Κάποτε στην Ανατολία

Σε μια απομακρυσμένη περιοχή της ανατολικής Τουρκίας μία ομάδα ανθρώπων προσπαθεί να βρει το πτώμα ενός ανθρώπου που δολοφονήθηκε: Ο εισαγγελέας, ο αστυνομικός, ο γιατρός, ο δήμαρχος, δύο χωροφύλακες και οι δύο βασικοί ύποπτοι για τον φόνο. Ο ένας  απ’ τους υπόπτους οδηγεί την ομάδα σε μία ερημική τοποθεσία, αναζητώντας μέσα στη νύχτα το θαμμένο πτώμα του θύματος. Μόνο που όσο δεν μπορεί να θυμηθεί το ακριβές σημείο, η έρευνα δεν αποδίδει, και η  ένταση κλιμακώνεται. Ο καθένας από αυτούς τους ήρωες μοιάζει να κουβαλά το δικό του βαρύ κι ασήκωτο σταυρό και να βασανίζεται από προσωπικούς δαίμονες.

Αυτό το νυχτερινό road-movie αναζήτησης του νεκρού στην ενδοχώρα της Ανατολίας, μοιάζει μ’ ένα «ταξίδι στα βάθη της νύχτας», κατευθείαν στην «καρδιά του σκοταδιού» της ανθρώπινης ύπαρξης. Καθώς παρακολουθούμε λεπτομερειακά και βήμα-βήμα την διαδικασία λειτουργίας και απονομής της δικαιοσύνης, η ταινία αντί να πλησιάζει στον στόχο της, δηλαδή την αλήθεια, θαρρείς πως απομακρύνεται με γοργά βήματα απ’ αυτήν? μιαν αλήθεια που μεταλλάσσεται σε  φενάκη, που γίνεται όλο και πιο ασαφής, συγκεχυμένη και απροσδιόριστη και που βουλιάζει σ’ έναν ζοφερό ψυχικό βυθό, παρασέρνοντας μαζί της και αυτούς που την αναζητούν. Μια μόνιμη αίσθηση απειλής, εκκρεμότητας και αναμονής κυριαρχεί και η ταινία αποκτά τη φόρμα μια βουβής, αρχαϊκής σχεδόν, κραυγής. Η δολοφονία και το οδοιπορικό αναζήτησης του πτώματος δεν είναι για τον Τζεϊλάν παρά ένα πρόσχημα για να σχολιάσει -για ακόμα μια φορά στο έργο του- με οξυδέρκεια και διεισδυτικότητα την ανθρώπινη συνθήκη και να σκιαγραφήσει το πορτραίτο μια αντιφατικής και αλληλοσπαρασσόμενης χώρας. Τα έξοχα, υποβλητικά νυχτερινά μονοπλάνα-σεκάνς, με μοναδικό φωτισμό τους αναμμένους φάρους των αυτοκινήτων μέσα σε ανοίκεια, ερημικά τοπία, φωτίζουν (φευγαλέα) το ψυχικό κενό και τη υπαρξιακή  άβυσσο (εκπληκτική η δουλειά του οπερατέρ Γκιόκχαν Τιριακί)? ακόμα, η νυχτερινή επίσκεψη-φιλοξενία της ομάδας στο σπίτι του δημάρχου -σκηνή κρεμασμένη ανάμεσα στο όνειρο και στην  πραγματικότητα- απογειώνει  την ταινία στο υψίπεδο ενός  οράματος. Ίσως το αριστούργημα του Νουρί Μπιλγκέ Τζεϊλάν, βραβευμένο με το Μεγάλο Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής στις Κάννες.
Πρόγραμμα Προβολών

Δεν υπάρχουν προγραμματισμένες προβολές σε φυσικές αίθουσες.
Σενάριο: Ercan Kesal, Ebru Ceylan
Ηθοποιοί: Muhammet Uzuner, Yilmaz Erdogan, Taner Birsel
Φορμάτ: Έγχρωμη
Χώρα Παραγωγής: Τουρκία – Βοσνία Ερζεγοβίνη
Έτος Παραγωγής: 2011
Διάρκεια: 157

Νουρί Μπιλγκέ Τζεϊλάν

Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1959, αλλά μεγάλωσε στην επαρχία. Σπούδασε σκηνοθεσία στο Πανεπιστήμιο Μιμάρ Σινάν της Κωνσταντινούπολης. Το "Χωριό", προβλήθηκε σε φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο και απέσπασε πολλά βραβεία. Το "Μακριά" κέρδισε το Μεγάλο Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής καθώς και το Βραβείο Καλύτερου Ηθοποιού στο Φεστιβάλ Καννών. Η ταινία "Κλίματα αγάπης" έλαβε το βραβείο FIPRESCI στο Φεστιβάλ Καννών 2006, ενώ οι "Tρεις πίθηκοι" κέρδισαν το Bραβείο Kαλύτερης Σκηνοθεσίας στο Φεστ. Kαννών 2008.

Φιλμογραφία

1995 Koza/Κουκούλι(μμ)
1997 Kasaba/Χωριό
1999 Mayis sikintisi/Σύννεφα του Μάη
2002 Uzak/Μακριά
2006 Iklimler/Κλίματα αγάπης
2008 Uc Maymun/Three Monkeys