Εκεί που χτυπά η καρδιά μου

Ο Σαϊάν είναι πρώην ροκ σταρ. Στα 50 του εξακολουθεί να ντύνεται με το ίδιο γκόθικ στυλ και ζει στο Δουβλίνο από τα δικαιώματα των δίσκων του. Ο θάνατος του πατέρα του, με τον οποίο δεν μιλούσε από χρόνια, θα τον οδηγήσει στη Νέα Υόρκη. Εκεί, ανακαλύπτει ότι ο πατέρας του είχε μια εμμονή: αναζητούσε εκδίκηση για μια ταπείνωση που είχε υποστεί. Ο Σαϊάν αποφασίζει να πάρει επάνω του την εκδίκηση από εκεί που την είχε αφήσει ο πατέρας του, κι έτσι ξεκινά ένα ταξίδι, με το δικό του ρυθμό, απ’ τη μία άκρη της Αμερικής στην άλλη.

Πρόγραμμα Προβολών

Δεν υπάρχουν προγραμματισμένες προβολές σε φυσικές αίθουσες.

Σενάριο: Paolo Sorrentino, Umberto Contarello

Διεύθυνση φωτογραφίας: Luca Bigazzi

Μοντάζ: Cristiano Travaglioli

Ήχος: Srdjan Kurpjel

Μουσική: David Byrne

Ηθοποιοί: Sean Penn (Cheyenne), Frances Mc Dormand (Jane), Judd Hirsch (Mordecai Midler), Eve Hewson (Mary), Kerry Condon (Rachel), Harry Dean Stanton (Robert Plath), Joyce Van Patten (Dorothy Shore), David Byr

Φορμάτ: Έγχρωμο

Χώρα Παραγωγής: Ιταλία-Γαλλία-Ιρλανδία

Έτος Παραγωγής: 2011

Διάρκεια: 118

Πάολο Σορεντίνο

Γεννήθηκε στη Νάπολη το 1970. Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Παραπάνω από άντρας, με πρωταγωνιστές τον Τόνι Σερβίλο και τον Αντρέα Ρέντζι, παρουσιάστηκε, το 2001, στο Φεστιβάλ Βενετίας και ήταν υποψήφια για 3 βραβεία Νταβίντ ντι Ντονατέλο (τα ιταλικά κινηματογραφικά βραβεία), ενώ απέσπασε την Αργυρή Κορδέλα (το βραβείο της Ένωσης Ιταλών Κριτικών Κινηματογράφου) καλύτερου πρωτοεμφανιζόμενουσκηνοθέτη. Το 2004, σκηνοθέτησε τις Συνέπειες του έρωτα, που συμμετείχαν στο διαγωνιστικό των Καννών και ενθουσίασαν Ιταλούς και διεθνείς κριτικούς. Η ταινία απέσπασε πολλά σημαντικά βραβεία στην Ιταλία, μεταξύ των οποίων τα βραβεία Νταβίντ ντι Ντονατέλο καλύτερης ταινίας, καλύτερου σκηνοθέτη, καλύτερου σεναρίου, καλύτερου Ανδρικού Ρόλου και φωτογραφίας. Τρία χρόνια αργότερα, θα επιστρέψει στο διαγωνιστικό των Καννών με την ταινία Ο οικογενειακός φίλος, ενώ το 2008 θα συνεργαστεί γι’άλλη μια φορά με τον Τόνι Σερβίλο, στο Il Divo, με το οποίο θα συμμετάσχει για τρίτη φορά στο διαγωνιστικό των Καννών, κερδίζοντας αυτή τη φορά το βραβείο της Κριτικής Επιτροπής. Η ταινία ήταν υποψήφια και για το Βραβείο Καλύτερου Μακιγιάζ στα Όσκαρ και απέσπασε επίσης 7 βραβεία Ντονατέλο, τρία Χρυσά Τσακ και πέντε Αργυρές Κορδέλες. Το 2010, ο Σορεντίνο εξέδωσε το πρώτο του μυθιστόρημα, Hanno tutti ragione, το οποίο κέρδισε κοινό και κριτική, και ήταν φιναλίστ για το Βραβείο Strega, το πιο σημαντικό λογοτεχνικό βραβείο στην Ιταλία. Το This Must Be The Place είναι η πρώτη του αγγλόφωνη ταινία και η τέταρτη ταινία του που συμμετείχε στο διαγωνιστικό του Φεστιβάλ Καννών.

Φιλμογραφία

1998 L’amore non ha confini (μμ)
2001 La notte lunga (μμ)
2001 L’uomo in piu/One Man Up
2004 Le consequenze dell’amore/Οι συνέπειες του έρωτα
2005 Sabato, domenica e lunedi (TV)
2006 L’amico di famiglia/Ο οικογενειακός φίλος
2008 Il Divo
2009 La partita lenta/The Slow Game (μμ/)
2009 L’assegnazione delle tende (μμ - επεισόδιο)
2010 La principessa di Napoli (μμ - επεισόδιο)
2011 This Must Be the Place