είναι ένα ανηλεές, οπερατικό έργο για την κοινοτοπία του κακού και για την εσωτερική σύγκρουση ενός άνδρα που έγινε αποδιοπομπαίος τράγος και παραβάτης, μάρτυρας και αυτουργός.

H Σάσα επισκέπτεται τη βίλα του φίλου της στο Μπόντρουμ, στην Τουρκική Ριβιέρα, γεμάτη προσδοκίες για ξεφάντωμα και διασκέδαση μέχρι τελικής πτώσης. Μόνο που στο σπίτι αυτού του μεγαλέμπορου ναρκωτικών δεν υπάρχει καμία αίσθηση του μέτρου και η βία είναι ο βασικός τρόπος επικοινωνίας. Όταν η Σάσα στρέφεται σ’ ένα άλλο κυρίαρχο αρσενικό, όλα τα προσχήματα καταρρέουν και η ίδια μπλέκει με τη μαφία. Εστιάζοντας με χειρουργική ακρίβεια στις διαφορετικές, ακραίες παραλλαγές του εγκλωβισμού της θηλυκότητας, μια καταξιωμένη σεναριογράφος που πρωτοδοκιμάζεται στη σκηνοθεσία αποκαλύπτει την οδύνη που κρύβεται κάτω από κάθε φωτεινή και ηλιοκαμένη επιφάνεια.

Η ζωή τεσσάρων ανθρώπων αλλάζει δραματικά όταν τη νύχτα της Κυριακής των Βαΐων ο δεκαεξάχρονος Ιγκέ ανατινάζει το ταχυδρομικό κουτί της γειτονιάς. Η καταστροφή των LSD της Λένας και του Μανού, των έγγραφων της Άντια, καθώς και ενός γράμματος του χαμένου παιδιού της Θάλειας θα σπρώξει τους ήρωες στα άκρα.

Το La Flor είναι μια σύνθετη αφήγηση, αποτελούμενη από έξι ανεξάρτητες διαδοχικές ιστορίες, οι οποίες συνδέονται μέσω τεσσάρων κοινών ηθοποιών: της Πίλαρ Γκαμπόα, της Ελίζα Καρικάχο, της Λάουρα Παρέδες και της Βαλέρια Κορέα. Το σύμπαν των διαφορετικών ιστοριών αλλάζει ριζικά από το ένα επεισόδιο στο επόμενο και πρόκειται ακριβώς για εκείνο το είδος του ευρέως και πλούσιου σε ποικιλομορφία εγχειρήματος που αναζητούμε. Ομοίως, οι χαρακτήρες που αναλαμβάνουν οι τέσσερις ηθοποιοί σε κάθε ιστορία, φιλοδοξούν να πετύχουν το ίδιο εύρος πολυσυλλεκτικών χαρακτηριστικών. [...] Kάθε ηθοποιός πηδά από το ένα φανταστικό σύμπαν στο επόμενο, σαν να μετακινείται στους χώρους ενός πάρτι μασκέ. Υπάρχει ένας διπλός στόχος: από τη μία, να μετατραπούν οι ηθοποιοί στην κινητήριο δύναμη της αφήγησης, να εναποτεθεί το βάρος πάνω τους ώστε να βγουν στην επιφάνεια αυτές οι ιστορίες και να προκαλέσουν και σε μας, σαν ανηλεείς γοργόνες, εκείνη την εθελούσια εναιώρηση της δυσπιστίας που κρατούσε τον Κόουλριτζ ξύπνιο όλη τη νύχτα· από την άλλη πλευρά, να εξασφαλιστεί ότι όλες αυτές οι αναπηδήσεις από τη μία ιστορία στην άλλη, θα πρέπει τελικά να μας αποκαλύψουν τα αληθινά πρόσωπα αυτών των γυναικών. Έτσι, περίπου όπως ο Μανέ φανέρωσε το μοντέλο του ενίοτε μεταμφιέζοντάς τη ως ταυρομάχο και άλλοτε τοποθετώντας την γυμνή μέσα στο χορτάρι, αποκαλύπτοντάς την ταυτότητά της με αλλεπάλληλες αμφιέσεις, με παρόμοιο τρόπο προσπαθεί το La Flor να διαχειριστεί τις γυναίκες του σεναρίου του. Έτσι, ώστε οι διαφορετικές –θετικές και αρνητικές– εμπειρίες που βιώνουν, καθώς και οι διαφορετικές εικόνες που ενσαρκώνουν, στο τέλος να σχηματίσουν τα τέσσερα πορτρέτα τους.

Μια τριαντάχρονη ανύπαντρη μητέρα από τη Ρουμανία, η οποία δουλεύει στις ΗΠΑ ως αποκλειστική νοσοκόμα, παντρεύεται έναν ασθενή της λίγο πριν λήξει η άδεια παραμονής της στη χώρα, για να εξασφαλίσει ένα καλύτερο μέλλον για τον γιο της. Ωστόσο, η εχθρική στάση των γύρω της και τα δεινά της καθημερινής γραφειοκρατίας τη γεμίζουν αμφιβολίες για το αν έπραξε το σωστό. Μια παραγωγή του βραβευμένου με Χρυσό Φοίνικα Κρίστιαν Μουντζίου (εκπροσώπου του λεγόμενου «Νέου Κύματος του ρουμανικού σινεμά») για την πικρόξινη γεύση του σύγχρονου κόσμου, όπου η πιο σκληρή εξουσία ασκείται μέσα από την ψευδαίσθηση της ελεύθερης επιλογής.

Κάποιο βροχερό βράδυ, μια οδηγός ταξί καταφθάνει αποσβολωμένη σ’ ένα παρηκμασμένο αστυνομικό τμήμα. Το όνομά της είναι Λους, που στα ισπανικά σημαίνει «φως», αλλά εκείνη τη νύχτα παλεύει με το απόλυτο σκοτάδι. Στην άλλη άκρη της πόλης, μια γυναίκα δαιμονισμένη από ένα πνεύμα που ζητά την αγαπημένη του Λους, αποπλανεί τον ψυχίατρο του αστυνομικού σώματος, ο οποίος, όταν καλείται πίσω στο τμήμα για να εξετάσει την επισκέπτρια, είναι ήδη υπό την επήρεια μιας άγνωστης δύναμης. Ένα περίτεχνο, βαθιά διεγερτικό θρίλερ με νοσταλγική υφή, που παίζει τόσο με τις αισθήσεις όσο και με τη νοητική αντίληψη του κοινού, για να του μεταδώσει μια οικεία, τρομακτική ανησυχία, την οποία δεν θα κατανοήσει και δεν θα ξεχάσει ποτέ.

Ένα ντοκιμαντέρ με στοιχεία μυθοπλασίας και θέμα τη μεταμόρφωση σε μια πόλη των άκρων: το Ρίο ντε Τζανέιρο. Η ταινία αναζητά απαντήσεις για την ταυτότητά μας μέσα από το φύλο, το καρναβάλι και τις πολιτικές διαμάχες, θέτοντας ερωτήματα σχετικά με την επιθυμία μεταμόρφωσης του σώματος, τόσο σε προσωπικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο.

Η Λία Περλ ετοιμάζεται πυρετωδώς για τον μεγάλο τελικό ενός διεθνούς διαγωνισμού μπόντι μπίλντινγκ, όταν δέχεται μια απρόσμενη επίσκεψη από το παρελθόν: ο πρώην εραστής της εμφανίζεται μαζί με τον εξάχρονο γιο της, τον οποίο έχει πια ξεχάσει… Όσα χρόνια κι αν έχει επενδύσει η Λέα στο να χτίσει την πανοπλία της, αυτό τον επιβλητικό όγκο από ανάγλυφους μυς, αρκούν λίγες ώρες για να θυμηθεί κάτι που κρύβεται στην καρδιά της – άλλωστε, το επώνυμό της σημαίνει «μαργαριτάρι», αυτή η πολύτιμη ύλη που κρύβεται σ’ ένα σκληρό όστρακο. Η πρώτη ταινία στην ιστορία του σινεμά που έχει ως κεντρικό χαρακτήρα μια γυναίκα μπόντι μπίλντερ είναι μια συναρπαστική μελέτη για μια ηρωίδα των καιρών μας, που αρνείται τα φορεμένα πρότυπα της μητρότητας και της θηλυκότητας, για τα εύθραυστα όρια του φθαρτού μας σαρκίου.

Ένα μείγμα πραγματικότητας και μυθοπλασίας για τη νυχτερινή ζωή στην πλατεία Ομονοίας και τις γύρω περιοχές. Τα πρόσωπα και τα γεγονότα που εμφανίζονται στην πλατεία στήθηκαν και κινηματογραφήθηκαν με τους πραγματικούς χαρακτήρες που στοιχειώνουν την περιοχή και που συμφώνησαν να αναπαραστήσουν αυτό που ζουν κάθε βράδυ. Τέλος, οι πραγματικές ομολογίες των ανθρώπων της Ομόνοιας προέρχονται από τις προσωπικές νυχτερινές εμπειρίες τους και δημιουργούν έναν σύνδεσμο εκτός οθόνης με τα διάφορα περιστατικά που συμβαίνουν στην πλατεία.

Η Μέλανι αποφασίζει να τερματίσει τη ζωή της μόνη της σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου, όταν ακούει ξαφνικά μια γυναίκα να φωνάζει για βοήθεια στο διπλανό δωμάτιο. Αποφασίζει να ερευνήσει. (Εύφημος Μνεία)

«Ραφίκι» θα πει «φίλος» στα Σουαχίλι – αυτή τη λέξη χρησιμοποιούν συχνά η Κένα και η Ζίκι για να κρύψουν το ερωτικό τους πάθος από τη συντηρητική κοινωνία της Κένυας και πιο συγκεκριμένα από τις οικογένειές τους, που πολιτεύονται με διαφορετικές παρατάξεις στις τοπικές εκλογές. Ένα ακαταμάχητο ποπ feel-good ρομάντζο για την ορμή και τη μέθη του πρώτου έρωτα –έτσι όπως αυτός μεγεθύνεται μέσα από τα μαγικά φίλτρα των πολύχρωμων, πολύβουων, πολυσύνθετων δρόμων του Ναϊρόμπι–, το οποίο απαγορεύτηκε στη χώρα παραγωγής του, αλλά εξακολουθεί να μάχεται, πέρα από τα όρια της κινηματογραφικής αίθουσας, για ν’ αλλάξει το τοπίο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ανατολική Αφρική.

Μέσα από την ηδονοβλεπτική ματιά του Διαδικτύου, ο Αλέξης γίνεται άθελά του μάρτυρας ενός φόνου και μπλέκει στον ιστό ενός κατά συρροή δολοφόνου. Θα μπορέσει να ξεσκεπάσει τον δολοφόνο ή θα πιαστεί και ο ίδιος στην παγίδα του;

Η ζωή μιας ντροπαλής έφηβης από το Λονγκ Άιλαντ, η οποία έχει για παρέα μόνο μια σανίδα του σκέιτ, αλλάζει διά παντός όταν συναντά μια ομάδα κοριτσιών που έχουν το ίδιο πάθος μ’ αυτήν, αλωνίζοντας με στιλ στον κόσμο της ενηλικίωσης. Μια σκηνοθέτις ερμηνεύει σε πολλά επίπεδα και με φοβερή αίσθηση ρυθμού το τι σημαίνει να ισορροπείς σ’ έναν ανδροκρατούμενο χώρο –τόσο στο σινεμά όσο και στους δρόμους της Νέας Υόρκης–, δουλεύοντας στενά με την πραγματική κολεκτίβα Skate Kitchen (που σημαίνει «Η κουζίνα του σκέιτ»), η οποία, πέρα από τα φωτογενή ποστ στη σελίδα της στο instagram, μας χαρίζει απλόχερα δόσεις αυθεντικής συντροφικότητας.

