10ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης –
Εικόνες του 21ου Αιώνα
7-16 Μαρτίου 2008
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟY
ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΖΟΝΤΑΣ 13-3
Την εμπειρία τους από τη δημιουργία των ταινιών τους μοιράστηκαν στο Κουβεντιάζοντας που πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 13 Μαρτίου, στην αίθουσα Excelsior του Ξενοδοχείου Electra Palace, οι σκηνοθέτες Sylvain Biegeleisen (The last card), Tiffany Burns (Mr Big), Simon Brook (Generation ’68), Δημήτρης Βερνίκος (Ο καθρέφτης και το μαχαίρι) και Parvez Sharma (A Jihad for love). Συντονιστής της συζήτησης ήταν ο παραγωγός, σκηνοθέτης και δημοσιογράφος Peter Wintonick, συμπαραγωγός της ταινίας Be like others.
«Είμαι θαυμαστής του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης στο οποίο και έρχομαι τα τελευταία εφτά χρόνια. Η ταινία Be like others, στην οποία είμαι συμπαραγωγός, διαπραγματεύεται τις αλλαγές φύλου στην Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν», ανέφερε ο Peter Wintonick, ανοίγοντας τη συζήτηση.
Στο φιλμ The last card αποκαθίσταται μια επώδυνη σχέση μητέρας – παιδιού, αυτή ανάμεσα στην 87χρονη μητέρα του σκηνοθέτη Sylvain Biegeleisen και τον ίδιο. «Κατά τη διάρκεια των τριών χρόνων που διήρκεσαν τα γυρίσματα, ανακάλυψα μυστικά που συνέβησαν πριν 60 χρόνια και είχαν αντίκτυπο στην οικογένεια μου. Στόχος μου δεν ήταν να γυρίσω απλά ένα φιλμ, αλλά να ακούσω, για πρώτη ίσως φορά στη ζωή μου, τη μητέρα μου», είπε ο S. Biegeleisen.
«Δικός μου στόχος ήταν να καταδείξω τη μέθοδο τη Βασιλικής Καναδικής Έφιππης Αστυνομίας να ενοχοποιεί αθώους κατόπιν εξαπάτησης, όταν υπάρχει έλλειψη αποδεικτικών στοιχείων. Ο αδερφός μου έχει πέσει θύμα αυτής της μεθόδου και βρίσκεται στη φυλακή 13 χρόνια», σημείωσε σχετικά η Tiffany Burns του Mr. Big .
Ο Simon Brook σχολίασε για την ταινία του Generation ’68: «Θέλησα να τονίσω τις πολύπλευρες διαστάσεις της πολιτιστικής επανάστασης που διαδραματίστηκε στην Ευρώπη στα τέλη της δεκαετίας του ’60, μέσα από γεγονότα και καταστάσεις που σημάδεψαν αυτήν την περίοδο, όπως τον πόλεμο στο Βιετνάμ και τους αγώνες για τα πολιτικά δικαιώματα».
«Στο Ο καθρέφτης και το μαχαίρι καταγράφεται η ζωή, το έργο και η φιλοσοφία του Μάνου Χατζιδάκι», είπε από την πλευρά του ο Δημήτρης Βερνίκος. «Προσπάθησα μεταξύ άλλων να αποτυπώσω πως ο Μάνος Χατζιδάκις ανακάλυψε τα ρεμπέτικα, την πηγή της ελληνικής μουσικής και επηρέασε το συγκεκριμένο μουσικό είδος», συμπλήρωσε ο σκηνοθέτης.
«Το ντοκιμαντέρ A Jihad for love διερευνά τη σχέση του Ισλάμ και της ομοφυλοφιλίας. Όμως πρωτίστως είναι μία μουσουλμανική ταινία, και όχι μία ταινία για τους ομοφυλόφιλους», διευκρίνισε ο Parvez Sharma και πρόσθεσε: «Κινηματογράφησα με τη ματιά του μουσουλμάνου, σε μία χρονική περίοδο που το Ισλάμ δέχεται μεγάλη επίθεση».
Στο ερώτημα του Peter Wintonick τι επιδίωξαν οι δημιουργοί μέσα από τα ντοκιμαντέρ τους, ο καθένας έδωσε τη δική του οπτική. Συγκεκριμένα ο Sylvain Biegeleisen απάντησε ότι ήθελε να αιχμαλωτίσει αυθόρμητες αυθεντικές στιγμές ενώ ο Simon Brook είπε πως προσπάθησε να μετατρέψει το αόρατο σε ορατό. Την προσωπική έκφραση επεσήμανε ο Δημήτρης Βερνίκος, η Tiffany Burns την αλήθεια και ο Parvez Sharma την ανάδειξη ζητημάτων που δεν έχουν θιγεί.
Στη συνέχεια οι συμμετέχοντες στο Κουβεντιάζοντας αναφέρθηκαν στις δυσκολίες χρηματοδότησης που αντιμετωπίζουν αλλά και τη δύναμη που κρύβει ένα ντοκιμαντέρ. «Ο κόσμος είναι πολύπλοκος. Δύο ή τρία φιλμ δεν μπορούν να αλλάξουν τα πάντα, αλλά πιστεύω πως έχουν αντίκτυπο στο κοινό», τόνισε ο Parvez Sharma.
