Αγαπημένο μου σούπερ μάρκετ

Παραφράζοντας τη ρήση του Άντι Γουόρχολ, ο οποίος υποστήριζε πως τα σούπερ μάρκετ είναι τα μουσεία της εποχής μας, μια νεαρή σκηνοθέτις παραδίδει μια εξαίσια πινακοθήκη χαρακτήρων που στριμώχνουν τις αγωνίες τους στα ίδια ράφια με τα δημητριακά και τα καθαριστικά, σπρώχνουν τις επιθυμίες τους με το καροτσάκι, ενώ διατηρούν τα όνειρά τους σε βαθιά κατάψυξη. Ο μηχανικός ρυθμός της καλοκουρδισμένης καθημερινότητας επιτρέπει στις φωνές των εργατών να συνθέσουν μια δική τους μελωδία.