Στην ύπαιθρο, η ζωή κυλά ήσυχα για την Beth και την οικογένειά της. Αλλά όταν μία μέρα η μητέρα της ακούει έναν μυστηριώδη ήχο από το δάσος, τίποτα δεν θα είναι πια το ίδιο... (Τιμητική Διάκριση Σχεδιασμού Ήχου)

«Αδιαφορώ αν καταγραφούμε στην Ιστορία ως βάρβαροι». Αυτές ήταν οι λέξεις που ακούστηκαν στο Υπουργικό Συμβούλιο της Ρουμανίας το καλοκαίρι του 1941, σηματοδοτώντας την αρχή της εθνοκάθαρσης στο Ανατολικό Μέτωπο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Η ταινία αυτή επιχειρεί να σχολιάσει αυτή τη δήλωση. Σημειώσεις: «στρατιωτική αναπαράσταση / Χάνα Άρεντ / 1941, “η χρονιά που επιστρέφει επίμονα”, από τη σκοπιά του 2018 / αποσπάσματα / πυροβόλα / πλάνα αρχείου / η Σφαγή της Οδησσού / μπουρλέσκ / διάλογοι / Ισαάκ Μπάμπελ / κατακερματισμένη αφήγηση / “Wenn die Soldaten durch die Stadt marschieren” / υποβάθμιση μέσω της σύγκρισης / στρατιωτικά ανέκδοτα / το παροντικό παρελθόν, το παρελθοντικό παρόν».

Ο Τάσος, πρώην κατάδικος, νιώθει ενοχές για το εργατικό ατύχημα του φίλου του στα σφαγεία όπου εργάζεται. Η Κική, σερβιτόρα στην ταβέρνα του χωριού, πέφτει για μια ακόμα φορά θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης. Όταν βρεθούν κάτω από αφόρητη πίεση, η έκρηξη είναι αναπόφευκτη και οι συνέπειές της δεν αργούν να έρθουν. (Χρυσός Διόνυσος, Τιμητική Διάκριση Σεναρίου, Τιμητική Διάκριση Φωτογραφίας, Τιμητική Διάκριση Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας, Τιμητική Διάκριση Σκηνικών)

Ο Νανούκ και η Σέντνα ζουν σε μια σκηνή καταμεσής των χιονισμένων εκτάσεων του Βορρά, ακολουθώντας τις παραδόσεις των προγόνων τους. Μόνοι μέσα στην ερημιά, μοιάζουν να είναι οι τελευταίοι εναπονείναντες στον πλανήτη. Ο παραδοσιακός τους τρόπος ζωής αρχίζει ν’ αλλάζει – αργά, αλλά αναπότρεπτα. Το κυνήγι γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο, τα ζώα γύρω τους πεθαίνουν ανεξήγητα, ενώ οι πάγοι λιώνουν κάθε χρονιά και πιο νωρίς. Όταν η υγεία της Σέντνα επιδεινώνεται, ο Νανούκ αποφασίζει να εκπληρώσει τη μόνη της επιθυμία: αναχωρεί για ένα μεγάλο ταξίδι, για να βρει την Άγα, τη μοναχοκόρη τους, που έφυγε από την τούνδρα πριν από πολλά χρόνια.

O Άγγελος, ένας νεαρός ομοφυλόφιλος, ζει διακριτικά την ιδιαιτερότητά του μέσα σ’ ένα αφιλόξενο και εξαθλιωμένο περιβάλλον. Γνωρίζει κι ερωτεύεται τον Μιχάλη, έναν ναύτη, που τον πείθει να συζήσουν. Ο Μιχάλης, εκβιάζοντας –κυρίως συναισθηματικά– τον Άγγελο, τον ωθεί στην πορνεία. Η πιάτσα όμως είναι υπερβολικά σκληρή, κι ο Άγγελος δε θ’ αντέξει για πολύ αυτή τη βίαιη συσσώρευση της στέρησης πάνω στη μορφή του. Έτσι, με την περίσσεια της αγάπης του σκοτώνει τον εραστή του... Η ταινία είναι εμπνευσμένη από αληθινό περιστατικό.

Ο Λεό είναι ένας νέος άνδρας που ζει στο δρόμο εκδιδόμενος –δίχως στέγη, δίχως νόμο–, αναζητώντας με μανία την ανθρώπινη επαφή και περιφρονώντας με πάθος τα χρήματα, όπως και κάθε άλλη εκδοχή κοινωνικής εξάρτησης. Σ’ αυτή την κινηματογραφική σπουδή στη σωματικότητα και την επιθυμία που ξεπερνά τα όρια της σάρκας, ένας ατρόμητος ηθοποιός (που γνωρίσαμε στο 120 χτύποι το λεπτό του Ρομπέν Καμπιγιό) κι ένας εξίσου θαρραλέος πρωτοεμφανιζόμενος σκηνοθέτης μάς προσκαλούν να κρατήσουμε συντροφιά σ’ αυτόν τον ασύλληπτο ήρωα και να τον συναισθανθούμε ακόμα κι αν δεν μπορούμε να τον πιάσουμε.

Στην αρχή της δεκαετίας του ’90, όταν η κυβέρνηση της Γιουγκοσλαβίας ακύρωσε την αυτονομία του Κοσόβου, διέλυσε το κοινοβούλιο και έβαλε λουκέτο στο εθνικό τηλεοπτικό δίκτυο, ένας αρχειοθέτης θα βρεθεί ενώπιον ενός σοβαρού διλήμματος, αν και γνωρίζει πως και οι δύο επιλογές του είναι λάθος. Παρά την ντροπή και την πίεση που δέχεται από κάθε μεριά, θα πάρει μια απόφαση για να κρατήσει την οικογένειά του ασφαλή. Μέσα από αυτή τη σκληρή υπαρξιακή πάλη ανάμεσα στις ρίζες του ανθρώπου και στο καθήκον απέναντι στους πολλούς, αναδεικνύεται το ανέφικτο της προστασίας της ιστορικής μνήμης, αλλά και η αγάπη ως η μόνη δυνατή κληρονομιά.

Μια εσωστρεφής οχτάχρονη που μεγαλώνει στις Φιλιππίνες της πολυτάραχης δεκαετίας του ’80 εξοικειώνεται με τον κόσμο των μεγάλων μέσα από μικρές μιμητικές τελετουργίες και μέσα από πρωτόγνωρες γι’ αυτήν τεχνολογίες. Όταν η μητέρα της λείπει για δουλειά στο εργοστάσιο, βλέπει σαπουνόπερες με τη γιαγιά της στην τηλεόραση και ακούει στα κρυφά τη φωνή του πατέρα της, ο οποίος ζει χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, μέσα από τις κασέτες που τους στέλνει. Ώσπου, μια μέρα, η μικρή ηχογραφεί κάτι κατά λάθος πάνω σε ένα φωνητικό μήνυμα... Η εύθραυστη φύση της προσωπικής και συλλογικής μνήμης και η φωτεινή άβυσσος της παιδικής ηλικίας «μεταφράζονται» σε εικόνες, σε μια τρυφερή πλην σκληρή ταινία που δίνει σημασία στη λεπτομέρεια.

Η επτάχρονη Σενα προσπαθεί να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει και συγκεντρώνονται στο σπίτι συγγενείς και γείτονες για να αποχαιρετήσουν τη γιαγιά της, η οποία είναι εδώ και καιρό ξαπλωμένη στο κρεβάτι…

Η Αλίς, μια κοκκινομάλλα έφηβη όλο ενέργεια και θράσος, δεν θυμίζει σε τίποτα το χαριτωμένο κοριτσάκι που υιοθέτησε η μητέρα της, η οποία δεν μπορούσε να συλλάβει. Προξενώντας διαρκώς προβλήματα και με το παράπονο της μάνας να τη στοιχειώνει, το κορίτσι κινείται με την πλάτη στον τοίχο, επινοώντας διάφορα ψέματα και θολώνοντας τα όρια ανάμεσα στον μύθο που πλάθει για τον εαυτό της και την πραγματικότητα της ύπαρξής της. Ώσπου η μητέρα της ανακαλύπτει πως η Αλίς είναι έγκυος. Ένα τρυφερό πρελούδιο στη βαθιά διαδικασία της αυτογνωσίας.

Δώδεκα χρόνια έχουν περάσει από την κυκλοφορία της ταινίας The Legend of Time του Ισάκι Λακουέστα, η οποία μας σύστησε δύο αδέλφια Ρομά: Ο Ίσρα κι ο Τσεΐτο συναντιούνται μετά από πολλά χρόνια στη γενέτειρά τους Σαν Φερνάντο, την πόλη της Ανδαλουσίας με τον υψηλότερο δείκτη ανεργίας στην Ισπανία. Ο Ίσρα μόλις βγήκε από τη φυλακή, ενώ ο Τσεΐτο επιστρέφει μετά από μια μεγάλη αποστολή με το Πολεμικό Ναυτικό. Η συνάντηση των δύο αδελφών θα ξυπνήσει μνήμες του παρελθόντος… Ένα ντοκιμαντερίστικο πορτρέτο μιας κοινωνίας και δύο ψυχών που μετεωρίζονται ανάμεσα σε διαμετρικά αντίθετες καταστάσεις, σε μια βαθιά διχασμένη κοινωνία που βυθίζεται αργά σε σκοτεινά νερά.

Δύο νεαροί φοιτητές μεθούν άγρια κάποια νύχτα και ξεσπούν σ’ έναν βίαιο καβγά μέσα σ’ ένα μπαρ. Λίγες μέρες αργότερα, οδηγούνται πίσω στον τόπο του εγκλήματος, παρουσία του εισαγγελέα, ενός γραμματέα του Κόμματος, ενός αστυνομικού, ενός καθηγητή και ενός κινηματογραφικού συνεργείου. Αντί να πάνε φυλακή, θα πρωταγωνιστήσουν σ’ ένα «ντοκιμαντέρ» που θα γυριστεί με κρατικά κονδύλια για εκπαιδευτικούς σκοπούς – για την καταπολέμηση του αλκοολισμού. Μόνο που η αναπαράσταση των γεγονότων θα έχει πολύ πιο τραγική κατάληξη από τα πραγματικά περιστατικά… Η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία ενός πρόσφατα εκλιπόντος, θρυλικού σκηνοθέτη του ρουμανικού σινεμά χαιρετίστηκε ως «η πιο ελεύθερη ρουμανική ταινία όλων των εποχών», θολώνοντας τα όρια ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη μυθοπλασία, την εξουσία και την αντίδραση.

Ένα βίντεο ανιμέισον σε επτά μέρη, που αποτελείται από σχέδια με κάρβουνο από τον ίδιο τον καλλιτέχνη. Τα σχέδια δεν άντεξαν στη διαδικασία της δημιουργίας του ανιμέισον – είναι σαν να τα πήρε ο άνεμος.

Η αυτοκαταστροφική Αντελάιντε, η φρόνιμη Ζούλια και η αυτάρεσκη Καρολίνα είναι τρεις αδελφές που μεγαλώνουν υπό το ανήσυχο βλέμμα της μητέρας τους, μιας πρώην εστεμμένης «Μις Πορτογαλία», η οποία νιώθει τα σημάδια του γήρατος να επηρεάζουν και το μητρικό της φίλτρο. Όταν η μητέρα εξαφανίζεται κατά τη διάρκεια του εορτασμού των 50ών γενεθλίων της, οι τρεις κόρες ξεκινούν ένα ξέφρενο κυνήγι αυτογνωσίας παρέα με μια απρόσμενη συντροφιά αγοριών – ένα ταξίδι στο άγνωστο που σύντομα θα καταλήξει σε τραγωδία… Το χρονικό ενός από τα πιο αμφιλεγόμενα εγκλήματα στην ιστορία της Πορτογαλίας, μέσα από τον φακό ενός μεγάλου νέου ταλέντου.

Στις αρχές του 18ου αιώνα, ένα αγόρι από την Αφρική πωλείται στην Ευρώπη ως σκλάβος και μεγαλώνει στην αυλή μιας κόμισσας που δοκιμάζει πάνω του ένα χρόνιο πείραμα «εξευγενισμού», ώσπου καταλήγει στα σαλόνια ενός ευγενούς, ο οποίος τον αναγκάζει να διηγείται ζωντανά (και μεταμφιεσμένος) ιστορίες για την εξωτική του πατρίδα – σαν άλλη Σεχραζάτ που αναλαμβάνει να διασκεδάσει την ανία της υψηλής κοινωνίας. Το δέρμα του (και το χρώμα του) θα γίνει το φυσικό σύνορο που τον χωρίζει από τον έρωτά του, αλλά και η επιφάνεια όπου θα εγγραφεί και θα εκτεθεί ο λόγος περί αποκλεισμού και αποδοχής, μνήμης και σιωπής, και γενεαλογίας του σύγχρονου δουλεμπορίου.

