Η πρώτη ομιλούσα και ηχητική ταινία του Τσάπλιν, δεκατρία χρόνια μετά την εισαγωγή του ήχου, είναι μια γενναία και ανελέητη πολιτική σάτιρα για την άνοδο του Χίτλερ και του Ναζισμού. Η ταινία απαγορεύτηκε από τους Χίτλερ, Μουσολίνι και Φράνκο ενώ ήταν υποψήφια για 5 όσκαρ. Σατιρίζοντας τον Χίτλερ, ο Τσάπλιν υποδύεται εδώ ένα διπλό ρόλο.
Αρχικά είναι ο Αντενόιντ Χίνκελ, ο μεγάλος δικτάτορας του τίτλου και δεσποτικός διοικητής της χώρας της Τομανίας και μετά είναι ένας αμνησιακός Εβραίος κουρέας που επιστρέφει ως ήρωας από τα χαρακώματα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου για να ανακαλύψει πως τα πράγματα έχουν αλλάξει. Το μαγαζάκι του αποτελεί μέρος ενός γκέτο στο οποίο προΐστανται κτηνώδεις λοκατζήδες του Χίνκελ ενώ ο ίδιος λόγω της εκπληκτικής ομοιότητας του με τον δικτάτορα βρίσκεται μπλεγμένος σε απίστευτες περιπέτειες. Σκηνές όπως αυτή που ο Τσάπλιν χορεύει μπαλέτο με την Υδρόγειο, του τουρτοπόλεμου ανάμεσα στον Χίνκελ και τον Μπεντσίνο Ναπαλόνι (δικτάτορα της Βακτηριδίας), της πύρινης ομιλίας του Χίνκελ που λιώνει τα μικρόφωνα ανήκουν στις πιο ανεξίτηλες στιγμές της κινηματογραφικής ιστορίας.
