Η αγαπημένη ενότητα προβολών Fundamentals of Cinema, η οποία επικεντρώνεται φέτος στα πιο σύγχρονα αριστουργήματα που θα γίνουν κλασικά στο πέρασμα του χρόνου, πραγματοποίησε την έναρξή της την Τετάρτη 5 Νοεμβρίου στην αίθουσα Τζον Κασσαβέτης στο πλαίσιο του 66ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, με την αριστουργηματική ταινία Τίγρης και Δράκος (2000) του Ανγκ Λι. Την προβολή προλόγισε ο Κινεζο-Αμερικανός συνθέτης και μαέστρος Ταν Ντουν, ένα από τα σπουδαιότερα και πιο λαμπερά ονόματα της σύγχρονης κλασικής μουσικής, ο οποίος απέσπασε βραβεία Όσκαρ και Γκράμι για τη μουσική της ταινίας. Η φετινή εκδοχή των Fundamentals of Cinema φέρνει στο προσκήνιο σύγχρονες ταινίες που γυρίστηκαν στα τέλη του 20ού αιώνα και στις αρχές του τωρινού, οι οποίες αναμένεται να αποκτήσουν το γαλόνι του «κλασικού» και να γίνουν σημεία αναφοράς για σινεφίλ και θεωρητικούς-μελετητές του σινεμά.
Την προβολή προλόγισε ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Φεστιβάλ, Ορέστης Ανδρεαδάκης, ο οποίος καλωσόρισε το κοινό και εξέφρασε τη χαρά του για την παρουσία του σπουδαίου συνθέτη στο 66ο ΦΚΘ. Παράλληλα, ανακοίνωσε πως η προβολή της ταινίας Τίγρης και Δράκος σηματοδοτεί την έναρξη μιας αγαπημένης ενότητας προβολών της ετήσιας δραστηριότητας του Φεστιβάλ: «Αυτή η προβολή είναι πολύ σημαντική για εμάς για δύο λόγους. Πρώτον, γιατί φιλοξενούμε έναν από τους σημαντικότερους συνθέτες κινηματογραφικής μουσικής, ο οποίος έχει συνδέσει το όνομά του με σπουδαίες ταινίες όπως το Τίγρης και Δράκος που θα δείτε σε λίγο. Δεύτερον, διότι με αυτή την προβολή εγκαινιάζουμε τη φετινή αγαπημένη ενότητα της ετήσιας δραστηριότητας του Φεστιβάλ, Fundamentals of Cinema, η οποία φέτος φέρει τον υπότιτλο New Classics. Πρόκειται για εννέα ταινίες οι οποίες γυρίστηκαν περίπου πριν από 25 χρόνια, την εποχή δηλαδή που γεννήθηκαν οι σημερινοί φοιτητές οι οποίοι είναι και οι βασικοί θεατές αυτής της ενότητας. Θέλαμε να ξαναδούμε και να επιτρέψουμε σε πολλούς να ανακαλύψουν για πρώτη φορά μερικά νέα κλασικά αριστουργήματα που γυρίστηκαν πριν περίπου μια 25ετία. Συγκεκριμένα, θα προβληθούν οι ταινίες: Μανόλια (1999), The Blair Witch Project (1999), Α.Ι. Τεχνητή Νοημοσύνη (2001), American Psycho (2000), Στο μυαλό του Τζον Μάλκοβιτς (1999), Oldboy (2003), Fight Club (1999), και Μίλα της (2002). Απόψε, εγκαινιάζουμε την ενότητα αυτή με το Τίγρης και Δράκος (2000) του Ανγκ Λι, και είναι μεγάλη μας τιμή που τα εγκαίνια θα πραγματοποιήσει ένας σπουδαίος μουσικός καλλιτέχνης» ανέφερε ο Ορέστη Ανδρεαδάκης, προτού δώσει τον λόγο στον Ταν Ντουν.
«Αγαπώ την Ελλάδα και το σινεμά!» δήλωσε με ενθουσιασμό ο συνθέτης Ταν Ντουν. «Το πιο σημαντικό στον κινηματογράφο είναι η ιστορία της ταινίας, αλλά και η μουσική. Η ιστορία καθορίζει το παρόν, είναι ο λόγος που έρχεσαι να δεις μια ταινία. Σίγουρα νιώθεις πως πρόκειται για κάτι σημαντικό γιατί έχεις ξοδέψει χρήματα και χρόνο, και ο χρόνος είναι πιο σημαντικός από οποιοδήποτε ποσό. Όμως, μετά την προβολή, τι είναι αυτό που απομένει; Πώς μπορούμε να διατηρήσουμε για πάντα κάτι που μας άγγιξε, μια εμπειρία με καλλιτεχνικό και πνευματικό βάθος για να θυμόμαστε την ταινία; Νομίζω τον ρόλο αυτό έρχεται να τον διαδραματίσει η μουσική και γι’ αυτό είναι τόσο σημαντική» ανέφερε αρχικά.