Αθήνα, σήμερα. Η δεκαεξάχρονη Άρια εργάζεται τα απογεύματα στο σουβλατζίδικο του Τζίμη και περιμένει με ανυπομονησία για ένα μάθημα οδήγησης με τον πατέρα της. (Τιμητική Διάκριση Μοντάζ)

Τα μέλη τεσσάρων γενεών μιας πολύπλοκης οικογένειας συγκεντρώνονται στην πατρική εστία όταν λαμβάνουν ένα αποχαιρετιστήριο γράμμα από τον pater familias, στο οποίο ανακοινώνει πως ετοιμάζεται να αυτοκτονήσει. Μια καλειδοσκοπική όψη ενός μικρόκοσμου που θρέφεται από την απομόνωση και λυτρώνεται από τη σύγκρουση, μέσα από τον πολυπρισματικό φακό μιας σύγχρονης «εντομολόγου» των ανθρώπινων σχέσεων.

«Πού πάει ο ήλιος όταν νυχτώνει; Γιατί είναι τα αβγά τόσο σημαντικά για τους ανθρώπους; Μα γιατί δεν με παίρνει ο αδερφός μου για κάλαντα μαζί του; Ποιος είναι τέλος πάντων ο κύριος Αλ Ζαΐμ που ακολουθεί τον παππού παντού;» Καθώς ο εξάχρονος Μάρκος λύνει τις απορίες του, έρχεται αντιμέτωπος για πρώτη φορά με το μαγικό παραμύθι που αποκαλούμε κύκλο της ζωής. (Τιμητική Διάκριση Πρωτότυπης Μουσικής, Τιμητική Διάκριση Κοστουμιών)

Το Γαλάζιο φόρεμα είναι η βιογραφία ενός ατίθασου καλλιτέχνη που ζει και παντρεύεται ως άνδρας και ως γυναίκα. Ανοίγει ένα καμπαρέ στη Αθήνα και φτάνει στο φόνο της μητέρας του, η οποία ποτέ δεν τον αποδέχτηκε.

Οι ζωές τριών διαφορετικών ανθρώπων διασταυρώνονται με αφορμή μια βάναυση επίθεση νεοναζί σ’ έναν καταυλισμό Ρομά στην Ουγγαρία: Ένα αγόρι που μένει ορφανό όταν η μητέρα του σκοτώνεται εν ψυχρώ, ένα κορίτσι που βυθίζεται στον κόσμο της σιωπής όταν διαπιστώνει πως ένα αγαπημένο της πρόσωπο εμπλέκεται στο έγκλημα, και μια νεαρή δικηγόρος που αναγκάζεται να υπερασπιστεί στο δικαστήριο έναν από τους θύτες, βρίσκονται ενώπιον κοσμογονικών αλλαγών, ακόμα κι αν ο κόσμος τους όπως τον ξέρουν μοιάζει να τελειώνει. Ένα λεπτό αφηγηματικό νήμα υφαίνει τον μύθο της Γένεσης, αντλώντας από πραγματικά περιστατικά ρατσιστικής βίας.

O Oβίντιου, ένας νεαρός από την Kωστάντζα, έχει στήσει μια καντίνα στο διαμέρισμα των γονιών του και πουλάει σάντουιτς και αναψυκτικά από το παράθυρο που βλέπει στον δρόμο. Φιλοδοξεί ν’ ανοίξει ένα περίπτερο, αλλά δεν έχει αρκετά «φράγκα». Ένα μέλος της τοπικής μαφίας τού προσφέρει ένα εντυπωσιακό χρηματικό ποσό για να κάνει μια εκ πρώτης όψεως απλή δουλειά: να πάει μια τσάντα στο Βουκουρέστι, σε μια συγκεκριμένη διεύθυνση. Φαίνεται όμως ότι η τσάντα περιέχει ορισμένα «πράγματα» που ενδιαφέρουν και κάποιους άλλους. Πεπεισμένος αρχικά ότι πούλησε μόνο τις υπηρεσίες του, ο Οβίντιου θα καταλάβει τελικά (αλλά τότε θα είναι πολύ αργά) ότι πούλησε την ψυχή του…

Ένα ξεροκέφαλο αγοροκόριτσο βρίσκει τη λύση για όλα της τα προβλήματα στο πιο απρόβλεπτο μέρος: στην ανδροκρατούμενη θρησκευτική τελετή της κατάδυσης του σταυρού…

Ο Φράνκι κι ο Μπάλας είναι κολλητοί φίλοι από τα παιδικά τους χρόνια. Είναι οι βασιλιάδες του λυκείου: είναι όμορφοι, πρωταθλητές στην κολυμβητική ομάδα και δημοφιλείς στα κορίτσια. Ζουν την τέλεια εφηβική ζωή, μέχρι την επική βραδιά που ο Φράνκι κάνει πάρτι για τα 17α γενέθλιά του και οι δυο τους θα εμπλακούν σ’ ένα περιστατικό που θ’ αλλάξει τη ζωή τους μια για πάντα. Μια εγκάρδια και τρυφερή ιστορία ενηλικίωσης, για τη φιλία και την εξερεύνηση του αληθινού εαυτού μας, τη δύναμη της αγάπης που δεν γνωρίζει ταμπέλες και τις νέες μεθόδους για ν’ αντιμετωπίζεις τα στερεότυπα του παρελθόντος.

Ένας εικοσάχρονος σλάκερ που περνάει την παρατεταμένη εφηβεία του σε μια ανιαρή μικρή πόλη της Δανίας –πίνοντας μπύρες, καπνίζοντας χόρτο και βολτάροντας άσκοπα, σύμφωνα με το στερεότυπο– νιώθει για πρώτη φορά ένα αίσθημα προορισμού όταν μια δεκαεξάχρονη του αποκαλύπτει πως περιμένει το παιδί τους. Ένα έντονα αυτοβιογραφικό, εγκάρδιο πορτρέτο μιας απελπισμένης γενιάς που μαθαίνει από νωρίς να μην έχει προσδοκίες, το οποίο με τη σειρά του ξεπερνά κάθε προσδοκία, αποφεύγοντας τα εύκολα συμπεράσματα.

Ο Άλεξ, ένας Σουηδός με ελληνικές ρίζες, έχει αποφασίσει να αποκαλύψει το μεγάλο του μυστικό: ότι είναι ομοφυλόφιλος. Το να το μοιραστεί με την οικογένειά του θα αποδεικνυόταν καταστροφικό. Αυτό, τουλάχιστον, σκέφτεται την ώρα που κάθεται μαζί τους στο τραπέζι για να φάνε, αγωνιώντας για το αν πρέπει να τους πει την αλήθεια.

Ο Χέλμερ, ένας μοναχικός πενηντάρης αγρότης, ζει στην ολλανδική ύπαιθρο με τον κατάκοιτο πατέρα του. Τη ρουτίνα των εργασιών και της φροντίδας του ηλικιωμένου σπάνε οι επισκέψεις του Γιόχαν, ενός συνομήλικού του άνδρα που μαζεύει το γάλα και για τον οποίο ο Χέλμερ τρέφει κρυφά αισθήματα, αλλά και η άφιξη ενός αγροτόπαιδου που έρχεται να τον βοηθήσει στις δουλειές της φάρμας. Η γενεαλογία και η αναπόδραστη φύση του εύθραυστου ανδρισμού, μέσα από το ήρεμο, καθαρό βλέμμα μιας γυναίκας.

Η τελευταία μέρα της χρονιάς ξημερώνει κάτω από το φεγγάρι, ενώ η Σοφία βλέπει ένα όνειρο και δεν το λέει σε κανέναν: περπατώντας στην έρημο, μαθαίνει πώς είναι άρρωστη. Υποκρίνεται ότι δεν την νοιάζει. Μήπως έχασε την καρδιά της; (Αργυρός Διόνυσος)

Οχτώ έφηβοι που περνούν ένα αποπνικτικό καλοκαίρι σ’ ένα χωριό στα σύνορα Ολλανδίας και Βελγίου αποφασίζουν να διασκεδάσουν την ανία τους κάνοντας πειράματα με διάφορα σεξουαλικά παιχνίδια. Καθώς οι πειραματισμοί τους κλιμακώνονται και τα παιχνίδια γίνονται όλο και πιο αβάσταχτα ενοχλητικά, οι νέοι μεταμορφώνονται σε αδίστακτα θηρία. Μια απίστευτη κι όμως αληθινή ιστορία για τη σχέση σεξουαλικότητας και εξουσίας, ένα δείγμα σύγχρονης ηθογραφίας (χωρίς ίχνος ηθικολογίας) για μια γενιά που ενέδωσε πολύ νωρίς στον κυνισμό, μαθαίνοντας παράλληλα να μιλά σε πρώτο πληθυντικό πρόσωπο.

Εμείς οι τρεις. Εμείς τα αδέλφια. Εμείς, οι αχώριστοι βασιλιάδες. Τρία αγόρια διασχίζουν τη γενέτειρά τους στην επαρχιακή ζώνη της Νέας Υόρκης, καθώς μαίνεται ο ασταθής έρωτας των γονιών τους. Αν ο Μάνι και ο Τζόελ θυμίζουν τον πατέρα τους καθώς μεγαλώνουν και η μητέρα ονειρεύεται δρόμους διαφυγής, ο νεότερος Τζόνα ασπάζεται έναν ολoδικό του φαντασιακό κόσμο. Ένα πορτρέτο που μας καταβυθίζει στη ζωή μιας οικογένειας της εργατικής τάξης και στην αδελφοσύνη, το οποίο εκτοξεύεται από τις περίτεχνες ερμηνείες των νεαρών, πρωτοεμφανιζόμενων ηθοποιών της και από τις σεκάνς ανιμέισον που ζωντανεύουν τον εξουθενωμένο ψυχικό κόσμο του Τζόνα.

Μια γυναίκα αντιμέτωπη με την τέχνη της. Μια πόλη και μια τέχνη υπό εξαφάνιση. (Βραβείο «Τώνια Μαρκετάκη» Καλύτερης γυναικείας σκηνοθετικής παρουσίας)

Κάτω από τον συννεφιασμένο ουρανό μιας μικρής πόλης στη βόρεια Κίνα, οι ζωές διάφορων απεγνωσμένων ανθρώπων διαπλέκονται στη διάρκεια μίας και μόνο έντονης μέρας, από το ξημέρωμα μέχρι το σούρουπο. Μια μελαγχολική ιστορία μηδενιστικής οργής, η οποία σκιαγραφεί το πορτρέτο μιας κοινωνίας που καθορίζεται από τον εγωισμό, οδηγώντας τα μέλη της να θυσιάσουν ό,τι θεωρούν πιο πολύτιμο.

O Αμπέλ συναντά την Μαριάν σε μια κηδεία, oχτώ χρόνια μετά τον χωρισμό τους. Η Μαριάν έχει μόλις χάσει τον σύντροφό της, πατέρα του παιδιού της και παλιό κολλητό του Αμπέλ. Αυτή η τραγική απώλεια αναπτερώνει το ηθικό του Αμπέλ, ο οποίος προσπαθεί και καταφέρνει να ξανακερδίσει την παλιά του αγαπημένη. Ενώ όμως οι εραστές ξαναμαθαίνουν ο ένας τον άλλον από την αρχή, στα παρασκήνια της σχέσης τους μηχανορραφούν ο Ζοσέφ, γιος της Μαριάν, και η Εβά, αδελφή του Πολ, που είναι εδώ και χρόνια ερωτευμένη με τον Αμπέλ. Μια σύγχρονη ηθογραφική κωμωδία με πρωταγωνιστές άκρως ερωτεύσιμους, ευάλωτους ανθρώπους, η οποία συνεχίζει την παράδοση του Γαλλικού Νέου Κύματος.

Κάπου στη βιομηχανική ζώνη της Σιγκαπούρης, της πιο ραγδαία αναπτυσσόμενης χώρας του πλανήτη, τα μυστικά των ανθρώπων βρίσκονται θαμμένα στους αμμόλοφους ενός εργοταξίου. Καθώς ένας άγρυπνος ντετέκτιβ αναζητά τα ίχνη ενός αγνοούμενου Κινέζου εργάτη, ξετυλίγεται ένα απρόσμενο, υπνωτιστικό μυστήριο – παράλληλα με το μυστήριο της ζωής αυτών που έχασαν τον ύπνο τους και συνεχίζουν να ονειρεύονται, μένοντας για πάντα προσωρινοί στο αχανές τοπίο της παγκόσμιας οικονομικής ανισότητας.

