Το τελευταίο σημείωμα

Ελλάδα, στρατόπεδο συγκέντρωσης Χαϊδαρίου, πριν την Πρωτομαγιά του ’44. Ο 34χρονος Ναπολέων Σουκατζίδης κρητικός μικρασιατικής καταγωγής, αγωνιστής του λαϊκού κινήματος και κρατούμενος σε εξορίες και φυλακές από το 1936, εκτελεί χρέη διερμηνέα του γερμανού διοικητή του στρατοπέδου, Καρλ Φίσερ. Μπροστά από τα μάτια του περνά όλο το δράμα της γερμανικής αγριότητας. Έξω από το στρατόπεδο, η μνηστή του, Χαρά Λιουδάκη, στέκεται δίπλα στον αρραβωνιαστικό της, έστω και μέσα από ελάχιστες στιγμές στα επισκεπτήρια, πάντα υπό την επιτήρηση ενόπλων φρουρών. Ο Ναπολέων είναι ένας από τους 200 ανθρώπους που έχουν επιλεγεί για να εκτελεστούν την 1η Μαΐου στην Καισαριανή, ως αντίποινα για τον θάνατο τεσσάρων Γερμανών από τη δράση της ελληνικής αντίστασης. Την ημέρα της εκτέλεσης θα βρεθεί μπροστά σε ένα δίλημμα ζωής, όταν ο Φίσερ, θα του δώσει τη δυνατότητα να εξαιρεθεί βάζοντας όμως στη θέση του κάποιον άλλον.