«Το πρόβλημα είναι πως στα τελευταία στάδια παραγωγής μιας ταινίας, ο παραγωγός και ο σκηνοθέτης πάντα διατείνονται πως η μουσική είναι πολύ σημαντική γι’ αυτούς, αλλά ποτέ δεν έχουν χρήματα να διαθέσουν γι’ αυτόν τον σκοπό. Επομένως, το σημαντικό που έμαθα από όλους αυτούς τους μεγάλους συνθέτες, από τον Έννιο Μορικόνε μέχρι τον Τζον Γουίλιαμς και τον Χανς Ζίμερ, είναι πως αν μια ταινία σου δώσει μια ευκαιρία πρέπει να της το ανταποδώσεις κάνοντας το καλύτερο που μπορείς, ακόμη κι αν οι συνθήκες δεν είναι τόσο ευνοϊκές. Γι’ αυτό θα ήθελα να ευχαριστήσω τον σκηνοθέτη Ανγκ Λι. Την εποχή εκείνη που γυρίστηκε η ταινία, ήμασταν όλοι μας φτωχοί καλλιτέχνες στη Νέα Υόρκη. Μου μιλούσε διαρκώς για τα όμορφα τοπία, τις χορογραφίες και το πνεύμα των πολεμικών τεχνών της ταινίας. Στο τέλος των διηγήσεών του, προσέθετε: “η μουσική όμως θα είναι η ψυχή της ταινίας”. Εγώ τον ρωτούσα αστειευόμενος “ποιο θα είναι το μπάτζετ της μουσικής;” κι αυτός απαντούσε πως, δυστυχώς, θα είναι μηδενικό. Αποφάσισα να βάλω την ψυχή μου σε αυτή την προσπάθεια. Ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση στη μουσική μου καριέρα, αλλά ήμουν αποφασισμένος να τα καταφέρω. Στις ατελείωτες ώρες δουλειάς που ακολούθησαν, δεν θα μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε ότι 25 χρόνια αργότερα θα συναντούσαμε ακόμα ανθρώπους που θυμούνται με αγάπη αυτή την ταινία. Για τον λόγο αυτό, θέλω να ευχαριστήσω το Φεστιβάλ, τον καλλιτεχνικό διευθυντή Ορέστη Ανδρεαδάκη και όλους εσάς που βρίσκεστε εδώ για να μοιραστούμε την εμπειρία θέασης αυτής της ταινίας. Και νομίζω πως, όπως προανέφερα, η μουσική είναι αυτή που θα διατηρήσει τη μνήμη της ταινίας ζωντανή στο μέλλον», δήλωσε ο συνθέτης.
Στο σημείο αυτό, ο διάσημος μαέστρος αναφέρθηκε στη συναυλία που θα δώσει την Πέμπτη 6 Νοεμβρίου στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, με την οποία το Φεστιβάλ επεκτείνει την ήδη επιτυχημένη συνεργασία του με την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης: «Όταν συνάντησα χθες τον Ορέστη Ανδρεαδάκη, του εξέφρασα το ενδιαφέρον μου να ξεκινήσουμε μια συνεργασία μεταξύ Ελλάδας και Κίνας, έναν διάλογο που θα λειτουργήσει κατοπτρικά και θα συνθέσει μια αντανάκλαση του πνεύματος και του πολιτισμού αυτών των δύο χωρών. Στην καριέρα μου, έχω συνθέσει μουσική για πάνω από 25 κινεζικές ταινίες. Αύριο θα έχω τη χαρά να παρουσιάσω τη μουσική τριών από αυτές, μία εκ των οποίων είναι η ταινία Τίγρης και Δράκος (2000) που θα παρακολουθήσουμε σε λίγο, μαζί με το Ήρωας (2002) και το Δείπνο Δολοφόνων (2006). Με εργαλείο τη μουσική, προσπάθησα να συνθέσω μια ιστορία, χρησιμοποιώντας στοιχεία και από τις τρεις αυτές ταινίες. Αν έχετε τον χρόνο, θα χαρώ πολύ να σας δω εκεί», σημείωσε ο Ταν Ντουν.
«Όταν ακούμε όλα όσα λες, νομίζω κατανοούμε πλήρως τη ρήση του Νίτσε: “η ζωή χωρίς μουσική θα ήταν ένα λάθος”», κατέληξε ο Ορέστης Ανδρεαδάκης.