Τι κρύβεται πίσω από την πόρτα ενός διαμερίσματος που παραμένει κλειδωμένη εδώ και 70 χρόνια; Η σκηνοθέτις ξεκινά μια εκ βαθέων συζήτηση με τη μητέρα της, μια δημόσια προσωπικότητα που ανήκε στην Αντίσταση ενάντια στο καθεστώς του Μιλόσεβιτς τη δεκαετία του ’90. Καθώς αυτές οι δύο γυναίκες από δύο διαφορετικές γενιές αναλογίζονται την ηθική παρακαταθήκη που κληρονομούν και κληροδοτούν, το πολιτικό και το δημόσιο τρυπώνει σ’ έναν απροσπέλαστο ιδιωτικό χώρο.

Φθινόπωρο του 1990. Μια ομάδα διπλωματών από τη Δύση καταφθάνουν στην Αλβανία για να διερευνήσουν τυχόν καταπατήσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από το κομμουνιστικό καθεστώς, που βρίσκεται ακόμη στην εξουσία. Ο Λέο, ένας πολιτικός κρατούμενος που βρίσκεται υπό κράτηση εδώ και 16 χρόνια, αναγκάζεται να βγει στα κρυφά από την απόμακρη, ορεινή φυλακή του για να συναντήσει τον επικεφαλής της αντιπροσωπείας, τον οποίο γνώρισε στα φοιτητικά του χρόνια, τη δεκαετία του ’60. Υποτίθεται πως ο Λέο οδηγείται εκεί για να επιβεβαιώσει πως δεν γίνεται καμία παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα. Αλλά μόλις διαπιστώνει τα σχέδια των συνοδών του, αποφασίζει να μην παίξει το παιχνίδι τους. Τίποτα δεν πάει σύμφωνα με το σχέδιο...

Ένας μοναχικός καλόγερος προσπαθεί να διαχειριστεί την αβάσταχτη λύπη και μοναξιά, που ξαφνικά και αναπάντεχα επιστρέφουν όταν χάνει τη μοναδική συντροφιά του: τη σκυλίτσα του. Εντονότατα συναισθήματα θα τον κάνουν να συνομιλήσει με το παρελθόν του και με αυτή την –ταπεινή, για πολλούς– αφορμή, θα επανατοποθετήσει την πορεία και τη ζωή του.

Λίγο πριν τα 40, η Παναγιώτα, μια σχεδόν αναλφάβητη νοικοκυρά και μητέρα δύο παιδιών, θα χρειαστεί να αναζητήσει για πρώτη φορά δουλειά, όταν ο άντρας της χάσει τη δική του. Έχοντας ελάχιστα εφόδια, θα προσληφθεί για λογαριασμό μιας ιδιωτικής εταιρείας καθαρισμού σ’ ένα νέο πολυκατάστημα. Εκεί, παρά τις συνθήκες εκμετάλλευσης και εργασιακής απαξίωσης, θα βιώσει μια πρωτόγνωρη αίσθηση οικονομικής και συναισθηματικής ανεξαρτησίας και θα σταθεί για πρώτη φορά στα πόδια της. Ό,τι κι αν ακολουθήσει από κει και μετά, εκείνη δεν θα είναι ποτέ πια η ίδια…

Σεπτέμβριος του 1973. Η Ουρουγουάη τελεί υπό στρατιωτικό καθεστώς. Το κίνημα των ανταρτών Τουπαμάρος έχει ήδη συνθλιβεί. Τα μέλη του έχουν βρεθεί στη φυλακή, αφού υποβλήθηκαν σε βασανιστήρια. Μια φθινοπωρινή νύχτα, τρεις κρατούμενοι (ανάμεσά τους και ο Πέπε Μουχίκα, ο κατοπινός πρόεδρος της χώρας) απομακρύνονται από τα κελιά τους για μια μυστική αποστολή. Η εντολή είναι σαφής: «Αφού δεν μπορούμε να τους σκοτώσουμε, ας τους τρελάνουμε». Οι άνδρες θα μείνουν στην απομόνωση για 12 χρόνια. Μια λυρική ιστορία επιβίωσης για τη δύναμη του πνεύματος σε καιρό πολέμου και για τους πείσμονες «τρελούς» της Ιστορίας που επανεπινόησαν όχι μόνο τον εαυτό τους, αλλά τα όρια της ανθρώπινης κατάστασης.

Γύρω στο 2000 ένα τρομερό γεγονός συνταράζει την Αθήνα: ένα τεράστιο κομμάτι μουσακά εμφανίζεται στους δρόμους σκορπίζοντας τον πανικό και τον θάνατο. Όλοι αναρωτιούνται τι συμβαίνει πραγματικά, τι είναι, από πού ήρθε, γιατί και πώς. Κανείς όμως δεν μπορεί να βρει απάντηση.

Ο Πάτερσον γεννήθηκε την ίδια μέρα με τον κολλητό του, τον Ραφ, που τυχαίνει να είναι καμηλοπάρδαλη. Καθώς ο παππούς του είναι φύλακας στον ζωολογικό κήπο, ο Πάτερσον μπορεί και περνά πολύ χρόνο με τον Ραφ. Είναι αχώριστοι και μοιράζονται τα πάντα. Ώσπου ο Πάτερσον πηγαίνει σχολείο για πρώτη φορά και συνειδητοποιεί πως εκεί οι καμηλοπαρδάλεις δεν επιτρέπονται! Ο Ραφ νιώθει πως ο Πάτερσον τού λείπει πολύ και θέλει στ’ αλήθεια να πάει μαζί του. Έτσι, ο μικρός σκαρφίζεται ένα δαιμόνιο σχέδιο για να τον φέρει στα θρανία και να τον συστήσει σ’ έναν άλλο, νέο καλό του φίλο...

Μια ιστορία επιστημονικής φαντασίας βασισμένη αμυδρά στη ζωή και στο έργο του Αθανάσιου Κίρχερ, ενός λογίου του 17ου αιώνα. Η ταινία παρουσιάζει έναν μύθο της Αποκάλυψης και μιας νέας καταγωγής, μέσα από τη χρήση κουκλών από παπιέ-μασέ. (Μέρος της σειράς «Ο Τρίτος Κόσμος», όπου οι ταινίες είναι τα καταστατικά κεφάλαια ενός νέου δόγματος. Παρουσιάζουν μια ακολουθία που κινείται ανάμεσα στο ιερό και το οικείο, στο όμορφο και το τρομακτικό, το κανονιστικό και το αυθαίρετο.)

Ο Χάιμε Γκουσμάν, ο βασικός ιδεολογικός καθοδηγητής της δικτατορίας του Πινοτσέτ και μέλος της επιτροπής για την κατάρτιση του συντάγματος της Χιλής, τρυπώνει στο όνειρο μιας μάγισσας. Αυτή έρχεται αντιμέτωπη με διαφορετικές ενσαρκώσεις του εαυτού της και προσπαθεί να εμποδίσει τον επισκέπτη της να χρησιμοποιήσει τις τεχνικές της μαγείας. Αραδιάζει κατάρες, τραγουδά, χορεύει και επανασυστήνεται σε εναλλακτικές εκδοχές της.

Ο Μάκης εργάζεται σε ένα επαρχιακό ιχθυοτροφείο. Ένα πρωί, καθ’ οδόν για τη δουλειά του, πληροφορείται πως πέθανε την προηγούμενη μέρα. Ύστερα από μερικές αποτυχημένες απόπειρες να αποδείξει πως είναι ζωντανός, αποφασίζει να ξοδέψει την τελευταία μέρα του προσπαθώντας να εξασφαλίσει την επιβίωση των δύο αγαπημένων του καναρινιών, μέχρι τη στιγμή της κηδείας του. (Βραβείο Καλύτερης Ταινίας Νοτιoανατολικής Ευρώπης Διεθνές Διαγωνιστικό, Ειδικό Βραβείο)

«Ποια είναι μάνα;… Οποιαδήποτε… Οποιαδήποτε… Θα μπορούσα να είμαι η μητέρα της… Και η Aurora θα μπορούσε να είναι κόρη μου… Δεν την υποδέχθηκα ζωντανή, αλλά νεκρή… Όμως, είναι το ίδιο...» (Βραβείο Ντοκιμαντέρ)

Τροφαντή, πεισματάρα, αρρενωπή, αντισυμβατική, ανορθόδοξη, φιλόδοξη, ασυγκράτητη: η ποιήτρια-ιπποπόταμος είναι μία από μας! Μια ιστορία για τη γυναικεία δημιουργικότητα, το θάρρος και την αντοχή, η οποία αντλεί από τη ζωή της Έιμι Λόουελ –μιας Αμερικανίδας ποιήτριας του ρεύματος των εικονιστών, η οποία λαχταρούσε να πετύχει σ’ έναν ανδροκρατούμενο κόσμο– και είναι οπλισμένη με τον ονειρικό σουρρεαλισμό του πειραματικού ανιμέισον.

Η Ζαν, μια Γαλλίδα δημοσιογράφος, ταξιδεύει στην Ιαπωνία αναζητώντας ένα σπάνιο θεραπευτικό φυτό με το όνομα «όραμα», το οποίο φυτρώνει κάθε 997 χρόνια και φέρεται να γιατρεύει τον άνθρωπο από κάθε πνευματική αγωνία και αδυναμία. Η Άκι, μια σοφή χωρικός που ξέρει καλά το δάσος, μοιράζεται έναν χρησμό για την έλευση του «Ενός» και εξαφανίζεται μυστηριωδώς. Καθώς η Ζαν έρχεται πιο κοντά στον Τόμο, τον φύλακα του δάσους και πιστό φίλο της Άκι, ένα γεγονός που συμβαίνει μια φορά στα χίλια χρόνια ανοίγει μια πύλη για τη μία και πραγματική προοπτική της ανθρώπινης ύπαρξης. Ένα μοναδικό κινηματογραφικό μεταφυσικό όραμα από την πιο σημαντική σκηνοθέτιδα της Άπω Ανατολής.

Ο Κόλιν έχει νοικιάσει μια πολυτελή εξοχική κατοικία για να γιορτάσει με την ευρύτερη οικογένειά του τον ερχομό του νέου χρόνου. Βρίσκεται στο επίκεντρο της προσοχής, ώσπου εμφανίζεται απρόσμενα ο αδελφός του μετά από πέντε χρόνια απουσίας, εκτροχιάζοντας τη συνάθροιση. Γυρισμένη σε λιγότερο από δύο εβδομάδες, με μια πύρινη αίσθηση του κατεπείγοντος, τούτη η Οικογενειακή γιορτή για τον 21ο αιώνα δυναμιτίζει τη γαλήνη της βρετανικής επαρχίας και το τοπίο μιας δυσλειτουργικής –και απόλυτα αναγνωρίσιμης– οικογένειας, με τον οδυνηρό σαρκασμό που συνοδεύει κάθε αποκάλυψη της αλήθειας.

Η Πάολα Ρεβενιώτη και η κινηματογραφική ομάδα της Paola Team Documentaries στο πρώτο τους ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους Καλιαρντά παρουσιάζουν τη μυστική διάλεκτο των ομοφυλόφιλων στην Ελλάδα, που χρησιμοποιήθηκε εκτενώς από τη δεκαετία του ’40 μέχρι και τη μεταπολίτευση, στις αρχές του ’70. Η Πάολα ήρθε σε επαφή με τα καλιαρντά κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’80, λίγο πριν εκλείψει η χρήση τους. Παρότι ο αρχικός στόχος ήταν μια καταγραφή της χρήσης και της ιστορίας των καλιαρντών, σύντομα έγινε εμφανές πως το υλικό αναδείκνυε την ιστορία της γκέι κοινότητας στην Ελλάδα συνολικότερα, σκιαγραφώντας τη σταδιακή αλλαγή των συνθηκών και φτάνοντας στο σήμερα. Κατά την κινηματογράφηση, προέκυψαν θέματα και μοτίβα όπως ο έρωτας, η σεξουαλικότητα, τα διάφορα στέκια της εποχής όσο και τα προβλήματα που έπρεπε να αντιμετωπίσουν οι γκέι της εποχής. Στο ντοκιμαντέρ, μιλάμε με ακαδημαϊκούς όσο και με καθημερινούς ανθρώπους, οι οποίοι αφηγούνται την ιστορία των καλιαρντών, έχοντας ζήσει την πορεία της κοινότητας από πρώτο χέρι.

