ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΟΥΣΤΑΒΟ ΣΑΝΤΑΟΛΑΓΙΑ

ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΟΥΣΤΑΒΟ ΣΑΝΤΑΟΛΑΓΙΑ

Με τον Χρυσό Αλέξανδρο τίμησε το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης τον αργεντινό συνθέτη και παραγωγό Γουστάβο Σανταολάγια, για το σύνολο του έργου του, σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 22 Νοεμβρίου, σε ένα κατάμεστο από κόσμο Ολύμπιον. Ο καταξιωμένος καλλιτέχνης, βραβευμένος με δύο Όσκαρ για τη μουσική επένδυση των ταινιών Το Μυστικό Του Brokeback Mountain και Βαβέλ, ήταν ο εμπνευστής και παραγωγός του μουσικού ντοκιμαντέρ Cafe De Los Maestros, που παρουσιάστηκε σε ειδική προβολή και το οποίο αποτελεί μια ξενάγηση στις μεγάλες μορφές της «χρυσής εποχής» του τάνγκο. Μαζί με τον αναγνωρισμένο συνθέτη, το 49ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης βράβευσε και την συμπαραγωγό της ταινίας Λίτα Στάντιτς, μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες στον χώρο της παραγωγής του αργεντίνικου – και όχι μόνο - κινηματογράφου, απονέμοντάς της τιμητική πλακέτα για την προσφορά της στο χώρο. Στην προβολή του Cafe De Los Maestros παραβρέθηκε και ο σκηνοθέτης της ταινίας, Μιγκέλ Κοάν.

Τον Χρυσό Αλέξανδρο απένειμε στον αργεντινό συνθέτη ο πρόεδρος του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, Γιώργος Χωραφάς, αναφέροντας μεταξύ άλλων: «Ο Γουστάβο Σανταολάγια ήθελε να υπηρετήσει το Θεό, το θείο στοιχείο. Τελικά, κατάφερε να το υπηρετήσει καλύτερα μέσα από τη μουσική. Λόγω του καθεστώτος στην Αργεντινή, χρειάστηκε να φύγει εξόριστος. Αυτό τον έκανε να δυναμώσει πιο πολύ τις ρίζες του, να θωρακίσει την ταυτότητά του. Δεν γράφει μουσικές παρτιτούρες, ούτε τις διαβάζει, αλλά η μουσική ζει μέσα του. Το Cafe De Los Maestros ήταν γι’ αυτόν ένας τρόπος για να συνδυάσει τον κινηματογράφο με τις πηγές της έμπνευσής του».

Παραλαμβάνοντας το βραβείο, ο Γουστάβο Σανταολάγια, ο οποίος καταχειροκροτήθηκε από τους θεατές, δεν έκρυψε την χαρά του: «Είναι πολύ σπουδαία τιμή για μένα να παίρνω αυτό το βραβείο από ένα καταξιωμένο Φεστιβάλ. Θέλω να το μοιραστώ με όλους τους καταπληκτικούς σκηνοθέτες και καλλιτέχνες, με τους οποίους είχα το προνόμιο να συνεργαστώ και που με βοήθησαν ώστε η μουσική μου να πάρει σχήμα. Πραγματικά, είναι μια πολύ - πολύ ξεχωριστή τιμή για εμένα και σας ευχαριστώ πολύ» δήλωσε και συμπλήρωσε: «Το Cafe De Los Maestros μας έδωσε την ευκαιρία να ρίξουμε μια ματιά στις ζωές σπουδαίων καλλιτεχνών της Αργεντινής... Πιστεύω ότι οι γηραιότεροι πρέπει να αποτελούν σημείο αναφοράς στη ζωή μας. Είναι πραγματική πηγή έμπνευσης να βλέπεις καλλιτέχνες ηλικίας από 70 έως 95 ετών να εξακολουθούν να κάνουν αυτό που αγαπούν, δηλαδή να υπηρετούν τη μουσική με πάθος και να δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους».

Απονέμοντας την τιμητική πλακέτα στην Λίτα Στάντιτς, ο Γιώργος Χωραφάς δήλωσε χαρακτηριστικά: «Η κ. Στάντιτς είναι μία παραγωγός που έχει υποστηρίξει σημαντικά τους νέους δημιουργούς του αργεντίνικου σινεμά. Θα θέλαμε πολύ να την είχαμε μόνιμα στην Ελλάδα, ώστε με το ένστικτο και την εμπειρία της να βοηθούσε στην ανάδειξη των νέων γενιών του ελληνικού κινηματογράφου».

Η Λίτα Στάντιτς ευχαρίστησε θερμά για την τιμή που της έγινε και τόνισε: «Αυτό το βραβείο είναι μια ευχάριστη έκπληξη για μένα, αλλά το πραγματικό βραβείο είναι η παρουσία μου σ’ αυτήν την όμορφη πόλη, παρέα με τον Μιγκέλ Κοάν και τον Γουστάβο Σανταολάγια. Σας ευχαριστώ πολύ γι’ αυτήν την υπέροχη έκπληξη».

Τις ευχαριστίες του προς το Φεστιβάλ εξέφρασε και ο σκηνοθέτης του Cafe De Los Maestros, Μιγκέλ Κοάν. «Ευχαριστώ πολύ το 49ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης που με προσκάλεσε. Είναι μεγάλη τιμή για μένα να βρίσκομαι εδώ, από την πρώτη στιγμή με έκαναν να αισθανθώ σαν στο σπίτι μου», είπε ο αργεντινός κινηματογραφιστής και πρόσθεσε: «Μας πήρε πάνω από 4 χρόνια για να δημιουργήσουμε αυτήν την ταινία. Χρειάστηκε να ξεπεράσουμε πολλά εμπόδια, αλλά τελικά ήταν μια υπέροχη εμπειρία, επειδή μπορέσαμε να μοιραστούμε τις ζωές και τη μουσική αυτών των φοβερών καλλιτεχνών». Ο Μιγκέλ Κοάν ολοκλήρωσε το χαιρετισμό του χρησιμοποιώντας μια φράση του Μικελάντζελο Αντονιόνι: «Ο αγαπημένος μου κινηματογραφιστής έλεγε ότι τα πράγματα γύρω μας δεν υπάρχουν απλώς για να τα κατανοούμε, αλλά κυρίως για να τα αισθανόμαστε, να τα ζούμε. Γι’ αυτό, ελπίζω να απολαύσετε αληθινά το Cafe De Los Maestros».