Τα μέλη μιας ροκ μπάντας της underground σκηνής της Ρωσίας της δεκαετίας του ’80 πειραματίζονται με ένα ερωτικό τρίγωνο και τα όρια της λογοκρισίας στη Σοβιετική Ρωσία. Παγιδευμένοι ανάμεσα στο πάθος για τη μουσική, αποζητώντας τη ρομαντική επιθυμία και την αλλαγή του πολιτικού σκηνικού, πασχίζουν να προχωρήσουν πέρα από τις ταπεινές συναυλίες τους και να γίνουν διάσημοι. Αντλώντας έμπνευση από τα νεανικά χρόνια δύο πραγματικών ροκ σταρ, η ταινία φτιάχνει μια νέα επιδραστική μυθολογία, όχι ως ένδειξη νοσταλγίας για τα χρόνια πριν από την Περεστρόικα, αλλά ως απάντηση στην καταστολή της δημιουργικότητας στη Ρωσία του σήμερα.

Υπάρχουν ακόμα γελαστές τσιγγάνες: δύο από αυτές είναι η Κάρμεν, που πουλάει έπιπλα με την οικογένειά της σε μια υπαίθρια αγορά της Μαδρίτης, και η Λόλα, μια έφηβη μανάβισσα. Παρά το συντηρητικό περιβάλλον της κοινότητας των Ρομά όπου μεγαλώνουν, ερωτεύονται η μια την αλλη, αρχίζουν να σχεδιάζουν από κοινού το μέλλον τους και να πιστεύουν στην κατάφαση, αδιαφορώντας για τις απανωτές αρνήσεις της κοινωνίας που αποβάλλει καθετί το διαφορετικό. Μια παθιασμένη ταινία που παίζει με κάθε (προοδευτική ή συντηρητική) προδιάθεση του κοινού, κι έτσι γίνεται απαραίτητη πηγή έμπνευσης για κάθε μελλοντική γενιά.

Ο Τάσος, ένας άντρας λίγο πάνω από τα 50, με καριέρα στην εμπορική διεύθυνση και στο μάρκετινγκ μεγάλων εταιρειών, βρίσκεται εδώ και τρία χρόνια άνεργος. Μεγάλος για μια νέα αρχή, αλλά και νέος για να παραιτηθεί. Οι σχέσεις του με τους κοντινούς του ανθρώπους δοκιμάζονται, ενώ η ψυχολογική του κατάσταση είναι οριακή. Ο στόχος του είναι ένας: να βγει από την «κατάψυξη».

Ο δεκαπεντάχρονος Κομπέιν μεγάλωσε σ’ ένα αρνητικό περιβάλλον, αλλά ο ίδιος αρνείται να το βάλει κάτω. Προσπαθεί με κάθε τρόπο να βοηθήσει την αυτοκαταστροφική μητέρα του, που ζει στον δρόμο και περιμένει από μέρα σε μέρα να γεννήσει το δεύτερό της παιδί, αλλά η ίδια δεν μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Καθώς οι ρόλοι ενήλικα και εφήβου αντιστρέφονται, ο Κομπέιν θα βρεθεί ενώπιον ενός διλήμματος. Μια ιστορία αντισυμβατικής, άνευ όρων αγάπης, για τους απόκληρους κάθε λογής που αναζητούν την ευτυχία.

Η δεκαπεντάχρονη Λάρα είναι αποφασισμένη να γίνει επαγγελματίας μπαλαρίνα και προσπαθεί με κάθε τρόπο να υπερπηδήσει διάφορα εμπόδια: τον σκληρό, ανταγωνιστικό κόσμο του χορού, την ανασφάλεια της εφηβείας και –κυρίως– το γεγονός πως γεννήθηκε αγόρι. Έχοντας την αμέριστη υποστήριξη του πατέρα της και αγνοώντας το υποτιμητικό βλέμμα των πολλών, βαδίζει χορεύοντας προς το ανέφικτο. Σ’ αυτή την ελεύθερη μεταφορά της πραγματικής ιστορίας μιας διεμφυλικής έφηβης που γκρέμισε κάθε στερεότυπο για το κοινωνικό και βιολογικό φύλο, η πειθαρχία του μπαλέτου γίνεται μεταφορά για το ειδικό βάρος όλων των σωμάτων με σημασία.

Ο Μάκης, ένας άεργος 35άρης, δεν έχει να επιδείξει κάτι αξιόλογο, πέρα από την εξωπραγματική ταχύτητα που λύνει τον κύβο του Ρούμπικ. Μαζί με την αδελφή του και τη μητέρα του, μαζεύονται στο πατρικό σπίτι για να υποδεχτούν τον μικρότερο αδελφό και αγαπημένο της μητέρας, που επιστρέφει από το εξωτερικό.

Η γυναίκα κλείνει το μάτι, η γυναίκα αγοράζει, η γυναίκα πουλά, η γυναίκα πεθαίνει. Μια δημιουργική συναρμολόγηση αρχειακού υλικού, κατά την οποία γυναικείες φιγούρες κυριολεκτικά αποκόπτονται από τη σελίδα του χαρτιού όπου φιγουράρουν ως κούκλες και αναγκάζονται να ενδημήσουν σ’ ένα ψηφιακό περιβάλλον. Μια πνευματώδης αναπαράσταση όπου το δυτικό πολιτισμικό μοντέλο παρομοιάζεται με «λευκή ζάχαρη», μια τεχνητή και εθιστική χημική απόλαυση που αλλάζει τη γεύση και την αντίληψη.

Η Κατερίνα –μια νέα, σύγχρονη γυναίκα– τρέχει να προλάβει ίσως την πιο σημαντική οντισιόν της ζωής της, όταν δέχεται τηλεφώνημα από τον μικρό γιo της, τον Γιάννη, που την ενημερώνει ότι είναι μόνος στο σπίτι. Μέσα από μια σειρά τηλεφωνημάτων παλεύει να ισορροπήσει ανάμεσα στους πιο σημαντικούς ρόλους της ζωής της, ενώ διασχίζει μια από τις πιο αμφιλεγόμενες περιοχές της Αθήνας, τη Λεωφόρο Πατησίων.

Ο Λουίς μιλά για τη ζωή του στο δάσος και τη σχέση του με τη Λουσία. Η μορφή του εμφανίζεται με κάρβουνο στους τοίχους ενός δωματίου, το οποίο είναι γεμάτο με σπασμένα αντικείμενα που διαρκώς μετακινούνται. Σιγά σιγά το δωμάτιο καθαρίζει, καθώς τα αντικείμενα παίρνουν τη θέση που τους αντιστοιχεί.

Η Λουσία αναπολεί το καλοκαίρι που ερωτεύτηκε τον Λουίς. Τα έπιπλα μέσα στο δωμάτιο τραντάζονται και καταστρέφονται, ενώ μια Λουσία από κάρβουνο εμφανίζεται και εξαφανίζεται μέσα στον τοίχο.

Ένας άντρας συναντά μια κοπέλα σε μια αποβάθρα του λιμανιού του Πειραιά. Ενώ ψάχνουν για ταξί, αποφασίζουν να παριστάνουν ότι γνωρίζονται για να μοιραστούν το κόστος της διαδρομής. Από τη στιγμή όμως που μπαίνουν στο ταξί ο οδηγός τους αποκαλύπτει ότι όντως γνωρίζονται και ότι έχουν κοινό παρελθόν. Η ταινία αφηγείται μια ερωτική σχέση που ακροβατεί ανάμεσα στο πραγματικό και το φανταστικό, στο όνειρο και το αληθινό βίωμα. Στον πυρήνα της η ταινία είναι ένα σχόλιο πάνω στην έννοια της επιθυμίας.

Τρέχοντας απεγνωσμένα να γλιτώσει από μια ζωή γεμάτη αποτυχίες και απορρίψεις, ο Νίκος βουτάει στα βαθιά νερά της ανθρώπινης επιθυμίας. Στα χέρια του κρατάει ένα παλιό κομμάτι δέρμα χαραγμένο με μια διαβολική συμφωνία που του υπόσχεται τα πάντα, με κόστος τη ζωή του. Καθώς κατεβαίνει σταδιακά τα σκαλοπάτια της τρέλας, αναρωτιέται αν μπορεί να ξυπνήσει από μια ζωή που μοιάζει όλο και περισσότερο με όνειρο. Μια σύγχρονη, ριζοσπαστική ματιά στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Μπαλζάκ.

Τον Δεκέμβριο του 2012, δύο Γάλλοι πολεμικοί ανταποκριτές που βρέθηκαν αιχμάλωτοι στη Συρία απελευθερώνονται μετά από τέσσερις μήνες κράτησης. Ο νεότερος από τους δύο αποφασίζει να ταξιδέψει στην Ινδία, τη χώρα όπου μεγάλωσε και στην οποία ζει μόνιμα η μητέρα του, μέχρι ν’ αποφασίσει το επόμενο βήμα του. Ωστόσο, κατά την επιστροφή του στον τόπο των παιδικών του χρόνων, γνωρίζει και ερωτεύεται τη Μάια και αναγκάζεται να αναθεωρήσει την απόσταση ασφαλείας που συνηθίζει να παίρνει από τα πράγματα. Όπως και στις προηγούμενες ταινίες της, έτσι κι εδώ, στην πιο ρομαντική δουλειά της, η Μία Χάνσεν-Λοβ μάς βυθίζει με λεπτούς χειρισμούς στο κλειστό κύκλωμα μιας ιδιαίτερης κοινωνικής ομάδας, κάνοντάς μας να νιώθουμε συνωμότες και κοινωνοί γενναίων, υπόγειων μεταβολών.

Η Μεϊλί είναι μια άτυχη γυναίκα: μεγάλωσε χωρίς τους γονείς της, η αδελφή της και ο γαμπρός της την παρενοχλούν διαρκώς ζητώντας χρήματα, η καρδιακή της φίλη –με την οποία σχεδίαζαν να αποδράσουν στη Σαγκάη– την εγκαταλείπει και oι υποσχέσεις που διαφαίνονται στον ορίζοντα είναι απατηλές. Παραδίδοντας ένα συγκλονιστικό, ρεαλιστικό πορτρέτο ενός ανθρώπου που αναζητά απεγνωσμένα λίγη αγάπη, ένας πρωτοεμφανιζόμενος σκηνοθέτης καταφέρνει, παρά το νεαρό της ηλικίας του, να συλλάβει μια μεγάλη, οικουμενική αλήθεια: η μεγαλύτερη ανθρώπινη τραγωδία δεν είναι άλλη από την ελπίδα.

Ένας βετεράνος πολέμου που έχει αποσυρθεί από τα εγκόσμια ζώντας στα βάθη ενός εθνικού δρυμού της πολιτείας του Όρεγκον με μόνη συντροφιά την έφηβη κόρη του, αναγκάζεται όταν εντοπίζεται από τις αρχές να επιστρέψει στον υποτιθέμενο «πολιτισμό» και να αποχωριστεί το παιδί του. Μια σκηνοθέτις με μεγάλη εμπειρία στο ντοκιμαντέρ παρατήρησης επιστρέφει σ’ ένα προσφιλές της θέμα –το τι σημαίνει να είσαι αποσυνάγωγος στον καιρό μας– για να φτιάξει, κατά τα λεγόμενά της, μια σύγχρονη εκδοχή της Τρικυμίας του Σαίξπηρ, βασισμένη σε πραγματική ιστορία. Βάζει έτσι στον χάρτη ένα μεγάλο ταλέντο (την πρωτοεμφανιζόμενη Τόμασιν Μακένζι), όπως έκανε και στο παρελθόν με την Τζένιφερ Λόρενς στο Στην καρδιά του χειμώνα.

Ο Οράτιο, που υπηρετεί τη στρατιωτική του θητεία, ονειρεύεται να κάνει έρωτα. Η Κριστίνα, που πάει ακόμα στο γυμνάσιο, δεν έχει πρόβλημα μ’ αυτό, αρκεί οι δυο τους να αρραβωνιαστούν. Είναι θέμα αρχής! Αλλά τα πράγματα αλλάζουν όταν ο Ντίνο, ένας επίδοξος ηθοποιός, αρχίζει να τη φλερτάρει. Η περίφημη αντίστασή της δεν κρατάει για πολύ, ο Ντίνο όμως δεν είναι και σε πολύ καλή φόρμα εκείνη τη νύχτα. Τρεις ζωές σε τρία μέρη, όπου η ίδια ιστορία λέγεται από διαφορετική σκοπιά – σαν μια κωμική εκδοχή του Ρασομόν του Κουροσάβα, στην οποία εγκλήματα και κλοπές πραγματοποιούνται υπό το κράτος της σεξουαλικής ματαίωσης. Πράγματι, υπάρχουν κάποιες μέρες που εύχεται κανείς να είχε να αντιμετωπίσει μόνο τη συνηθισμένη του ρουτίνα…

Μέσα της δεκαετίας του ’60. Ένα ραντεβού ανάμεσα στον Σπόρο και στη Μόλλυ, το «κορίτσι των 6 με 8» από τα χρόνια της εφηβείας του. Μια συνάντηση που θα φέρει στην επιφάνεια χαμένα όνειρα και ανεκπλήρωτες επιθυμίες. Ένας γλυκόπικρος αποχαιρετισμός σε μια ολόκληρη εποχή. (Τιμητική Διάκριση Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας – Σοφία Κόκκαλη)

Ένα πορτρέτο του καλλιτέχνη σε μέση ηλικία: ένας διάσημος ζωγράφος, τον οποίο όλοι αποκαλούν με το επώνυμό του, χειρίζεται με άνεση στον καμβά του τις ανθρώπινες φιγούρες και τις επιθυμίες τους. Μόνο που στην καθημερινή ζωή αρνείται να αποδεχτεί πως η πρώην γυναίκα του περιμένει παιδί από άλλον άνδρα και δυσκολεύεται να πλησιάσει την καρδιά της αγαπημένης, μελαγχολικής μικρής του κόρης. Μια υπαρξιακή σπουδή –διανθισμένη με ανάλαφρες πινελιές παραδοξότητας– πάνω στην υπόκωφη, πλην συντριπτική μοναξιά του δημιουργικού πνεύματος που συγκρούεται με την πραγματικότητα.

Μια μικρού μήκους ταινία που αφηγείται το 24ωρο ενός τραβεστί. Με αναμνήσεις από την προηγούμενη ζωή του, εικόνες από την τωρινή, καθώς η μέρα βαδίζει προς το τέλος της, το παρελθόν και το παρόν τέμνονται. Αλλά και στα δύο υπάρχει ένα αίσθημα που κυριαρχεί: η αναπόφευκτη μοναξιά του προσώπου.

Ο Ντένις είναι ένας υπερήρωας διαφορετικός από τους υπόλοιπους: μεγάλωσε σε ορφανοτροφείο κι έμαθε να γίνεται αρεστός στα άλλα παιδιά χάρη στη μοναδική του ικανότητα να μη νιώθει πόνο. Μια μέρα εμφανίζεται μπροστά του η μητέρα του, που τον εγκατέλειψε όταν ακόμη ήταν βρέφος, και τον παίρνει μαζί της σε μια κοινότητα που έχει βρει έναν σκοτεινό τρόπο να κερδίζει χρήματα ξεγελώντας τους πλουσίους. Ο Ντένις αρχίζει να πετάγεται μπροστά σε αμάξια για να τον χτυπήσουν, ώστε να ζητήσει εκβιαστικά χρήματα από τους οδηγούς τους. Kαθώς όμως οι σωματικές και συναισθηματικές πληγές του θεραπεύονται, ξεκινά να αισθάνεται ανθρώπινος και αρχίζει να αντιλαμβάνεται την οδύνη που του προξενούν όλοι αυτοί οι χαμογελαστοί άνθρωποι που είναι έτοιμοι να καταστρέψουν εκ βάθρων την κοινωνία.

Στις γειτονιές του φόβου, οι κάτοικοι ψάχνουν τους δικούς τους «ήρωες». Τα σώματα πειθαρχούνται, οι επιθυμίες καταστέλλονται και ο Αλέξανδρος παραμένει ένα παιδί της ηλικίας του, κόντρα στις επιταγές των καιρών, της κοινωνίας και –κυρίως– του πατέρα του. Ο Αλέξανδρος θα κληθεί να αφήσει πίσω του για πάντα τον έφηβο εαυτό του και να πάρει θέση σε έναν ακήρυχτο πόλεμο, σε ένα παρόν που άλλοι διαμόρφωσαν για κείνον. (Ειδικό βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη «Ντίνος Κατσουρίδης»)

Η Χόλι φαίνεται να τα έχει όλα: δύο παιδιά, ένα ωραίο σπίτι, μια καλή δουλειά και έναν σύζυγο με την καριέρα του σε ανοδική τροχιά. Μόνο που κάποια ανησυχητικά σημάδια φανερώνουν πως ο κόσμος της δεν είναι αψεγάδιαστος. Η αϋπνία. Η φαρμακευτική αγωγή για την αϋπνία. Τα όνειρα που της φέρνει η αγωγή για την αϋπνία. Άραγε είναι όντως όνειρα; Κι έπειτα, υπάρχει κι αυτό το ποντίκι που εμφανίζεται στο σπίτι της. Αυτό είναι το τελειωτικό χτύπημα που την οδηγεί εκτός ελέγχου. Σ’ αυτή την καθηλωτική αναθεώρηση της κλασικής τραγωδίας, ένας νέος σκηνοθέτης που γαλουχήθηκε με τις ταινίες του Πολάνσκι, του Χίτσκοκ και του Μπέργκμαν εξερευνά μια εβδομάδα στη ζωή μιας γυναίκας σε οριακή κατάσταση, δίνοντας τη δική του εκδοχή για την κάθαρση.

Ο Ιάσονας φθάνει στην Αθήνα επικεφαλής ενός γκρουπ Erasmus φοιτητών Aρχιτεκτονικής, προκειμένου να ξεκινήσει τη νέα του καριέρα ως «ξεναγός αρχιτεκτόνων». Μεταξύ των ξεναγήσεων, ξανασμίγει με την (κάτι παραπάνω από) κολλητή του Μυρσίνη. Η εξερεύνηση της σύγχρονης Αθήνας θα εξελιχθεί σε μια πολυμέτωπη κρίση ταυτότητας για τον νεαρό ξεναγό.

Ένα ανήσυχο αρχέγονο πνεύμα στοιχειώνει μια αίθουσα γραφείων. Ζωγραφιές εμφανίζονται στους τοίχους, μορφές που μοιάζουν με φυτά ξεφυτρώνουν από το πληκτρολόγιο και απλώνονται στον υπολογιστή. Καθώς επεκτείνεται μέσα στον χώρο του γραφείου, αυτή η μυστήρια οντότητα μεταμορφώνεται στα άκρα ενός γίγαντα, ώσπου εξαφανίζεται ξανά.

Στη Νότια Αφρική, η επαρχία του Φρι Στέιτ είναι ένα απομονωμένο προπύργιο της λευκής μειονοτικής κουλτούρας των «Αφρικάανς» – των απογόνων των Ολλανδών εποίκων. Σ’ ένα φέουδο αυτής της συντηρητικής γης, γνωστής κι ως «βιβλικής ζώνης» μεγαλώνει ο εσωστρεφής έφηβος Γιάνο. Όταν η θρησκόληπτη μητέρα του φέρνει στο σπίτι ένα σκληραγωγημένο ορφανό του δρόμου για να το «σώσει», ζητά από τον Γιάνο να ζήσουν σαν αδέρφια με αυτό το άγνωστο αγόρι. Μια σύγχρονη, ατμοσφαιρική παραβολή για τους νέους που ζουν στη σκιά του Απαρτχάιντ, παλεύοντας με την εμμονή με την αρρενωπότητα και το ζήτημα της πατρικής κληρονομιάς.

Ο 35χρονος Αμπέλ ακολουθεί καθημερινά την ίδια βασανιστική ρουτίνα, κάνοντας την ίδια διαδρομή σ’ ένα απόμερο προάστιο της Βαρκελώνης και βλέποντας τα ίδια γνώριμα πρόσωπα. Αλλά, όπως συμβαίνει με όλα τα πράγματα που μοιάζουν ατάραχα, κάτω από την ήρεμη επιφάνεια ανοίγεται μια άβυσσος. Κάποια Πέμπτη, ένα βράδυ, ο Αμπέλ σκοτώνει και πάλι... Διατηρώντας μια κλινική ματιά στον μικρόκοσμο ενός δολοφόνου της διπλανής πόρτας, ο Ροσάλες παραδίδει ήδη από την πρώτη του ταινία ένα μάθημα διαχείρισης της ατμόσφαιρας και του ρυθμού, το οποίο κρίνεται κι από το παραμικρό δευτερόλεπτο.

Ο Μιχάλης είναι χρεωμένος στις τράπεζες και σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια δανείζεται χρήματα από έναν τοκογλύφο. Ο Αντρέας, φίλος του Μιχάλη, θέλει να τον βοηθήσει. Η μόνη λύση είναι να μπει ένα στοίχημα... (Εύφημος Μνεία)

Μια γυναίκα που πέφτει θύμα βιασμού από έναν συγγενή του νέου της αφεντικού επιλέγει να επουλώσει το τραύμα με τη σιωπή. Προσποιείται πως δεν συνέβη τίποτα και συντηρεί τη ρουτίνα της δουλειάς και της συντροφικότητας, νομίζοντας πως θα ανακτήσει τον έλεγχο με τη λογική, χωρίς να μπει στον ρόλο της ηττημένης... Αυτή η δυνατή ιστορία, που παραδόξως γράφτηκε πολύ πριν την εποχή του #MeToo, μας ωθεί με αφοπλιστική ενάργεια και λεπτή ειρωνεία να δούμε τα όρια –ανάμεσα στα φύλα, το επιφανειακό ή το μύχιο, το ιδιωτικό ή δημόσιο πρόσωπό μας– όχι ως φραγμούς, αλλά ως εύθραυστα πεδία διαπραγμάτευσης της ακεραιότητάς μας.

Ένα μεσήλικο ζευγάρι και τα έφηβα παιδιά τους ξεκινούν ένα ταξίδι από την Αργεντινή στη Βραζιλία για να απολαύσουν πιθανώς τις τελευταίες τους οικογενειακές διακοπές – μια που οι γονείς βρίσκονται σε διάσταση, μετά από πολλές δεκαετίες έγγαμου βίου. Καθώς παραδίνονται στην ομορφιά του καρτποσταλικού τοπίου και στη ζεστασιά των τυχαίων συναντήσεων, νέοι και γηραιότεροι ήρωες μαθαίνουν ξανά τι σημαίνει να ζεις ακούγοντας τις επιθυμίες σου. Μια ευεργετική ταινία για την ανεμελιά του καλοκαιριού, που δεν είναι απλώς η πιο θερμή εποχή του χρόνου, αλλά μια συνειδητή στάση ζωής.

Η ιστορία μιας οικογένειας που έμαθε να ζει με μια μεγάλη τραγωδία – αν και, από μια ειρωνεία της τύχης, ο πατέρας πάσχει από αμνησία κι είναι ανήμπορος να εκφράσει όσα τον βαραίνουν υποσυνείδητα. Η πρώτη ύλη ενός μελοδράματος μεταμορφώνεται σε μια περίτεχνη εγκεφαλική διεργασία στα χέρια ενός τολμηρού δημιουργού που πειραματίζεται, μεταξύ άλλων, με αναλογικές τεχνολογίες, γωνίες λήψης, την αφήγηση ή την καθοδήγηση των ηθοποιών του, στην απόπειρά του ν’ αποδείξει τη ματαιότητα και την αναγκαιότητα του να δουλεύεις με το απρόβλεπτο.

Ένα ανιμέισον όπου παρακολουθούμε δύο φιγούρες από παπιέ-μασέ να αναλώνονται σε σεξουαλικές, θηριώδεις και ιερές πράξεις. Μια τελετή που παρουσιάζει την απαρχή ενός μύθου και την άμεση παρακμή του. (Μέρος της τριλογίας ταινιών «Ο Τρίτος Κόσμος». Οι ταινίες της σειράς «Ο Τρίτος Κόσμος» είναι τα καταστατικά κεφάλαια ενός νέου δόγματος. Παρουσιάζουν μια ακολουθία που κινείται ανάμεσα στο ιερό και το οικείο, στο όμορφο και το τρομακτικό, το κανονιστικό και το αυθαίρετο.)

Σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να δραπετεύσει από τη δυστυχία ενός καταπιεστικού γάμου χωρίς αγάπη, η Ελπίδα βρίσκει καταφύγιο σε έναν φανταστικό κόσμο εκδικητικής βίας. Σύντομα, φαντασία και πραγματικότητα συγχέονται.

Ένας νεαρός μπίζνεσμαν που έγινε πρόσφατα πατέρας αποφασίζει να εκτονώσει τα δολοφονικά ένστικτα που ξυπνούν όταν βλέπει το μωρό του στην κούνια, σκοτώνοντας ένα κολ γκερλ. Όταν όμως την προσκαλεί στην πολυτελή σουίτα που έχει νοικιάσει για την περίσταση, διαπιστώνει πως έχει μπει ο ίδιος στην παγίδα ενός σαδομαζοχιστικού παιχνιδιού, όπου ο ρόλος του θύματος εναλλάσσεται μ’ αυτόν του θύτη. Μια διαπεραστική, κλινική ματιά στον φαύλο κύκλο των ενορμήσεων του σεξ και του θανάτου που ενδημούν σε κάθε ερωτική σχέση· παράλληλα, μια στιλάτη, εκκεντρική μαύρη κωμωδία για την άπειρη μοναξιά των κατοίκων των φουτουριστικών μητροπόλεων, που εξορκίζεται μόνο με τον πόνο.

Η ποδηλατική σεζόν κορυφώνεται. Στην τελική κούρσα, οι δύο άνδρες που προπορεύονται συναγωνίζονται για την καρδιά μιας γυναίκας και την εκπλήρωση των ερωτικών τους φαντασιώσεων, ενώ η μικρή μεσογειακή πόλη που φιλοξενεί τους ποδηλατικούς αγώνες ετοιμάζεται για την άφιξη ενός μεγάλου υπερωκεάνιου… Μια μοναδική, ανάλαφρη ταινία κινουμένων σχεδίων, εμπνευσμένη από το έργο του Κροάτη εικαστικού καλλιτέχνη Βάσκο Λίποβατς, εμποτισμένη με έντονα καλοκαιρινά χρώματα και μια διάχυτη αίσθηση ερωτισμού.

Η Λίλα Κασέν, μια επιτυχημένη Ισπανίδα τραγουδίστρια, ετοιμάζεται να επανέλθει θριαμβευτικά στην ενεργό δράση μετά από μια δεκαετία μυστηριώδους σιωπής, αλλά την παραμονή της μεγάλης της συναυλίας χάνει τη μνήμη της σε ένα ατύχημα. Η Βιολέτα, μια τραγουδίστρια καραόκε που λυτρώνεται από τη θλιβερή της ζωή κάθε φορά που ερμηνεύει επί σκηνής τα τραγούδια της Κασέν, αναλαμβάνει να θυμίσει στη σταρ τις διαστάσεις της θρυλικής της περσόνας, μαθαίνοντάς της απ’ την αρχή να τραγουδά. Ένα πολυφωνικό άσμα για τις μεταμορφώσεις της ταυτότητας και για τα πρόσωπα που δείχνουμε στους λίγους και στους πολλούς, το οποίο στοιχειώνει το μυαλό σαν πιασάρικο ρεφρέν και τονώνει την ψυχή όπως κάθε μορφή πραγματικής τέχνης.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 στη Χιλή, ένας μικρός αριθμος οικογενειών φτιάχνουν μια αυτόνομη κοινότητα στους πρόποδες των Άνδεων, μακριά από τις ανέσεις του πολιτισμού. Σ’ αυτή την επίγεια εκδοχή της ουτοπίας, τρεις έφηβοι μεγαλώνουν σε επιτάχυνση, περιμένοντας με ανυπομονησία την εποχή που δεν θα εξαρτώνται από τους γονείς τους, σε μια χώρα που ετοιμάζεται να αλλάξει σελίδα μετά το τέλος της δικτατορίας του Πινοτσέτ. Μια μύχια, αισθαντική περιπλάνηση στα τοπία της μνήμης, όπου κάθε τείχος ή φυσικό σύνορο έχει γκρεμιστεί, γίνεται συλλογικό πορτρέτο μιας γενιάς που έμαθε να ζει με τη μελαγχολία των προσωπικών και πολιτικών ψευδαισθήσεων.

Ο Ευμένης Νολάκης, αξιωματικός του στρατού, βρίσκεται παγιδευμένος σ’ ένα σκοτεινό κουτί. Σύντομα θα συνειδητοποιήσει ότι πρόκειται για το φέρετρό του, ανήμερα της κηδείας του. Αναπόφευκτα, θα έρθει ενώπιος ενωπίω με όλους τους σημαντικούς ανθρώπους της ζωής του, για τον τελικό απολογισμό. Κι οι ανατροπές είναι προ των πυλών… του Άδη. (Βραβείο Καλύτερης Σπουδαστικής Ταινίας)

Στον Βόρειο Σιδηροδρομικό Σταθμό του Βουκουρεστίου, μια δημοσιογραφική ομάδα που αποτελείται από δύο ρεπόρτερ, τον Νέλου και τη Λουίζα, κάνουν ένα θέμα για τους ανθρώπους που πιάνονται να ταξιδεύουν χωρίς εισιτήριο. Εκεί, ο Νέλου γνωρίζει την Άνι, μια από τους παραβάτες, και προσπαθεί να την καλύψει κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, επιθυμώντας να βγει ραντεβού μαζί της αργότερα. Η Άνι, που είναι άνεργη, δίχως γονείς και χαρτιά, είναι παγιδευμένη σ’ ένα αδιάκοπο κυνήγι χρημάτων, προκειμένου να συντηρεί τον αλκοολικό αδελφό της. Φαίνεται πως ο Νέλου θα πρέπει να την ξεχάσει, γιατί ετοιμάζεται να παντρευτεί κάποιον άλλο άνδρα για να λύσει τα προβλήματά της...

Ένας διαγωνισμός προσανατολισμού σ' ένα δάσος γίνεται αφορμή να εξεταστούν οι σχέσεις ανάμεσα στα μέλη μιας μικρής ομάδας ανθρώπων. Η αδιάφορη στάση τους σ' ένα έγκλημα που διαπράττεται μπροστά στα μάτια τους θα αποκαλύψει την αδυναμία του χαρακτήρα τους.

Στην πιο διάσημη σχολή Ιατρικής του Παρισιού τα αμφιθέατρα κοχλάζουν από την υπερπροσπάθεια των πρωτοετών που προετοιμάζονται για τις εξετάσεις στο τέλος του έτους: μόνο ένα 2% θα περάσει με την πρώτη στο δεύτερο έτος. Καθώς αυτή η ακραία διαδικασία επιλογής εστιάζει στην «ικανότητα απορρόφησης του μέγιστου δυνατού όγκου πληροφοριών», οι φοιτητές αυτο-οργανώνονται, δοκιμάζοντας διαφορετικές συνταγές για την επιτυχία. Σ’ αυτό το τόσο ανταγωνιστικό περιβάλλον, γεννιέται μια δυνατή φιλία. Ένα υποχρεωτικό μάθημα κατεύθυνσης για την αναθεώρηση της πραγματικής σημασίας της εκπαίδευσης κι ένα μάθημα ανατομίας μιας σχέσης ζωής.

Κυανή Ακτή, 1915. Ο διάσημος Γάλλος ζωγράφος Πιερ-Ογκούστ Ρενουάρ, σε προχωρημένη πια ηλικία προσπαθεί να ξεπεράσει τον θάνατο της γυναίκας του, τους πόνους από τα αρθριτικά του και τα φρικτά νέα ότι ο γιος του Ζαν τραυματίστηκε στη μάχη. Όταν όμως θα μπει στη ζωή του μια νεαρή κοπέλα θα δώσει και πάλι στον κόσμο του απρόσμενη ενέργεια και διάθεση για δημιουργία. Σφύζοντας από ζωή, η ακαταμάχητα όμορφη Αντρέ θα γίνει το τελευταίο μοντέλο του ζωγράφου και η πηγή ανανέωσης του.

Μετά τον ξαφνικό θάνατο της μητέρας του, ο Σόκρατες, ένας έφηβος που ζει στο περιθώριο κάπου στο παραλιακό Σάο Πάολο, μαθαίνει πώς να στέκεται ξανά στα δυο του πόδια, χωρίς οδηγό επιβίωσης. Γυρισμένη από ένα επιτελείο νέων 16-20 ετών με τον ελάχιστο δυνατό προϋπολογισμό και με παραγωγό τον Αμερικανό σκηνοθέτη Ραμίν Μπαράνι, αυτή η βαθιά προσωπική ταινία γίνεται όπλο στην πάλη για την κοινωνική ένταξη και συνάμα τεκμήριο της δύναμης του κινηματογράφου να μεταμορφώνει την πραγματικότητα.

O Γιώργος, 48 ετών, αποφυλακίζεται μετά από 15 χρόνια εγκλεισμού για έναν φόνο που διέπραξε στο χωριό που γεννήθηκε. Το βράδυ της αποφυλάκισής του, διανυκτερεύει σ’ ένα φτηνό ξενοδοχείο στην Ομόνοια. Εκεί γνωρίζει τη Στρέλλα, μια όμορφη νεαρή τρανσέξουαλ πόρνη. Κάνουν έρωτα και δεν αργούν να ερωτευτούν. Οι λογαριασμοί με το παρελθόν όμως είναι ακόμα ανοιχτοί. Μια άλλη «φυλακή» τον περιμένει. Μαζί με τη Στρέλλα, θα πρέπει να βρουν τον δρόμο προς την έξοδο.

Τι μαγικό συμβαίνει σε ένα αχαρτογράφητο νησάκι κάπου στο Αιγαίο; Δύο ανυποψίαστοι ξενομερίτες, ένας Γάλλος ευρωβουλευτής και μία νεαρή οικονομολόγος, φτάνουν με καΐκι στο ειδυλλιακό Αρμενάκι και έρχονται σε επαφή με τον αλλόκοτο τρόπο ζωής και τις ανατρεπτικές ηθικές αξίες των κατοίκων του. Τα λεφτά είναι ντεμοντέ και… no banks, nο streets, no cars, no rooms to let. Θα γνωριστούν με τον αλλοπρόσαλλο δάσκαλο και την πληθωρική χήρα του νησιού και θα παραδοθούν στη δίνη του έρωτα και σ’ αυτόν το γοητευτικό τόπο, που μπορεί να αλλάζει τις ζωές των ανθρώπων.

Η οδύσσεια μια συντροφιάς μαστόρων πέτρας στις αρχές του πολυτάραχου 20ού αιώνα. Μακριά από τον τόπο τους, κυνηγημένοι, αποκλεισμένοι από πολέμους και συγκρούσεις, αργά ή γρήγορα θα χαθούν ένας ένας και μόνο ο πρωτομάστορας, σαν άλλος Οδυσσέας, θα συνεχίσει την περιπλάνησή του.

Η σκοτεινή όψη της μπουρζουαζίας του Μεξικού αποτυπώνεται ανάγλυφα στα καλοδιατηρημένα πρόσωπα των γυναικών της καλής κοινωνίας, οι οποίες αρνούνται να αποδεχτούν την πραγματικότητα μιας χώρας σε κρίση. Mία από αυτές τις γυναίκες είναι η Σοφία, η βασίλισσα ενός τακτοποιημένου, λαμπερού μελισσιού… Μια σαρδόνια ταινία για τη συλλογική ψευδαίσθηση μιας κοινωνίας που προτιμά να κοιτάζει το γερασμένο είδωλό της στον καθρέφτη, παρά την αληθινή ζωή έξω από το ανοιχτό παράθυρο.

Ένα ακέφαλο πτώμα που εντοπίζεται σε μια απόμερη περιοχή των Άνδεων αναστατώνει την τοπική κοινωνία, και ιδιαίτερα τρεις ανθρώπους που σχηματίζουν ένα ερωτικό τρίγωνο: τον Νταβίντ, τον βασικό ύποπτο, ο οποίος ισχυρίζεται πως ένοχο είναι «ένα τέρας»· τη Φρανσίσκα, τη γυναίκα του· και τον Κρους, τον εραστή της και αστυνομικό που αναλαμβάνει την υπόθεση. Αλλά αυτό δεν είναι παρά η (τριγωνική) κορυφή του παγόβουνου σ’ έναν παράλογα γεωμετρικό, τακτοποιημένο κόσμο όπου το κοινότοπο συνυπάρχει με το εξωπραγματικό. Μια ταινία τρόμου, όπου ο «τρόμος» δεν είναι παρά το αντεστραμμένο είδωλο της ελευθερίας.

Ένα βίντεο σε δύο μέρη (Το κυνήγι και Το δείπνο) που αποτελεί μια ελεύθερη μεταφορά του ομότιτλου μυθιστορήματος του Ρομπέρτο Μπολάνιο. Στο ένα δωμάτιο βρίσκουμε ένα δείπνο διανοουμένων και συγγραφέων, ενώ στο διπλανό εκτυλίσσονται βασανιστήρια.

Ο τέταρτος τοίχος υψώνεται ανάμεσα στο θέατρο της καθημερινότητας και στον κάθε παρατηρητή του, κάνοντας τον κοινωνικό ιστό να μοιάζει αμετάβλητος και τα ατομικά χαρακτηριστικά των ανθρώπων να παραλλάσσουν ανώδυνα ένα ταμπλό βιβάν. Ένας κόσμος που αναπαράγεται για να παράγει, επιβιώνοντας μάλλον ενστικτωδώς. Το ντοκιμαντέρ βασίζεται στις σημειώσεις ενός οδοιπορικού που διήρκεσε δέκα μήνες. (Ειδικό Βραβείο «Περιβάλλον & Κλιματική Αλλαγή»)

Η Τζόι είναι μία από τις χιλιάδες Νιγηριανές που έχουν καταλήξει στους δρόμους της Ευρώπης, φυλακισμένες στον φαύλο κύκλο του τράφικινγκ – όπου άλλες γυναίκες τελούν χρέη προαγωγού. Με τα χρήματα που βγάζει, συντηρεί την οικογένειά της στην Αφρική, αποταμιεύει για τη μικρή της κόρη που ζει στη Βιέννη, και ετοιμάζεται ν’ αποπληρώσει το χρέος της στη «Μαντάμ» της. Μόνο που η Μαντάμ δεν σκοπεύει να την αφήσει να φύγει: της αναθέτει την επίβλεψη μιας νεαρής ιερόδουλης και τη σταδιακή μύησή της σ’ αυτόν τον υπόγειο κόσμο, καθιστώντας τη θύμα και παράλληλα συνεργό. Μια σκληρή, αναγκαία, εκ των ένδον ματιά σ’ αυτό το νέο αποικιοκρατικό σύστημα της παγκόσμιας ανισότητας· μια ταινία που αναγκάζει κάθε Ευρωπαίο πολίτη να βγάλει το κεφάλι από την άμμο και να συναισθανθεί όσους πασχίζουν για μια άλλη εκδοχή της «επιτυχίας».

Μέσα στο δωμάτιο υπάρχει ένα κουτί. Μέσα στο κουτί υπάρχει ένα δάσος. Μέσα στο δάσος υπάρχει ένα χαμένο παιδί. Ζωντανά πλάσματα φτιαγμένα από χαρτί εμφανίζονται κι εξαφανίζονται μέσα στο Ελάχιστο δωμάτιο.

Ο δεκαοχτάχρονος Ρίτσι αποχαιρετά οριστικά την παιδική ηλικία, όταν αναγκάζεται μετά από τις οδηγίες της Πρόνοιας να αφήσει το πρόγραμμα ανάδοχης φροντίδας του και να κάνει τυχαίες δουλειές για να αυτοσυντηρείται. Στους δρόμους του αμερικανικού Νότου, κάνει έναν διπρόσωπο φίλο, ερωτεύεται ένα κορίτσι από άλλη κοινωνική τάξη και, για κακή του τύχη, γίνεται ο βασικός ύποπτος μιας ληστείας. Μια πολυεπίπεδη ιστορία για το έγκλημα και την τιμωρία μεταμορφώνεται στα χέρια ενός πιστού μαθητή (και μοντέρ) του Τέρενς Μάλικ σ’ ένα εκθαμβωτικό λυρικό ποίημα για την αδικία, την απώλεια και την εξιλέωση.

Η Μαρία, μια νεαρή γυναίκα, βρίσκει καταφύγιο σ’ ένα σπίτι στον νότο της Χιλής, μετά την απόδρασή της από μια σέκτα Γερμανών φανατικών θρησκευόμενων. Την καλωσορίζουν δύο γουρούνια, που φαίνεται να είναι οι μοναδικοί ένοικοι. Σαν σε όνειρο, το σύμπαν του σπιτιού αντιδρά ανάλογα με τα συναισθήματα της Μαρίας. Τα ζώα μεταμορφώνονται σταδιακά σε ανθρώπους και το σπίτι γίνεται ένα εφιαλτικό σκηνικό. Ένα παραμύθι γεμάτο συμβολισμούς για τη σύγχρονη ιστορία της Χιλής, το οποίο, όπως και το σπίτι του τίτλου, μεταμορφώνεται διαρκώς, χάνει την κατεύθυνσή του και τελικά αφηγείται την ιστορία ενός νέου, αδιάβατου δρόμου.

Ο Βλάντα δουλεύει ως οδηγός φορτηγού κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών του ΝΑΤΟ στη Σερβία το 1999. Έχοντας αναλάβει να μεταφέρει ένα μυστηριώδες φορτίο από το Κόσοβο στο Βελιγράδι, αναγκάζεται να οδηγήσει σε άγνωστο έδαφος, περικυκλωμένος από τις συνέπειες του πολέμου. Όταν ολοκληρώνει το έργο του, ο Βλάντα πρέπει να γυρίσει σπίτι και να αντιμετωπίσει τις συνέπειες των πράξεών του. Μια σκληρή κι αγωνιώδης ταινία για το βάρος της σύγχρονης Ιστορίας και την κοινοτοπία του κακού στα πρόσφατα εγκλήματα πολέμου, μ’ έναν συγκλονιστικό πρωταγωνιστή να διανύει μπρος πίσω την απόσταση από την άμυνα στην ενοχή.

Στην Ινδία του 19ου αιώνα, στα περίχωρα του ημι-εγκαταλειμμένου χωριού Τουμπάκ, ζει ο Βιναγιάκ, ο πεισματάρης νόθος γιος του άρχοντα του χωριού που έχει εμμονή μ’ έναν μυθικό, πανάρχαιο θησαυρό. Υποψιάζεται πως η προγιαγιά του, μια μάγισσα που κοιμάται εδώ κι αιώνες εξαιτίας μιας κατάρας, γνωρίζει το μυστικό. Όταν την αντιμετωπίζει, έρχεται τελικά αντιμέτωπος με τον φύλακα του θησαυρού, έναν έκπτωτο δόλιο θεό. Η απληστία του Βιναγιάκ διογκώνεται, ώσπου ανακαλύπτει το πιο μεγάλο μυστικό, κάτι ακόμα πιο πολύτιμο από τον θησαυρό! Ένα ξέφρενο έπος φαντασίας, εμποτισμένο με μια αντισυμβατική νότα από το σινεμά του Μπόλιγουντ.

Τα τρία επεισόδια συνδέονται μεταξύ τους μέσω ενός κινηματογραφικού συνεργείου που εργάζεται σε δύο διαφορετικά πρότζεκτ. Αρχικά, το συνεργείο πρωτοεμφανίζεται με τα μέλη του να βγάζουν εις πέρας τον διπλό τους ρόλο: από τη μία ως προπαγανδιστές υποστηριζόμενοι από το κράτος, οι οποίοι επαινούν την κυβέρνηση και την κοινωνία στην οποία ζουν· από την άλλη, ως ιδιώτες κινηματογραφιστές που δουλεύουν πάνω στη δική τους ταινία. Στη συνέχεια, τους βλέπουμε σε ένα εστιατόριο να αναζητούν ιδανικές τοποθεσίες για την κινηματογράφηση, όταν ο ιδιοκτήτης του καταστήματος, χωρίς βέβαια να φταίει ο ίδιος, παρασύρεται σε μια μακροσκελή και πένθιμη αφήγηση της δυστυχισμένης ζωής του. Στο τελευταίο μέρος, δύο κομπάρσοι στο φόντο μιας σκηνής κάθονται σε ένα τραπέζι εστιατορίου. Σιγά σιγά, ο ένας συνειδητοποιεί πως ο άνθρωπος που έχει απέναντί του τον βασάνιζε πριν από τουλάχιστον 40 χρόνια σε ένα ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Μια έφηβη που μεγαλώνει ανάμεσα σε δύο χώρες, κοντά στον ιερέα πατέρα της, στη μητέρα της που έχει κάποιο «κληρονομικό χάρισμα» και στις ατίθασες αδελφές της, παλεύει από νωρίς για την ανεξαρτησία της – μαθαίνοντας τη δύναμη του φεμινιστικού βλέμματος να διαλύει τα στερεότυπα και να υπερνικά μικρές και μεγάλες κρίσεις. Μια αριστοτεχνική μεταφορά ενός από τα πιο δημοφιλή graphic novels της Λατινικής Αμερικής (για την οποία η κομίστρια Πάολα Γκαβίρια ζωγράφισε περίπου 5.000 σχέδια), που μας μαθαίνει να βλέπουμε όλα τα απίθανα χρώματα που κρύβονται σ’ αυτό τον συναρπαστικό, σύνθετο, ασπρόμαυρο κόσμο.

Μια καλειδοσκοπική ματιά στη ζωή και στο έργο του ποιητή Κωνσταντίνου Καβάφη. Ιδιότυπο ντοκιμαντέρ, ειλικρινής βιογραφία και μαζί συναρπαστική «μετάφραση» του κόσμου, των εμμονών, των ηδονικών αισθήσεων της ποίησης και της ζωής του, σε εικόνες και ήχους.

Όταν μια τραγωδία χτυπά την πόρτα μιας καθημερινής οικογένειας, η μητέρα πασχίζει απεγνωσμένη να καταλάβει και να αντιμετωπίσει τους λόγους που οδήγησαν την έφηβη κόρη σε κρίση. Αριστοτεχνικά κινηματογραφημένη με ένα και μόνο ασθμαίνον μονοπλάνο, η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία μιας ταλαντούχας Νορβηγίδας ηθοποιού ιχνηλατεί την γκρίζα ζώνη της ψυχικής και πνευματικής ασθένειας, μιας σκοτεινής δίνης που όλοι μας αναγνωρίζουμε, αλλά οι περισσότεροι αποσιωπούμε.

H Χριστίνα είναι μια δεκαεξάχρονη που ζει σε ένα απομακρυσμένο ορεινό χωριό. Η κατασκευή ενός τεράστιου φραγματος και η δημιουργία μιας τεχνητής λίμνης θα αναγκάσει τους κατοίκους να εγκαταλείψουν για πάντα τον τόπο τους. Οι τελευταίες μέρες εκκένωσης του χωριού θα είναι δύσκολες για ολους και η Χριστίνα θα πρέπει να πάρει δυσβάσταχτες αποφάσεις, όπως τι θα απογίνει ο Σωτήρης, ένα γέρικο σκυλί που έχει υπό την προστασία της.

Παρά την επιμονή του Γκέντι, η μητέρα του δεν προσέχει αυτά που της λέει. Εγκλωβισμένος ανάμεσα στην επιθυμία του να υιοθετήσει ένα κουτάβι, στην αδιαφορία της μητέρας του και σε μια δυσάρεστη οικογενειακή συζήτηση, ο Γκέντι παίρνει τον δικό του δρόμο...

Η ταινία που απέσπασε το Queer Λιοντάρι στο τελευταίο Φεστιβάλ Βενετίας συστήνεται ως «μια απλή ιστορία για τον έρωτα». Μόνο που τίποτα δεν είναι πραγματικά απλό στην πόλη της Γουατεμάλας, μιας πρωτεύουσας που βουλιάζει από την πληθυσμιακή έκρηξη, τη βία και τη φτώχεια. Ο Χοσέ είναι 19 χρονών, ζει με τη μητέρα του και ξοδεύει τα λιγοστά του χρήματα σε ξενοδοχεία που χρεώνουν με την ώρα, για να συνευρεθεί με τα αγόρια που γνωρίζει καθημερινά μέσω μιας εφαρμογής στο κινητό του. Όλα όμως αλλάζουν όταν ερωτεύεται τον Λουίς, έναν εργάτη που ονειρεύεται μια άλλη ζωή και θέτει στον Χοσέ ένα σημαντικό δίλημμα. Πιστή στην παράδοση του νεορεαλισμού και γυρισμένη αποκλειστικά με ντόπιους που δεν είχαν καμία επαφή με την ηθοποιία και, η ταινία είναι καρπός της μακρόχρονης έρευνας του σκηνοθέτη, κατά την οποία πήρε εκτενείς συνεντεύξεις από νέους σε 12 χώρες της Λατινικής Αμερικής.

Στις 20 Δεκεμβρίου 1989, λίγες μέρες μετά την αιματηρή κατάπνιξη των διαδηλώσεων στην Τιμισοάρα από τον Τσαουσέσκου, το ήσυχο βράδυ ενός πατέρα γίνεται μαρτυρικό όταν διαπιστώνει πως ο μικρός του γιος έχει στείλει ένα γράμμα στον Άγιο Βασίλη. Φαίνεται πως ο μικρός κατάλαβε πως επιθυμία του πατέρα του ήταν να δει τον Τσαουσέσκου νεκρό...